بررسی روزنامه های صبح تهران، چهار شنبه ۵ شهریور
روزنامه های امروز صبح تهران در صفحات اول خود به آتش بس نامحدود بین اسراییل و حماس اهمیت بسیار داده و در صفحات اول خود نقل کرده و از آن به عنوان شکست اسراییل یاد کرده اند.
سفر وزیر خارجه به کردستان عراق و پی گیری پرواز پهپاد اسراییلی بر فراز منطقه هسته ای نطنز از جمله دیگر گزارش های این روزنامه هاست.
تیتر و عکس صفحه اول مردم سالاری
کیهان که تیتر اصلی امروز خود را به نقل از جروزالم پست نشریه اسراییلی چنین قرار داده «ایران برنده و اسراییل بازنده اصلی جنگ غزه» در گزارش اصلی خود نوشته: پس از هفت هفته تجاوز اسراییل به باریکه غزه، این جنگ شامگاه دیروز با برقراری آتش بس بلند مدت پایان یافت.
کیهان به دنبال آن ادعا کرده که «روزنامه صهیونیستی جروزالم پست» نوشته برنده واضح و آشکار این جنگ (ایران) است و این به شدت به زیان اسرائیل است چرا که ایران اولین تهدید برای موجودیت اسرائیل است.
حسین شیخ‌الاسلام در مقاله ای در آرمان با اشاره به سقوط یک پهپاد اسراییلی بر فراز سایت هسته ای نطنز نوشته: از آن جا که این هواپیما به قصد سرقت اطلاعات وارد خاک ایران شده بود گرچه در دستیابی به هدف ناکام ماند ولی این حق ایران است برای مقابله به مثل. پاسخ ایران به پهپاد اسرائیلی دیپلماتیک نیست و عملیاتی خواهد بود.
به نظر مشاور بین المللی رییس مجلس: اینکه چطور و در چه زمانی ایران پاسخ این تجاوز را خواهد داد بسته به شرایط منطقه، شرایط بین‌المللی و همچنین وضعیت جمهوری اسلامی تعیین می‌شود. ممکن است برخی نزدیک شدن ایران و گروه ۵+۱ در به توافقنامه نهایی هسته‌ای را دلیل این تجاوز اسراییل قلمداد کنند، که قطعا چنین نیست.
مقاله آرمان تاکید کرده: دشمنی اسرائیل با جمهوری اسلامی ایران یک مساله و مبحث عیان و آشکار در مجامع بین‌المللی است تل آویو فارغ از اینکه مذاکرات در چه مرحله‌ای قرار دارد همواره درصدد صدمه زدن به ایران است.
گروکشی ممنوع
فتح الله آملی در سرمقاله اطلاعات با عنوان گروکشی ممنوع نوشته: وقتی ماجرای اختلاس ۳ هزار میلیاردی پیش آمد هر جناحی انگار تنها دغدغه‌اش این بود که اتهام را از خود دور کند. انگار نه که مسأله اصلی سرمایه‌ای است که از بیت‌المال و از جیب مردم رفته. برای مردم فرقی نمی‌کند فساد در کدام دوره و وابسته به کدام جریان اتفاق افتاده باشد. خود فساد پدیده‌ای است که توسط هر کس هر جریان و هر تشکلی و هر دلسوزی در هر لباسی باید مورد محکومیت و پیگیری شدید قرار گیرد.
به نظر سرمقاله اطلاعات: این نوع گروکشی‌ها که متأسفانه در میان تقریباً تمام گروه‌ها و جریان‌های به اعتقاد حقیر نابالغ سیاسی با شدت و ضعف‌هایی نمونه‌ها و مصداق‌های نسبتاً قابل توجهی دارد. هروقت پرونده سوءاستفاده و یا فساد و خلافی برملا می‌شود و یا به قوه‌قضائیه می‌رود هر بار از یک جناح ندا برخیزد که قضیه سیاسی است. این چه رفتار و روشی است که باعث شده برخورد با بی‌قانونی و فساد دارای هزینه‌های فراوانی بشود و راه و بستر را برای رانت‌خواران و سوءاستفاده‌کنندگان بگشاید.
دسترسی آزاد به اطلاعات
تیتر و طرح محمد طحانی، آرمان
اعتماد در گزارشی نوشته: پنج سال است که قانون دسترسی آزاد به اطلاعات تصویب شده اما تاکنون خاک می‌خورده، خوشبختانه چند روز پیش خبررسید که دولت تصمیم گرفته این قانون را اجرایی کند.. قانون انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعات جزو آخرین لوایحی بود که از سوی دولت آقای نهم و در تیرماه سال ۱۳۸۴ تصویب و به مجلس هفتم داده شد. نخستین پیش‌نویس این لایحه در سال ۸۰ نوشته شده بود و در آخرین جلسات دولت خاتمی به تصویب نهایی رسید و به مجلس هفتم ارائه شد که یک ماه بعد هم در مجلس اعلام وصول شد.
بنا به این گزارش: این لایحه در ابتدا به نام لایحه آزادی اطلاعات بود یک سال بعد از اعلان وصول کلیات آن با نام دیگری لایحه انتشار یافت ولی قانون مصوب مجلس به لحاظ آزادی و دسترسی به اطلاعات با لایحه اولیه به کلی متفاوت شد و دسترسی آزاد به اطلاعات با چنان کلمات کشداری مقید شد که عملا نه‌تنها نسبت به پیش از ابلاغ این قانون وضعیت مذکور بهبود پیدا نکرده است که احتمالا می‌تواند برحسب سلیقه محدودیت‌های بیشتری را هم ایجاد کند.
به نظر اعتماد: موانع اصلی آزادی اطلاعات در ایران چند تاست. از جمله طبقه‌بندی کردن اسناد و داده‌ها بی‌هیچ دلیل موجهی انجام می‌شود. این کار از طرف افراد اداری و به‌صورت خودسرانه انجام می‌شود و هدف آن درز نکردن اطلاعات به دلیل منافع شخصی است. دیگر خست و نیز به نوعی احساس مالکیت نسبت به اطلاعات وجود دارد که گویی اطلاعات جزو اموال یا ارثیه مدیر و کارمند است و نباید آنها را به دیگران داد. به‌ویژه آنکه بسیاری از اطلاعات ارزش مادی هم می‌توانند پیدا کنند.
مطهره شفیعی در گزارشی در آرمان نوشته: آقای شهردار تکذیب کرد اما برخی فکر می‌کنند او کمی دیر بود چراکه در خاطر اصحاب رسانه هست که شهرداری تهران فرصت تکذیب موضوعات را از دست نمی‌دهد. در اذهان هست که قالیباف گفته بود: «ما غیرت دینی داریم، حرف ما این است که نباید اجازه دهیم یک خانم در طول زمان معاشرت بیشتری با نامحرمان داشته باشد تا با محرمان خود و شوهر و فرزندش، زیرا این موضوع کانون خانواده را تحت‌تاثیر منفی قرار می‌دهد.
در این گزارش آمده: دیروز آقای قالیباف با این جمله که «نان به نرخ روز نمی‌خوریم و باید حرمت بانوان را نگه داریم» گفت: فروردین ۸۵ ابلاغ کردم ۱۰درصد مدیریت در شهرداری باید به بانوان اختصاص یابد. شهردار تهران با بیان اینکه من با تفکیک جنسیتی مخالف هستم.
پوریا عالمی در ستون طنز شرق نوشته: گفتم چی‌کار می‌کنید؟ گفتند به احترام آقا قالیباف، واسه اینکه حرفش زمین نماند، تفکیک می‌کنیم، ماشین‌ها این‌ور، ماشینه‌ها آن‌ور. بساطی شده بود. شهر تهران که قبلا یکپارچه مردانه بود، الان دوپارچه شده بود؛ تکه زنانه و تکه مردانه.
در همین تفکیک‌کاری‌ها بودیم که یکهو آقا قالیباف به‌نقل از خبرگزاری مهر و در مشهد گفت: با مساله تفکیک جنسیتی مخالفم.
ما گفتیم: ببخشید مساله‌ای نیست‌ها، اما چطوری است توی تهران یک حالت دارید توی مشهد یک حالت؟ بعد هم به‌هرحال تکلیف شهر و شهروند را مشخص کنید، الان ما به‌خاطر روی ماه شما، همه‌چیز را تفکیک کردیم. یعنی طرح زوج و فرد را همه‌جا لحاظ می‌کنیم. روزهای زوج می‌رویم دستبوس مادر، روزهای فرد می‌رویم دیدار پدر. شهردار باورش نمی‌شد اینقدر کسی خاطرش را بخواهد.
جامعه مدنی در مقابل تندروها
تیتر و عکس کاووس صادقلو، ایران
شایان ربیعی در سرمقاله ابتکار نوشته: گروه‌ها و لایه‌های مختلف اجتماعی به ویژه دانشجویان و قشر تحصیلکرده کشور که در جریان استیضاح وزیر علوم، اعتراض خود را به رأی مجلس در رسانه‌های اجتماعی و رسانه‌های رسمی کشور علنی کردند و نارضایتی خود را از عملکرد تندروهای مجلس نشان دادند، در صورت ادامه تلاش تندروها برای به استیضاح کشاندن وزرای فرهنگی کشور، باید بیش از پیش در معادلات سیاسی کشور شرکت کرده و به شیوه‌های اثرگذارتری نارضایتی خود را علنی کنند.
به نظر نویسنده : جامعه مدنی ایرانی بر اساس آنچه در محمل‌های رسانه‌ای این قشر قابل استناد است از احتمال بازگشت دوران احمدی نژاد به ویژه در دو حوزه اقتصادی و فرهنگی گریزان است و تاب تلاش تندروها برای بازگرداندن این دوره را نخواهد داشت و قریب الوقوع است که با قدرت مدنی خود ترمز تندروی تندروها را بکشد.
و خلاصه این که: اگر مقابله تندروها با فرجی دانا سرانجام به چالش میان دولت و مجلس بدل شد، اقدام تندروها برای استیضاح وزیر بعدی، بیشتر چالشی میان مجلس و جامعه مدنی باشد تا چالش میان دولت و مجلس. باید منتظر ماند و دید که در کمتر از دوسال عمر باقی مانده مجلس نهم، شکاف میان جامعه مدنی و مجلس در آینده این نهاد قانونگذار چه اثر آثاری خواهد داشت.
دیوار کوتاه مطبوعات
شایان ربیعی در سرمقاله مردم سالاری و درتشریح علت مقاومت گروه های تندرو در مقابل اکثریت مجلس و اصرارشان برای انتخاب یکی از آن ها به عنوان نماینده مجلس در هیات نظارت بر مطبوعات نوشته: اگر افراطیون مجلس تحت تسلّط جبهه پایداری تا پیش از استقرار دولت روحانی اجازه می‌داد فردی چون علی مطهّری که هم‌چون پدرش، معتقد به آزادی بیان و متعهّد به آزادی مخالفان در چارچوب قانون است؛ در این هیئت جای بگیرد بدین دلیل بود که کُرسی‌های مربوط به دولت در اختیار همفکران آنان بود.
در حالی که به نظر نویسنده این مقاله: اکنون علاوه بر کُرسی نماینده مدیران مسئول مطبوعات که طبعاً حامی مطبوعات خواهد بود، دو کُرسی وزارت فرهنگ و استاد دانشگاه نیز از دست آنان خارج شده است. بنابراین اگر کُرسی نمایندگان مجلس نیز در اختیار یکی از کسانی قرار بگیرد که برخلاف اصولگرایان تندرو؛ به آزادی قلم و لوازم آن پایبند است؛ اکثریت این هیئت را از دست خواهند داد.
سرمقاله مردم سالاری یه یاد آورده: حمید رسایی که نامزد این جایگاه شده، کسی است که وقتی هفته‌نامه‌اش ۹ دی توسط هیئت نظارت بر مطبوعات توقیف شد؛ فریاد برآورد که دولت منتقدان را سرکوب می‌کند! ولی در عین حال از توقیف مطبوعات اصلاح‌طلب حمایت کرده است. خوشبختانه هفته‌نامه ۹ دی به زودی به پیش‌خوان دکّه‌های مطبوعاتی بازگشت ولی مطبوعات اصلاح‌طلبی که در طول یک سال اخیر توقیف شده‌اند، هنوز خزان‌شان به بهار نرسیده است.
همه دانشجویان دکترا و ساپورت
حسین آخانی در مقاله ای در شرق با اشاره به استیضاح فرجی دانا در مجلس نوشته: وزیر دانای ما رفت رخداد تلخی برای بیشتر دانشگاهیان بود. اینکه تعدادی غیرعادلانه و بدون شایستگی لازم بورسیه شدند،هم تلخ است. اینکه عده‌ای در این سال‌ها بدون ضابطه عضو هیات‌علمی شدند، تلخ است. اینکه عده‌ای از همکاران ما به دلایل غیرعلمی از کار محروم شدند، تلخ است. اما تلخ‌تر آن است که ما فقط در موردش حرف بزنیم و فقط در دعواهای سیاسی از آن بهره ببریم.
این استاد دانشگاه پیشنهاد کرده: اگر دادن بورسیه و استخدام در ادوار گذشته بر مبنای شایستگی بود، بخشی از نیروهای متخصص و نخبه، کشور را ترک نمی‌کردند و این موضوعی است که مقامات کشوری نیز بارها پیرامون آن سخن گفته‌اند، فقط تفاوت آن در شدت و ضعف این مواضع است. دکتر نجفی به‌عنوان سرپرست وزارت علوم، اگر به‌راستی می‌خواهند حق به حق‌دار برسد، در اولین‌قدم تمامی دانشجویان دکترا را بورسیه کنند.
کارتون هادی رحمتی، اعتماد
به نظر مقاله شرق: باید همه از منابع موجود عادلانه استفاده کنند، فرقی بین دختر وزیر و پسر روستایی نباشد. اگر پول کافی برای بورس‌کردن همه دانشجویان دکترا نیست، بورس آن سه‌هزارنفر را بین همه دانشجویان تقسیم کنید. بسیاری از دانشجویان دکترا که بورسیه نیستند با شرایط سخت زندگی می‌کنند. آنها هم حق دارند از حقوق برابر بهره‌مند شوند.
شهرام شهیدی در ستون طنز اعتماد از قول شیطان نوشته اگر دولت بجنبد به زودی موضوع دانشجویان بورسیه غیرقانونی حل می‌شود. و خود جواب داده: دولت که گذاشته پشتش حسابی. جهانگیری که گفته اگر ۱۰ وزیر علوم هم تغییر کند باز بورسیه‌ها را پیگیری می‌کنیم.
طنزنویس باز از قول شیطان نوشته رای عدم اعتماد مجلس به وزیر که بود هیچ به منشور دولت تدبیر هم بود؟ و خود جواب داده: حالا به قول فرجی دانا لباس ناامیدی نپوشید. درست می‌شود.
موسیو شیطان به طنز نویس اعتماد گفته: لباس ناامیدی چی هست، ساپورت است؟ و او جواب داده: وزیر کشور که گفت تا چند وقت پیش نمی‌دانستم ساپورت چیست؟
