تعدادی از نویسندگان ایرانی خواهان 'لغو مجوز کتاب' شدند
آن ها در این نامه خود آورده اند: "ایران از معدود کشورهایی است که در ابتدای قرن بیست و یکم هنوز هم نویسندگانش مجبورند برای نشر آثار خود، از دولت مجوز چاپ بگیرند، مجوزی که حتی در قانون اساسی حاکمیت نیز به آن اشاره ای نشده است."
این نویسندگان "تقلاهای چند سال اخیر وزارت ارشاد و دیگر دستگاههای همسو برای اعمال هر چه شدیدتر سانسور و ایجاد محدودیتها و تنگناهای بیشتر در راه چاپ و انتشار کتاب" را موجب "افول و نزول شأن کتاب و کتابخوانی" در ایران دانسته اند.
آنها در ادامه نامه خود، با اشاره به تاثیر این شرایط بر "سقوط تیراژ کتاب از دوهزار به کمتر از هزار جلد" نوشته اند: "در حقیقت این روش در حکم به گرو گرفتن آزادی بیان، خلاقیت و معاش نویسندگان از جانب دولت است تا بتواند دیدگاههای خود را بر آثار نویسندگان تحمیل کند؛ حربه ای است برای اعمال تبعیض میان نویسندگان و سوق دادن آنها به خودسانسوری؛ ابزاری است برای دخالت حاکمیت در عرصه ادبیات، هنر و اندیشه."
این نویسندگان "راه برون رفت از وضعیت اسفناک کتاب" در ایران را این دانسته اند که "نویسندگان بتوانند آزادانه بیندیشند و حاصل اندیشه و هنر خود را آزادانه عرضه کنند" و افزوده اند که همچنین، "حق مردم است که فارغ از هرگونه سانسور و فشار حکومتی به آثار ادبی ، هنری و اطلاعات دسترسی پیدا کنند و آنگاه خود به داوری و نقد بپردازند".
در بین امضا کنندگان نامه اسامی سیمین بهبهانی، علی اشرف درویشیان، رضا براهنی، بابک احمدی، یدالله رویایی، عبدالله کوثری، سیدعلی صالحی، علی باباچاهی، محمد قائد و محمود استادمحمد دیده می شود.
این در حالیست که پیش از این محمد حسینی، وزیر فرهنگ و ارشاد گفته بود: "ممیزی کتاب نه تنها مانعی نیست، بلکه یک ضرورت است."
آقای حسینی در یک گفت و گوی تلویزیونی در تابستان سال ۹۰ گفته بود: "ما در مورد کتاب خوب، ممیزی نداریم؛ اما باید مراقب باشیم که همه چیز منتشر نشود؛ بعضی کتابها برای جامعه ضرر دارند یا کتابهای سیاسی هستند در چهره زیبای فرهنگ، و بعضی دنبال اهداف دیگری هستند و با بحث نظام مشکل دارند."
سخنان آقای حسینی پس از آن بیان شد که آیت الله علی خامنه ای، رهبر جمهوری اسلامی تاکید کرده بود: "نمی توان بازار کتاب را آزاد گذاشت تا کتابهای مضر وارد جامعه شود."
آقای خامنه ای در سخنان خود اشاره دقیقی به تعریف کتاب هایی که آنها را مضر می خواند، نکرده بود اما گفته بود "گاهی در بازار کتاب کارهایی به ظاهر فرهنگی ولی با مقاصد سیاسی و انحرافی دیده می شود که باید به این موضوع توجه جدی تر شود."