بررسی روزنامه های صبح سه شنبه تهران - شانزدهم خرداد

روزنامه امروز که برخی بعد از چهار روز منتشر شده اند در صفحات اول خود سخنان رهبر جمهوری اسلامی را درباره پرونده هسته ای و مسائل داخلی منعکس کرده اند. واکنش به کشف ویروس شعله، تحلیل دادگاه مصر، نگرانی از حوادث سوریه از جمله مطالب این روزنامه هاست که در عین حال به مسائل اقتصادی توجه بسیار داشته، از ادامه گرانی و تورم خبر داده و نسبت به کاهش بهای نفت ابراز نگرانی کرده اند.

رکورد، خودشیفتگی و ویروس شعله

عکس و تیتر صفحه اول آرمان

کیهان با اشاره به اظهارات تازه رهبر جمهوری اسلامی در مزار آیت الله خمینی دو روز قبل نوشته اگر ۵ سال جنگ سایبری- ویروسی قرار بود کوچکترین گرهی را از گره های کور غرب مقابل ایران بگشاید، دیگر ضرورتی نداشت آمریکا و پارسنگ های سیاسی اش از ژنو تا اسلامبول یک و ۲ و از آنجا تا منطقه سبز بغداد، شهر به شهر دنبال ایران بدوند و التماس کنند که غنی سازی ۲۰ درصد را متوقف کنید، در فردو چنان نکنید، در نطنز از این حد بیشتر جلو نروید و... ما برای شما جبران می کنیم و از خجالت شما درمی آییم!

به نوشته این روزنامه حملات سایبری در انواع آن طی سال های گذشته، نقش یک رزمایش مجازی را برای ایران داشت و آن چنان اقتداری را فراهم کرده که پس از این می تواند مانند تیری کمانه کرده و علیه مهاجمان عمل کند. فضای مجازی، شبکه ای از تارنماهاست و پژواک رفتارهای مخرب، خیلی زودتر از آنچه که خرابکاران تصور کنند، دامن خود آنان را می گیرد.

مردم سالاری با اشاره به اظهارات تازه مک کین رقیب قبلی اوباما در انتخابات ریاست جمهوری در نقد عمل رییس جمهور آمریکا نوشته واشنگتن در یک سو دست به چنین اعمالی می زند و در سوی دیگر بر انجام گفت و گو با ایران اصرار می‌ورزد. تا در صحنه تبلیغات خود را پیرو راه‌های مسالمت آمیز نشان دهد.

به نظر این روزنامه: ایران هم می‌تواند علاوه برآنکه به دفاع همه جانبه در برابر این جنگ اعلام نشده علیه منافع ملی خود ادامه می‌دهد، ابتکاراتی در زمینه به جریان انداختن پرونده “جنگ سایبری” آمریکا علیه ایران، در مجامع حقوقی بین‌المللی آغازکند.

مردم سالاری نوشته درست است که به دلیل ماهیت جدید “جنگ سایبری” هنوز قوانین بین المللی دراین مورد به دقت تدوین نشده اند. اما این اولین تجربه جنگ سایبری ایالات متحد خارج مرزهای این کشور است، می‌تواند نخستین تجربه ایران برای دفاع حقوقی دربرابر “تجاوز سایبری” آمریکا نیز باشد.

شعارها، تغییرات جای اصلاح طلبان و صحنه های قبیح

مهدی قدیمی در گزارشی در اعتماد نوشته مراسم سالگرد بنیانگذار انقلاب اسلامی ایران امسال به‌رغم شکوه و عظمت‌ همیشگی‌اش مانند دو سال قبل دارای حواشی هم بوده است. در سال ۸۹ در راستای حمایت از احمدی‌نژاد، موسم سر دادن شعارهای تخریبی علیه سیدحسن خمینی بود، اما به فاصله یک سال پس از آن ورق برگشت و همان‌هایی که از احمدی‌نژاد حمایت می‌کردند، خرداد ماه سال ۹۰ هنگام سخنرانی او علیه مشایی شعار دادند و احمدی‌نژاد را به ولایت‌پذیری فراخواندند.

صفحه اول روزنامه جمهوری اسلامی

گزارشگر اعتماد تاکید کرده سخنرانی امسال احمدی‌نژاد را از سخنرانی سال گذشته او متمایز کرد، حضور گسترده چهره‌های منسوب به جناح اصلاح‌طلب در سخنرانی او بود. آنها که به علت فضای ناشی از حوادث انتخابات سال ۸۸، در سال‌های گذشته کمتر امکان حضور در این مراسم را داشتند، این‌بار در سخنرانی شبانگاهی احمدی‌نژاد هم حضور یافتند. این‌بار اما برخلاف سال‌های گذشته که بخشی از هدف‌های شعار‌دهندگان، اصلاح‌طلبان بودند، امسال این طیف خاموش در کنار یکدیگر نشسته بودند و نظاره‌گر سیل شعارهایی بودند که به سوی رییس دولت سابقا محبوب روانه می‌شد.

روزنامه جمهوری اسلامی در ستون جهت اطلاع خود از نوشته در حرم امام خمینی، که باید جای امن باشد به مکانی برای انتقام گیری تبدیل کرده است. در شب ۱۴ خرداد، سخنرانی رئیس‌جمهور با فریادهای حاضران همراه شد که شعار می‌دادند "این همه لشگر آمده، به عشق رهبر آمده".

شعارها آنقدر تکرار شد که صدا و سیما صدای محیط را قطع کرد. به گونه‌ای که فقط صدای احمدی نژاد از رسانه ملی پخش می‌شد. در این مراسم، شعارهایی نیز علیه مشایی رئیس دفتر محمود احمدی نژاد شنیده شد. در روز ۱۴ خرداد نیز مشابه این وضعیت برای سید حسن خمینی نیز تکرار شد.

این روزنامه اظهار نظر کرده که سنگ بنای این ساختمان کج و زشت در ۱۵ خرداد ۵ سال قبل توسط تعدادی از طلاب تندرو در سخنرانی آیت‌الله هاشمی رفسنجانی در حرم معصومه در قم گذاشته شد. با این شیوه خلاف باید همواره و همه جا برخورد شود به ویژه در حرم امام که محور وحدت است و حرم ایشان باید محل آرامش و امنیت و نزدیک شدن قلب‌ها باشد.

روزنامه جمهوری اسلامی در عین حال خبر داده در تعطیلات پنج روز گذشته همزمان با سالگرد درگذشت آیت الله خمینی صحنه‌های زشتی در صفحات شمال کشور پدید آمد. بی‌بندو باری‌ها، تجمعات مختلط، پخش موسیقی مستهجن و رقص و آواز در انظار عمومی به ویژه در مسیرهای عبور و مرور عمومی و اماکن تفریحی، از پدیده‌های فراگیر بودند.

دیکتاتورها نمی شنوند

ابتکار در سرمقاله خود نوشته مبارک در اولین روز زندانش نه ریاکاری ‌کرد و نه دروغ ‌گفت، او عمیقاً معتقد است که در همه این سالها کاری جز خدمت به کشورش نکرده‌است، اما چگونه می‌شود که شخصی در دوره ریاست، همه کارهای مختلف و گاه متضادش را در یک چیز خلاصه می‌کند: «خدمت»؟ پاسخ به این موضوع نیاز به مرور زندگی و روند ترقی همه دیکتاتورها و به‌خصوص دیکتاتورهای عربی و آفریقایی - که در چند سال اخیر سرنگون شده‌اند و یا هنوز نشده‌اند- دارد.

به نوشته این روزنامه اتفاقات دیگری بیرون از تصورات مالیخولیایی دیکتاتورها رخ می‌دهد. کم‌کم هیاهوی"زنده‌باد"ها فروکش می‌کند و نجوای"مرگ بر..." از پستوها به میدان‌ها می‌رسد و فریادی می‌شود که جهان را خبردار می‌کند. یک نفر نمی‌تواند این فریادها را درک کند و پی در پی از خود سوال می‌کند که"این مردم را چه شده‌است؟" اما جهان و جهانیان در کمال بی‌طرفی به قضاوت می‌نشینند و می‌بینند که استحاله، روند معکوس خود ر ا آغاز می‌کند.

ابتکار نوشته دیکتاتورها هنوز هم نمی‌دانند که جهانیان درباره آنان چه قضاوتی می‌کنند، چه آنان که به ضرب گلوله و دشنه‌های جوانان انتقامجوی انقلابی یا با فشار طنابی به دور گلوی پر از فریادشان به دیار دیگر رفته‌اند و چه آنانی که در پشت میله‌های زندان افسوس می‌خورند، هیچ کدام نمی‌توانند با جهانیان همداستان شوند. آنان راه خود را تا آخر می‌روند.

علی ودایع در سرمقاله مردم سالاری نوشته سرزمین نیل همواره در طول تاریخ شاهد قیام‌های خونین علیه فراعنه‌ای بوده و پس از آغاز بهار عربی یا همان بیداری اسلامی، مردم مصر که قرن‌های متمادی دچار رخوت و سرخوردگی شده بودند با دست خالی خیابان‌ها را تسخیر کردند تا حسنی مبارک راهی جز کناره‌گیری از قدرت نبیند، اما در یک سناریوی از پیش طراحی شده ارتش فرعون همه امور کشور را تحت شورای نظامی در دست گرفت.

با این مقدمه نویسنده به محاکمه حسنی مبارک پرداخته و نوشته اگر مصر همانند لیبی شاهد یک جنگ تمام عیار داخلی شده بود جنگ با دیکتاتوری حسنی مبارک به اینجا کشیده نمی شد، اما نمی‌توان از انقلاب مصر هم توقع زیادی داشت. تحولات مصر و پاکسازی عوامل حسنی مبارک همانند یک جراحی مهلک و زمان بر است. برای مدتی نامعلوم، ملت مصر سر آرام بر بالش نخواهند گذاشت. نیل باید بخروشد و حتی از انقلاب دوم سخن بگوید؛ خالی کردن میدان التحریر و دیگر خیابان‌های مصر نتیجه‌ای نخواهد داشت جز بازگشت سلسله فراعنه.

عباس عبدی در مقاله ای در اعتماد با اشاره به جنایت حوله در سوریه که عکس جنازه های کودکان با دست های بسته موجب تاثر جهانی شده نوشته واقعیت این است که در حکومت‌های استبدادی رابطه میان گروه‌های گوناگون مردم و نیز بروز حس ملی یا میهنی، بیش از آنکه واقعی باشد، تحت تاثیر فشارهای سیاسی و امنیتی حکومت شکل‌ می‌گیرد، از این رو با مشاهده این جوامع در شرایط عادی و زیر چتر امنیتی این حکومت‌ها، نمی‌توان به عمق و چگونگی روابط و همبستگی آنان پی‌ برد. همه گمان می‌کنند که مردم با یکدیگر دوست هستند و نیز غمخوار یکدیگرند. ولی کافی است که چتر امنیتی کنار رود.

این جامعه شناس با اشاره به نمونه‌های خشونت بعد از سقوط دیکتاتوری در یوگسلاوی سابق و در اتحاد جماهیر شوروی و عراق و لیبی نوشته: مسوولیت اصلی در بروز این فجایع بر عهده دولت‌های آنهاست ولی این امر به منزله نادیده گرفتن مسوولیت اپوزیسیون و مخالفان آنها نیست. مخالفان باید با علم به احتمال بروز این وضعیت وارد مبارزه سیاسی شوند، و اگر این رخ‌داد را برای آینده کشور خود نامطلوب می‌دانند از اقداماتی که منجر به زمینه‌سازی برای بروز چنین وقایعی می‌شود پرهیز کنند.

لابی در شهر «هزار و یک‌شب»

رضا زندی در مقاله ای در شرق به چند ماجرائی اشاره کرده که بین ایران و عراق جاری است اول لابی برای انتخاب دبیرکل اوپک که سعودی و عراق و اکودور و ایران نامزد احراز آن شده اند. اما در شرایطی که ایران در صحنه بین‌المللی تحت فشار قرار گرفته، نه عربستان و عرب‌های اوپک حاضرند زمام اجرایی این سازمان را به دست یک ایرانی بسپارند و نه قدرت‌های بزرگ مصرف‌کننده نفت از چنین کاندیدایی استقبال می‌کنند.

نویسنده مقاله شرق ابراز عقیده کرده که: ایران یا نباید کاندیدای مشخصی برای دبیرکلی اوپک معرفی کند یا صرفا یک نفر را برای ایجاد توازن در لابی‌گری‌اش روبه‌روی کاندیدای عربستان قرار دهد. عربستان یا باید امتیاز بزرگی به ایران دهد یا با کاندیدای عراقی هم‌صحبت شود. اما آیا ایران امتیازی از عراق گرفته است؟ با افزایش تولید خود حالا نام خود را به عنوان دومین صادر‌کننده اوپک ثبت کرده است. آن هم در شرایطی که نفت ایران به تحریم رفته است.

قیمت ها و دروغ؛ کار آروین، شرق

مقاله شرق در نهایت اهمیت موضوع را آن جا دیده که قیمت نفت در سراشیبی افتاده و «برنت» برای اولین بار در هشت‌ماه گذشته با قیمت ۹۷ دلار در هر بشکه معامله شده است. بودجه ایران با نفت ۸۵ دلار بسته شده است و اگر روند نزولی قیمت نفت به کاهش صادرات نفتی ایران ضمیمه شود شرایط جالبی پیش نخواهد آمد. آیا عراق هم در بازی پیچیده «نفت» کنار ایران می‌ایستد یا تنها رایی برای نامزدش می‌خواهد؟ عربستان بازی‌اش را چیده است.

لولایش خراب میشه ها

پگاه آهنگرانی با این جملات مقاله ای دارد در اعتماد: خانه سینما دوباره باز شد/ - خانه سینما دوباره بسته شد/ نه هنوز یه کم لای درش بازه/ بسته نشده، معلق شده/ معلق شده یعنی اینکه ممکنه دوباره باز بشه/ نخیر به‌طور دائم بسته شده.... و بعد نوشته: فکر نمی‌کنید دری رو که اینقدر باز و بستش بکنیم، لولاهاش خراب میشه؟ اصولا چه علاقه زیادی به تعلیق و تعطیل و توقف در فضای هنری وجود داره ؟ خب حتما از تحرک و تشکل و تامل بهتره، حداقل ضررش کمتره.

هنرمند نویسنده مقاله وضعیت خانه سینما را به فیلمنامه ای تشبیه می کند: داستان که شروع می‌شود اوضاع معمولا پایدار است ولی قهرمان سر راهش به مانع برمی‌خورد و مانع هم تا می‌تواند ممانعت می‌کند که اوضاع را ناپایدار کند، قهرمان هم هی تقلا می‌کند تا مانع را از سر راه بردارد ولی خب زورش نمی‌رسد، چون زور مانع خیلی زیاد است و دستش باز و پشتش هم گرم است و می‌تواند وقتی با زبان خوش کارش پیش نمی‌رود، بدهد در خانه طرف را گل بگیرند تا حساب کار دستش بیاید. تا اینجا اوضاع کاملا ناامید‌کننده است ولی ما می‌دانیم باید راه‌هایی باشد که کمی امیدوارمان کند، وگرنه از خیر داستان می‌گذریم و می‌رویم پی کارمان.

برای حل مشکل دریاچه ارومیه

پوریا عالمی در ستون کاناپه اعتماد از قول پورمحمدی رییس سازمان بازرسی کل کشور نوشته «بریز و بپاشها را صرف دریاچهی ارومیه کنید.» و خود اضافه کرده: به همین مناسبت قرار است مسوولان دیگر بریز و بپاش نکنند و هر چی هست را بریزند و بپاشند توی دریاچهی ارومیه، که با این راهکار عملی، دریاچه ی ارومیه زودی پر شود و کمآبی اش جبران شود.

جمله دیگر آقای پورمحمدی این است «یازده شهر ما در مرز آلودگی هوا و دچار آلایندههای صنعتی هستند؛ نمیتوان از کنار این مسایل ساده گذشت.» که طنزنویس اعتماد افزوده: البته سر اینکه «این مسائل» دقیقا کدام مسائل است بین کارشناسان و دانشمندان اختلاف است.

- سلام. من دریاچه ارومیه هستم حالا چی کار کنم؟

: به نظرم خودت یک خاکی به سر کن. وگرنه با این سخنرانیها نه آبی برای تو گرم میشود نه مشکل بیآبیات رفع میشود.

- باشه. به قول شاعر: از دریاچه گشتن پشیمان گشتهایم، مرحمت فرموده ما را حوض کنید.

کارتون روز

کارتون حسن کریم زاده، اعتماد