عینک هوشمند مایکروسافت و واقعیت افزوده
مایکروسافت روی عینکی کار می‌کند که اطلاعات را بالای بازیکنان فوتبال نمایش می‌دهد
مایکروسافت روی عینک‌های دیجیتالی کار می‌کند که اطلاعات را بالای دید کاربران به نمایش در می‌آورد.
در توضیح این اختراع که در آمریکا به ثبت رسیده، آمده است که این چشم‌افزار می‌تواند آمار یک بازی بیسبال را همراه با جزئیات بازیکنان به نمایش بگذارد.
این سند که به تازگی منتشر شده است در ماه مه ۲۰۱۱ با جزئیاتی بسیار دقیق ثبت شده بود.
اگر این محصول به بازار عرضه شود، پروژه عینک گوگل به چالش کشیده خواهد شد.
گوگل قصد دارد تا عینک‌های واقعیت افزوده خود را در اوایل سال آینده میلادی به دست برنامه‌نویسان و تا سال ۲۰۱۴ به مصرف‌کنندگان برساند.
بنگاه‌های کوچک‌تری چون Vuzix، TTP و Explore Engage هم روی سامانه‌های رقیب و مشابهی کار می‌کنند.
گرچه این پرسش توسط برخی افراد درباره میزان علاقه مردم برای استفاده از چنین وسیله‌ای مطرح شده است اما گزارشی که اخیراً توسط پژوهشکده جانیپر منتشر شده، نشان می‌دهد که بازار عینک‌های هوشمند و نسل بعدی فناوری‌های پوشیدنی می‌تواند تا سال ۲۰۱۴ و چند سال بعد آن ۱.۵ میلیارد دلار ارزش داشته باشد.
این عینک از به یک رایانه مچی متصل می‌شود
ثبت این اختراع مایکروسافت توسط کاترین استون پرز، مدیر اجرایی مرکز رشد ایکس‌باکس که پیشتر حسگر کینکت را ساخته بود و جان ترادیف، یک مهندس صوت و تصویر که پیشتر برای اپل کار می‌کرد، انجام شده است.
فعالان در حوزه سرگرمی معمولاً روی نمایشگرها اطلاعاتی را نمایش می‌دهند تا مخاطبان از وقایع پیرامون خود لذت بیشتری ببرند. اما نگاه کردن به این نمایشگرها کاربر را وادار می‌کند تا از واقعه اصلی روی برگردانند. برای مثال نگاه کردن به تابلوی امتیاز در بازی بیسبال یا دنبال کردن ترجمه متن یک اپرا در کنار صحنه، تمرکز بیننده را از بازی یا نمایش منحرف می‌کند.
مایکروسافت ادعا می‌کند که چنین سرپوش‌هایی که قابلیت واقعیت افزوده روی خود دارند، خطر از دست دادن لحظه‌ای حساس را رفع می‌کند. به علاوه کمک می‌کنند تا مردم بتوانند جلوه‌های تصویری را به جای تلویزیون، روی این نمایشگرها ببینند. برای مثال فرد می‌تواند خطی فرضی را روی نمایشگر مشاهده کند که روی زمین بازی فوتبال آمریکایی کشیده شده و نشان می‌دهد که مثلا حداقل ۱۰ متر نیاز است تا یک تیم توپ را به پیش ببرد.
شفافیت عناصر مختلف نمایشگر در بخش‌هایی تغییر می‌کند اما بخش‌های دیگرش شفاف باقی می‌ماند تا کاربر بتواند وقایع اصلی را که در زمینه اتفاق می‌افتد همچنان دنبال کند.
در عین حال این امکان وجود دارد که نمایشگر مات شود تا مثلاً ویدئوی یک اتفاق را که در پخش زنده اتفاق افتاده با حرکات آهسته پوشش دهد.
متن اپرا اطراف خواننده دیده می‌شود
مایکروسافت گفته که یک رایانه مچی این دستگاه را هدایت می‌کند. در عین حال یک کاربر ممکن است با فرامین صوتی و پلک زدن به نقاطی مشخص، کنترل دستگاه را در دست بگیرد.
این موضوع نشان می‌دهد که بیشتر کار پردازش، شناسایی افراد و اشیاء در معرض دید و تصمیم‌گیری درباره این که چه اطلاعاتی نمایش داده شود، به احتمال زیاد باید توسط رایانه‌های مرکزی پردازش شده و از راه دور به این دستگاه منتقل شوند تا این وسیله، ظریف باقی بماند.
بسیاری از وقایع سرگرم‌کننده از یک سری اصول ثابت پیروی می‌کنند. برای مثال بازیکنان معمولاً در یک نقطه مشخص و همیشگی بازی می‌کنند. این موضوع می‌تواند باعث شود تا اطلاعات در حالت آماده‌باش قرار بگیرند و پس از کسب اطمینان، به سرعت به تصویر واقعی افزوده شوند.
مایکروسافت یک سری از حسگرها را برای افزودن به دستگاه‌های سرپوش، در نظر گرفته است. از جمله این حسگرها می‌توان به میکروفون، دوربین ویدئویی، ترازنما (gyroscope)، خیره‌سنج (eye gaze-trackers)، فروسرخ‌یاب (infra-red detector)، مغناطیس‌سنج (magnetometer) به همراه قابلیت ارتباط با وای‌فای یا بلوتوث اشاره کرد.
شرکت‌هایی چون Vuzix قصد دارند تا در نمایشگاه محصولات مصرفی الکترونیک در ژانویه امسال در لاس‌وگاس عینک‌های واقعیت افزوده خود را معرفی کنند
نیتین بهاس، تحلیلگر ارشد در پژوهشکده جانیپر می‌گوید که تعجب نخواهد کرد اگر سازندگان ویندوز، دستگاهی این چنین را برای ارائه در سال‌های آینده، عرضه کنند.
او به بی‌بی‌سی گفت: "ما فکر می‌کنیم که که عینک‌های هوشمند و دیگر نمایشگرهایی که روی سر گذاشته می‌شوند، عمدتاً توسط مصرف‌کنندگان از اواخر سال ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۷ استفاده خواهند شد.
در آینده دستگاه‌هایی که به یکپارچه‌سازی زندگی انسان و فناوری کمک می‌کنند، واقعیت افزوده را نسبت به گوشی‌های هوشمند امروزی بیشتر به کار خواهند گرفت.
پیش‌بینی می‌کنیم که میزان استفاده از این وسایل در مقایسه با دستگاه‌های دیگر در میان‌مدت کم و بهای آن زیاد خواهد بود اما در نهایت چنین دستگاه‌هایی متداول خواهند شد".
