۷۰ پناهجو در شهر مونیخ دست به اعتصاب غذای خشک زده‌اند

زنی حامله، مادری به همراه دو کودک ۸ و ۹ ساله و جوانی که معتقد است در افریقا با گلوله کشته می‌شد اما اکنون در اینجا به تدریج می‌میرد، جزو پناهجویانی هستند که در اعتراض به وضعیت ناگوار خود به اعتصاب غذای خشک دست زده‌اند.

۷۰ پناهجو از روز شنبه اول تیر، برابر ۲۲ ژوئن، در میدان "ریندرمارکت" در مرکز شهر مونیخ به منظور اعتراض به وضعیت زندگی‌شان دست به اعتصاب غذا زده‌اند. این پناهجویان از کشورهای مختلفی مثل ایران، افغانستان و کشورهای افریقایی هستند.

به گزارش خبرگزاری آلمان در کنفرانس خبری که روز سه‌شنبه چهارم تیر، ۲۵ ژوئن، در این باره تشکیل شد، افراد این گروه اعلام کردند که دست به اعتصاب خشک زده‌اند. اعتصاب‌کنندگان گفته‌اند که اقدام آنها یک پیام مشخص دارد: «ما شهروند نیستیم، هیچ حقی نداریم، ما خواهان تغییر شرایطمان هستیم».

یک زن باردار آفریقایی و زنی ایرانی - افغان همراه با دو کودک هشت و نه ساله در میان اعتصاب‌کنندگان هستند.

این پناهجویان نامه سرگشاده‌ای نیز به آنگلا مرکل، صدر اعظم آلمان، و آندریاس فوس‌کوله رئیس دادگاه حمایت از قانون اساسی آلمان نوشته ‌و در آن از شرایط پناهجویان در آلمان انتقاد کرده‌اند. در این نامه توضیح داده شده که پناهجویان در کمپ‌های پناهندگی به انزوا می‌افتند، آزادی رفت و آمد ندارند و مدام در خطر اخراج قرار دارند.

تا کنون ایالت بایرن که توسط دو حزب سوسیال مسیحی و لیبرال‌ها اداره می‌شود، به این نامه و نیز اعتراضات پناهجویان پاسخی نداده اما حزب سوسیال دموکرات مونیخ با اعتصاب‌کنندگان اعلام همبستگی کرده است.

رئیس شعبه حزب یادشده در مونیخ و همچنین همکار او در پارلمان بایرن از دولت آلمان خواسته‌اند که قانون اقامت اجباری در محل کمپ، ممنوعیت کار در سال اول پناهجویی و دادن بسته‌های غذایی به پناهجویان را لغو کنند.

اینها خواست‌هایی بودند که ۳۵۰ تظاهرکننده نیز در روز شنبه درمونیخ بر روی پلاکاردهای خود نوشته بودند. این تظاهرکنندگان همچنین خواهان این بودند که کودکان پناهجو از پدر و مادرانشان جدا نشوند.

خواست‌های اعتصاب‌کنندگان

پناهجویان از روز شنبه زیر این چادرها دست به تحصن و اعتصاب غذا زده‌اند

"حنیفه وفایی" ۲۸ ساله از پدر و مادری افغان در ایران به دنیا آمده و از ایران به همراه سه فرزند و همسرش از مرز زمینی به ترکیه و یونان و سپس به مجارستان رفته است. این خانم در مجارستان با یک تاکسی که تنها چهار نفر جای خالی داشته به اتفاق همسر و دو فرزند ۸ و ۹ ساله‌اش به آلمان می‌‌آیند اما پسر ۱۲ ساله آنها می‌ماند تا با تاکسی بعدی فرستاده شود. این نوجوان ۱۲ ساله در اتریش توسط پلیس دستگیر می‌شود و هم‌اکنون در پاسگاه مرزی پلیس اتریش زندانی است.

همسر حنیفه به محض ورود به خاک آلمان به زندان مخصوص کسانی که حکم "اخراج" گرفته‌اند و باید خاک آلمان را ترک کنند فرستاده می‌شود و خود او نیز باید تا دو روز دیگر خاک آلمان را ترک کند. او هم اکنون به همراه دو فرزند ۸ و ۹ ساله‌ در چادر محل تحصن پناهجویان در میدان ریندرمارکت مونیخ در اعتصاب غذا به سر می‌برد. او به دویچه‌وله می‌گوید خواسته‌اش این است که دولت آلمان او و خانواده‌اش را به عنوان پناهنده بپذیرد و هرچه سریعتر پسر ۱۲ ساله‌اش هم به آنها ملحق شود.

پناهجوی دیگری به نام امید ۲۹ ساله که چهار سال است تقاضای پناهندگی داده به دویچه‌وله می‌گوید که خواست اصلی او قبول درخواست پناهندگی او و پایان گرفتن این بلاتکلیفی است. به گفته امید کسانی در میان اعتصاب‌کنندگان هستند که ۱۰ سال است تقاضای پناهدگی داده و همچنان بلاتکلیف هستند.

امید به دویچه‌وله می‌گوید: «تقاضاهای ما برای بهبود وضعیت کمپ‌های پناهندگی از ۱۵ ماه پیش در مارس ۲۰۱۲ آغاز شد و با راهپیمایی پناهجویان در سرتاسر آلمان علنی شد و ما با نمایندگان مجلس هم درباره مشکلاتمان صحبت کردیم اما متاسفانه تا کنون هیچ نتیجه‌ای نداشته است».

"مرگ تدریجی"

سایت تلویزیون دولتی بایرن با یکی دیگر از این پناهجویان به نام "روبرت سِکو" گفت‌وگو کرده. او اعتصاب غذا را فریاد یاری دانسته و گفته: «ما انسانیم و باید با ما مثل یک انسان رفتار شود. ما هیچ حقوقی نداریم و می‌خواهیم این شرایط تغییر کند».

"وادو واتول" پناهجوی دیگری است که به تلویزیون مونیخ گفته که احساس می‌کند او را تنها گذاشته‌اند. این جوان اهل اتیوپی در حالی که گریه می‌کرد گفته است: «ما خانواده و کشورمان را ترک کردیم و حالا داریم در یک زندان مشابه آنچه قبلا گرفتار آن بودیم زندگی می‌کنیم».

"لوکاس یوهانس" پناهجوی دیگر اتیوپیایی گفته: «ما در سرزمینمان با گلوله کشته می‌شویم و اینجا به تدریج می‌میریم».

مخالفت با "جیره غذایی"

متاسفانه تلاش‌های "بخش فارسی دویچه وله" برای تماس با اداره خارجیان مونیخ به نتیجه نرسید و در آخرین تماس تلفنی، یکی از کارمندان این اداره به ما توصیه کرد که با اداره تامین اجتماعی که وابسته به شهرداری مونیخ است تماس بگیریم.


"آندریاس دانشی" سخنگوی رسانه‌ای اداره تامین اجتماعی مونیخ در گفت‌وگو با دویچه‌وله گفت که کارشناسان این اداره و اداره جوانان در محل اعتصاب حاضر شده و موقعیت را دیده‌اند و با پناهجویان گفت‌وگو کرده‌‌اند.

آقای دانشی تصریح کرد که اداره متبوعش هیچ مسئولیتی درباره محل اقامت و وضعیت زندگی پناهجویان ندارد و این تصمیمات به دولت ایالتی بایرن مربوط می‌شود. حضور کارشناسان این اداره در محل تحصن پناهجویان هم تنها به این دلیل بوده که این تحصن بدون اجازه صورت گرفته و آنجا یک مکان عمومی است و به همین دلیل به آنجا رفته‌اند تا مشکلی از این نظر برای افراد متحصن پیش نیاید.

به گفته آقای دانشی اداره تامین اجتماعی تنها مسئول پرداخت پول و غذا به پناهجویان است. این اداره همچنین وظیفه دارد کودکان بدون سرپرستی را که تقاضای پناهندگی کرده‌اند تحت پوشش گرفته و با همکاری اداره جوانان به وضعیت آنان رسیدگی کند.

یکی از خواسته‌های پناهجویان حذف جیره غذایی و به جای آن پرداخت پول غذا به آنهاست. آندریاس دانشی می‌گوید: «این که به جای جیره غذایی به پناهجویان پول پرداخت شود چیزی نیست که ما درباره آن تصمیم بگیریم، این تصمیمی است که در ادارات بالاتر گرفته می‌شود اما ما هم مخالف دادن جیره غذایی هستیم».

از آقای آندریاس دانشی پرسیدیم که افراد متحصن از روز سه‌شنبه اعلام اعتصاب غذای خشک کرده‌اند. آیا در این رابطه آنها از مراقبت‌های خاصی برخوردار خواهند شد؟ وی گفت: «ما کار دیگری نمی‌توانیم بکنیم جز اینکه آنها را تحت نظر داشته باشیم».

تلویزیون دولتی بایرن با الیزابت رامزوِس، مسئول خدمات اجتماعی شهرداری مونیخ گفت‌وگو کرده است. او تقاضاهای این پناهجویان را منطقی و به جا دانسته و گفته که معتقد است روند رسیدگی به تقاضای پناهندگی باید کوتاه‌تر شود و پناهجویان به جای نگهداری در کمپ‌های گروهی بایستی در خانه‌های شخصی اقامت داشته باشند.

این کارشناس امور پناهدگان همچنین تاکید کرده که محدودیت‌های پناهجویان درایالت بایرن بیشتر از جاهای دیگر است.