مرور روزنامه‌های صبح تهران - پنجشنبه ١٨ خرداد
تیتر و عکس صفحه اول روزنامه شرق
روزنامه شرق برگزاری جلسه معاونان هیات های ایرانی و غربی در مسکو را مهم دیده و تیتر زده است««فریز»نشست مسکو» و روزنامه ابتکار با این عنوان فرعی که « روند گفت‌وگو برای گفت‌وگو بی‌ثمر است» تیتر زده است «هشدار آقای جلیلی به خانم اشتون ».
روزنامه آرمان روابط عمومی از قول رئیس قوه قضاییه در عنوان اول خود نوشته « نظام ازپرونده فسادبزرگ مالی روسفیدبیرون آمد» و مردم سالاری در عنوان اول خود نوشته « آیت‌الله‌هاشمی رفسنجانی اعلام کرد: نارضایتی مقام معظم رهبری از اهانت به سیدحسن خمینی ».
روزنامه کیهان، در عنوان اول خود نوشته است « بررسی مشکلات بخش کشاورزی اولین گام مثبت مجلس نهم» و روزنامه دنیای اقتصاد با اشاره به طرح سقف‌گذاری برای اجاره‌بهای مسکن در تیتر یک خود نوشته «اجاره‌بها دوباره تعزیراتی می‌شود».
چاه و چاله مذاکرات اتمی
روزنامه کیهان یادداشت روزی دارد با عنوان چاه وین و چاله مسکو !
حسین شریعتمداری در این یادداشت می نویسد« آژانس به بهانه اطمینان از صلح آمیز بودن برنامه هسته ای ایران ، این بار پروژه جدیدی را با عنوان من درآوردی «رهیافت سازمان یافته» - برای ادامه مذاکرات طراحی کرده و به میدان آورده است.
سرمقاله نویس کیهان همچنین می نویسد « جمهوری اسلامی ایران بی اعتناء به تهدیدها، تحریم ها و قطعنامه های بی خاصیت شورای حکام آژانس و یا شورای امنیت سازمان ملل به فعالیت همه جانبه خود مشغول است و از سوی دیگر به هوشمندی و توان مثال زدنی تیم مذاکره کننده هسته ای خود اعتماد و اطمینان کامل دارد.
آقای شریعتمداری در پایان می گوید هرجا که ادامه این بازی را به مصلحت ندانیم در توقف آن کمترین تردیدی روا نخواهیم داشت و از هم اکنون به ضعف و دست خالی 1+5 در مذاکرات پیش روی پی برده ایم و می دانیم که «چاه وین» برای عبور حریف از «چاله مسکو» حفر شده است
رویای کرسی دایم
«کارکردهایی که باید توضیح داده شود» عنوان یادداشت روزنامه جهان صنعت است که نادر کریمی‌جونی نوشته است.
جهان صنعت می نویسد « مانند هر دوره رییس‌جمهوری ایران در نشست سران شانگهای شرکت کرده، با روسای کشورها دیدار می‌کند و سپس به خانه بازمی‌گردد.
تیتر و عکس صفحه اول مردم سالاری
این برنامه برای بیش از یک دهه تکرار شده و هر بار مقامات سیاسی و دیپلماتیک ایران وعده می‌دهند که بالاخره ایران از جمع اعضای ناظر این پیمان خارج می‌شود و به اعضای تمام‌عیار می‌پیوندد اما این وعده نه فقط چشم‌اندازی برای تحقق ندارد بلکه به احتمال زیاد مقامات ایرانی نیز از تبدیل عضویت ایران مایوس شده‌اند.
یادداشت نویس جهان صنعت با اشاره به اساسنامه سران شانگهای می نویسد « پیوستن ایران به اعضای دایم این پیمان مراحل بسیار پیچیده‌ای دارد ضمن آنکه روسیه به خاطر حمایت کشورمان از مسلمانان قفقاز شمالی و مناسباتی که با غرب دارد حاضر به سپردن کرسی دایم به ایران نیست.»
انقلاب هنوز پابرجاست
رونامه شرق یادداشتی دارد با عنوان« مصر درگیر کارزاری سخت».
محمدعلی عسگری در این یادداشت می نویسد « نگاهی به میزان مشارکت‌ها در دور نخست انتخابات نشان می‌دهد که در مجموع بیش از 60درصد واجدان شرایط به نامزدهای اسلام‌گرا و مخالف رژیم سابق رای داده‌اند. در مقابل کمتر از 40درصد به نامزدهای سکولار یا طرفدار رژیم سابق رای داده‌اند.»
یادداشت نویس شرق می نویسد « اگر این میزان و معیار همچنان بتواند در دور دوم نیز خود را تثبیت کند تردیدی وجود ندارد که محمد المرسی برنده انتخابات دور دوم خواهد بود. با این حال کسانی که به جایگاه تاریخی و جغرافیایی مصر در منطقه خاورمیانه توجه دارند می‌گویند نوعی توازن قوا از بیرون و درون، این کشور را هدایت می‌کند که به‌رغم انقلاب اخیر هنوز پابرجاست. »
روزنامه شرق در جمع بندی می نویسد « درصورت حفظ چنین توازنی باید انتظار دیگری داشت که می‌تواند در پیروزی احمد شفیق خلاصه شود. اما آیا مردم مصر به آن رضایت خواهند داد؟ از این روست که باید روزهای ناآرامی را برای مصر انتظار داشت و این نشان می‌دهد که انقلاب این کشور ناتمام مانده و تا پیروزی راه درازی را در پیش دارد. »
خط و نشان برای افغان ها
روزنامه ابتکار یادداشتی دارد با عنوان « دستی که نمک ندارد! » که محمد صبوری نوشته است.
نویسنده سه دلیل در ضرورت نوشتن مطلب خود آورده « اول، هجمه‌ای که اخیرا در افغانستان به بهانه‌های مختلف علیه کشورمان شکل گرفته و عناصر ضدایرانی را به تاخت و تاز علیه کشورمان تحریک کرده است.
دوم، بی بی سی فارسی که همواره در جهت مطامع دولت استعماری انگلیس حرکت می‌کند اخیرا در بخش ویژه ای، نظراتی را از ظاهرا بعضی مهاجران افغان در ایران منتشر کرد که چنان تصویری از حضور در ایران ارائه داده بودند که انگار در اسارت و در اردوگاه های کار اجباری سیبری روزگار گذرانده اند.»
و نکته سوم که به نطر می رسد موجب خشم نویسنده روزنامه ابتکار بوده این که « چند روز قبل عده‌ای از عناصر ضدایرانی که اغلب آنها جوان بودند در مقابل محل برگزاری مراسم سالگرد ارتحال حضرت امام خمینی در کابل تجمع نموده و به برگزاری این مراسم اعتراض کردند! این گونه جوسازی ها علیه ایران در کشوری که به اندازه یک تاریخ مدیون کشورمان است مرا به یاد این ضرب المثل ایرانی انداخت که... دستی که نمک ندارد. »
ادامه دانشگاه ممنوع
نخستین دبیرکل اوپک در ضمیمه روزنامه شرق
روزنامه اعتماد یادداشتی دارد به قلم عباس عبدی.
آقای عبدی در انتقاد از طرح دولت برای ممنوع کردن حق تحصیل اتباع غیر ایرانی در دانشگاه می نویسد« اگر اتباع غیرایرانی داوطلب تحصیل در این رشته‌ها باشند، و به دلیل این ممنوعیت‌ها نتوانند در این رشته‌ها تحصیل کنند، در این صورت خود را از امکانات متعددی محروم کرده‌ایم، از جمله اینکه آنان با تحصیل در این رشته‌ها، و با تعلق خاطر نسبی به کشور محل تحصیل خود به کشورشان برمی‌گردند و این امتیاز بسیار مهمی برای کشور محل تحصیل است که کارشناسان معتبر و شاغل در مراکز حساس کشور دیگر، در آنجا تحصیل کرده باشند.
آقای عبدی همچنین می گوید «به این ترتیب ما با دست خود کسانی را که می‌توانند در کشورشان مفید و در ایران درس خوانده باشند، طرد میکنیم تا آنان در کشورهای دیگر این رشته‌ها را بخوانند و در عین حال به نوعی از سیاست خست‌ورزانه ایران نیز کینه به دل بگیرند. فراموش نکنیم که آموزش هیچ‌یک از این رشته‌ها در انحصار ایران نیست و مادر تمام این رشته‌ها، کشورهای غربی است.»
تسهیل مقداری پولی
روزنامه دنیای اقتصاد، یادداشتی دارد با عنوان « تله تسهیل مقداری و تحریک تقاضا» که مهران دبیرسپهری نوشته است. آقای دبیر سیاقی می نوسد« سال گذشته بانک مرکزی با پیش فروش سکه، بیش از 5 هزار میلیارد تومان نقدینگی را جمع کرد که این کار باعث کاهش حجم نقدینگی به میزانی بیش از مقدار فوق و متناسب با ضریب فزاینده نقدینگی بود. به عبارت دیگر کاهش رشد نقدینگی در سال 1390 نسبت به سال قبل به دلیل .. انضباط مالی نبوده است. »
یادداشت نویس دنیای اقتصاد می نویسد« اگر فروش طلا توسط بانک مرکزی اتفاق نمی‌افتاد رشد نقدینگی سال 1390 از سال قبل بیشتر شده و به بیش از 26 درصد می‌رسید. در صورتی که برخی کارشناسان گمان می‌کنند که لابد بانک مرکزی سال گذشته در عرضه پول کوتاهی کرده است و به همین مناسبت پیشنهاد می‌کنند که بانک مزبور برای تحریک تقاضا، به سیاست تسهیل مقداری روی آورد.»
