سرود صبحگاهی نونهالان ایرانی - سال ۱۳۵۵ خورشیدی

یاد آن روزها بخیر. من فقط تا ۸.۵ سالگیم ایران بودم، ولی‌ هنوز هم بهترین دوران زندگیم رو که بهش فکر می‌کنم همون خاطرات محو و دست و پا شکسته اون روزهاست.

لذت بردم. من اون موقع هم قد همینا بودم. درود به همه بچه های ایران خصوصا دهه پنجاه ها.

پاینده ایران و ایرانی‌!

انقلابیون پنجاه و هفت ادعا میکردند ایران زمان شاه سرسپرده و نوکر بوده و قرار بود استقلال و سربلندی به ارمغان بیاورند.اما نتیجه کارشان این شد که سی و پنج سال است ایران بدنام ترین کشور و ملت جهان و نشان دادن گذرنامه در فرودگاه ها برای آن اندک ایرانیان باشعور و فهیم تبدیل به کابوس شده است.دولتشان نیز متهم اصلی چندین پرونده تروریستی همچون انفجار پایگاه تفنگداران دریایی آمریکا در بیروت و انفجار الخبر عربستان و انفجارهای سفارت اسرائیل و مرکز همیاری یهودیان در آرژانتین است و اکنون نیز اجازه حضور در کنفرانسی مربوط به روبدادهای کشور همسایه خود را ندارد.

در این سرود چه نکات نهانی علاوه بر نکاتِ مشهود آن نهفته است، آن گروهِ دختران خردسال که شال بر گردن دارند پیشاهنگ هستند، چون پسران دوره خدمتِ نظام داشتند این موقعیت برای دختران با شرکت در سپاهِ دانش و بهداشت فراهم میشد و گسیلِ آنها به روستاها برای اشاعه سواد و بهداشت، همچنین اینگونه برنامه‌ها رژه رفتن و ایجادِ حس میهن پرستی‌ در دفاع از میهن و پیشرفتِ آن با یاری یزدان را به دختران القا میکرد، نه مانندِ این نظامِ بیگانه که بر سرِ کودکِ ۶ ساله مقنعه کند که نصفِ آن کج رویِ صورتش را بگیرد و انجزه انجزه بخواند تا نظام با یاری انجزه مملکت را و فرهنگ و سرمایه ایرانی را به نفع اجنبی بچابد.

رویایی بود بنام ایران که تنها میتوانی در گوشها نجوایش کنی!

با قلبی به خوشحالی لبریز وقتی پیوستیم همه با رستاخیز !!! والا بخدا کبلائی.