سالمندترین فرد «تاریخ بشر»

کارملو فلورس لاورا

اگر اسناد ثبت و احوال کشور بولیوی دقیق باشند مردی به نام «کارملو فلورس لاورا» سالمندترین فردی است که تاکنون در جهان شناخته شده است. گفته می‌شود که وی ماه گذشته ۱۲۳ ساله شده است.

این مرد که از قوم «آیمارا» است در یک کلبه‌ای که زمینی گلی و سقفی پوشالی دارد، در نقطه‌ای دور افتاده در حاشیه دریاچه «تیتیکاکا» و در منطقه‌ای که ارتفاع آن از سطح دریا حدود چهار هزار متر است، زندگی می‌کند. او چوپان است، سواد ندارد، اسپانیایی بلد نیست و دندانی هم برایش باقی نمانده است.

خبرگزاری آسوشیتدپرس در گزارشی در مورد او می‌افزاید که کارملو هنوز هم بدون عصا راه می‌رود و عینک نمی‌زند. هر چند هنوز به لهجه محلی خود با کلامی رسا صحبت می‌کند ولی برای اینکه بشنود باید داد زد و یا خیلی نزدیک به گوش او حرف زد.

وی در مصاحبه‌ای با خبرنگار این خبرگزاری می‌گوید: «الان دید من ضعیف شده، ولی قبلاً خیلی خوب بود. الان توجه شدم که تو داری به سمت من می‌آیی».

در طول مصاحبه وی خیلی خوش‌برخورد بود و مدام با لثه‌های بی‌دندانش برگ‌های کوکا که یک گیاه وحشی محلی است را می‌جوید. او مثل همه ساکنان مناطق کوهستانی بولیوی و کشورهای همسایه در تمام عمر خود این گیاه را جویده که یک ماده محرک است و مانع احساس گرسنگی می‌شود.

کتاب معروف و مستند رکوردهای گینس می‌گوید که کهنسال‌ترین فرد دنیا براساس تحقیق در مورد اسناد تولد وی یک زن ژاپنی است که ۱۱۵ سال دارد. کهنسال‌ترین فردی که تاکنون در طول تاریخ مشخصات و سن وی ثبت شده یک زن فرانسوی بود که ۱۲۲ سال و ۱۶۴ روز عمر کرد و در سال ۱۹۹۷ درگذشت.

سخنگوی مؤسسه‌ای که کتاب رکوردهای گینس را منتشر می‌کند، به خبرگزاری آسوشیتدپرس گفت که از وجود این مرد سالخورده در بولیوی اطلاع ندارند.

خود «کارملو فلورس» می‌گوید که باید حدود صد سال عمر داشته باشد ولی به حافظه وی نمی‌توان چندان اعتماد کرد. نوه وی می‌گوید که کارملو درجنگ سال ۱۹۳۷ با کشور همسایه پاراگوئه شرکت داشته ولی از آن چیزی به یاد نمی‌آورد.

مدیر مؤسسه ثبت احوال بولیوی به خبرنگار آسوشیتدپرس اسناد ثبت تولد را نشان داده که در آن تاریخ تولید «کارملو فلورس» در روز شانزدهم ژوئیه ۱۸۹۰ ثبت شده است.

«کارملو فلورس» می‌گوید که راز زندگی طولانی وی این است که به خاطر کار چوپانی هر روز ساعت‌ها راهپیمایی می‌کند. وی می‌گوید که رشته و برنج نمی‌خورد و فقط سیب زمینی‌های محلی و حبوبات مصرف می‌کند.

او مشروب نمی‌نوشد و در محیطی که زندگی می‌کند خوردن گوشت چندان متداول و قابل دسترسی نیست.

او می‌افزاید که هیچگاه به نقطه‌ای دورتر از پایتخت بولیوی شهر لاپاز که فقط ۸۰ کیلومتر فاصله دارد، سفر نکرده و هیچگاه به بیماری جدی دچار نشده است. همسر وی حدود ۱۰ سال پیش درگذشته است. او سه فرزند داشته که فقط یکی از آنها زنده است و ۴۰ نوه و ۱۹ نتیجه دارد.