درخشش بازیکنان ایرانی؛ درایت مربی پرتغالی

کارلوس کی‌روش نقش تعیین کننده‌ای در صعود تیم ملی ایران به جام جهانی برزیل داشت

تیم ملی فوتبال ایران در یک بازی نفس گیر توانست با پیروزی مقابل کره جنوبی به جام جهانی راه پیدا کند. در این دیدار ایران با ترکیبب مشابه بازی دو هفته پیش مقابل قطر وارد زمین شد.

این موضوع نشان می‌داد که کارلوس کی روش تحت تاثیر شرایط بازی قرار نگرفته و سعی داشت با اتخاذ سیستم دفاعی مناسب به حداقل امتیاز دست یابد و در جریان بازی با تغییر استراتژی و بر مبنای شرایط بازی به گل برسد.

نیمه اول همانطورکه انتظار می رفت با حملات کوبنده کره آغاز شد. ارسال توپ‌های بلند از تمامی نقاط زمین برای بازیکن شماره هجده کیم شون ووک نشان می‌داد که کره هیچگونه تغییری در نوع سیستم تیمی خود نداده است و سرمربی کره تصور می‌کرد که با همین روش می تواند به پیروزی برسد.

در بیشتر زمان نیمه اول بازی، استرس و فشار بیش از حد مسابقه مانع از این شده بود تا بازیکنان ایران بتوانند وقتی صاحب توپ می شوند با حفظ توپ جریان بازی را در اختیار بگیرند و فشار تیمی کره را کاهش دهندو در بیشتر مواقع براحتی توپ را تقدیم بازیکنان کره می‌کردند.

در این مواقع نکونام و تیموریان بازیکنان با تجربه ایران می‌توانستند به‌عنوان اولین حمایت کننده به بازیکن صاحب توپ نزدیک شوند اما آنها ترجیح می‌دادند با حضور در جلوی خط دفاعی در کارهای دفاعی شرکت کنند.

شاید موقعیت تک به تک بازیکن کره در اواسط نیمه اول یکی از دلایل اصلی حضور همیشگی آنها در جلوی خط دفاعی بود. در نیمه اول ایران به هیچ عنوان نتوانست حتی برای دقایقی جریان بازی را در اختیار بگیرد و با تراکم زیاد بازیکنان در یک سوم دفاعی و پرکردن فضاهای موجود مانع گلزنی کره ای‌ها شد.

نیمه دوم بازی تا حدودی متفاوت شد. نزدیک شدن جباری به قوچان نژاد و استفاده از سیستم ۲-۴-۴ کلاسیک روند تیمی ایران را تا حدودی بهبود بخشید.

تیم ملی در این سیستم با تشکیل دو خط دفاعی که شامل چهار هافبک و چهارمدافع بود،بیشتر توپ‌های سرگردان را تصاحب می‌کرد و تمامی این هشت بازیکن از وظایف دفاعی خود آگاهی کامل داشتند.

اما هنوز مشکل حفظ توپ در ایران حل نشده بود و کمتر می‌دیدیم که بازیکنان ایران بتوانند چند پاس پیاپی به هم بدهند.

در مقابل کره به هیچ عنوان راه عبور ار خط دفاعی متمرکز ایران را بلد نبود و با اصرار به ارسال توپ‌های بلندعملا همان طوری بازی می‌کردند که ایران به‌دنبالش بود.

در این نوع بازی هافبک‌های ایران وظیفه خود را به‌خوبی انجام می‌دادند و با سازمان دهی مناسب بیشتر توپ‌های برگشتی را تصاحب می‌کردند و اجازه شوتزنی نیز به بازیکنان کره نمی‌دادند.

تا دقیقه ۶۰ فشارحملات کره کمتر شده بود و در شرایطی که مدافعان کره در اصطلاح فوتبال به خواب رفته بودند رضا قوچان نژاد تواتست از تنها موقعیت به‌دست آمده حداکثر استفاده را کند.

او از اشتباه محض مدافع کره ای کمال استفاده را کرد و با ضربه ای دیدنی و تماشایی که فقط از بازیکنان حرفه ای و بزرگ برمی آید تنها گل این بازی را به ثمر رساند.

در ادامه بازی کره جنوبی هیچ تغییری در نوع بازی خود نداد و تیم ملی ایران توانست با درخشش تمامی بازیکنانش خصوصا خط دفاع و دروازه‌بان آن یعنی رحمان احمدی به‌ عنوان سرگروه به جام جهانی راه یابد.

در این سه بازی پایانی تفکر سرمربی تیم ملی در سازماندهی تیمی ایران غیرقابل انکار است و کمتر مشاهده می‌کردیم که بازیکنان تحت شرایط بازی از وظایف محول شده توسط کادر فنی غافل شوند.

نکته دیگری که باید به آن اشاره کرد آمادگی روانی مناسب تیم ملی در سه بازی آخر بود که نشان دهنده آگاهی کامل کی روش به توانایی بازیکنان ایرانی بود.

او به‌خوبی توانست انگیزه لازم را به تیم تزریق کند و استرس و فشارهای روانی را از تیم خود دورکند که از فاکتورهای اساسی یک مربی بین المللی است که خوشبختانه علاوه بر مسائل فنی در این موضوع نیز کی روش وظیفه اش را بخوبی انجام داد. امیدوارم با حفظ کی روش فوتبال ایران به روند رو به رشد خود ادامه دهد.