اینجا ایران است : لذت مدیر شدن! از سفر مکه و کربلا تا شمال و شاید آنتالیا !

"مشخص است چرا همه در به در دنبال مدیر شدن هستند" ؛ این سخنی است که گاه و بیگاه از زبان مردم کوچه و بازار شنیده می شود، آنان معتقدند مواهب مدیر شدن به حدی است که برای رسیدن به آن، می توان از هر سدی گذشت!

به گزارش سرویس اجتماعی "انتخاب"؛ فلان مدیر ارشد اداره که همین 10 روز پیش از مرخصی دوماه اش استفاده کرده و دو ماه تمام در محل کارش حاضر نمی شده، احتمالاً با توجه به اینکه سفرهای مذهبی، ربطی به مرخصی ندارد ، سه روز پس از حضور در محل کار، راهی کربلا شد و الحمدالله پریروز ، صحیح و سالم به اداره رسید. چون من به عنوان ارباب رجوع، بیش از حد به اداره مذکور رفته بودم تا آخرین امضا را از جناب رییس بگیرم و شر را کم کنم، کارمندی از همان اداره که به خاطر رفت و آمدها مکرر توفیق دوستی با او را یافتم، تماس گرفت و اطلاع داد که جناب رییس، ان شالله امروز (که همان دیروز باشد) ، خداوند طلبیده و عصر همان روز راهی مکه هستند، اگر کاری داری بیا که جناب رییس، دارند حلالیت می طلبند!

اگر بگذریم از آنکه تا رسیدیم، جناب رییس را دم اتوموبیل دیدم، نامه را نشانش دادم و با عصبانیت گفت "اینجا که نمی شود، ان شالله پس از سفر"، نگاهی به روزهای آینده نشان می دهد کار من و امثال من حالاحالا ها برای گرفتن امضا طول می کشد. یک حساب سر انگشتی نشان می دهد که:

* جناب رییس برگردند، حداقل دو هفته زمان می برد، پس از آن هم یک هفته دید و بازدید و خستگی سفر

* ماه رمضان نزدیک است، ماه رمضان هم که کار نمی کنند، یادم می آید صحبت آن کارمند اداره مذکور که در دفاع از دوستش در ماه رمضان سال قبل گفت، "مرد حسابی! چقدر می ری میای؟ مگر نمی بینی روزه است؟!!!، خب برو بعد از رمضان بیا"

* پس از رمضان، فضا آماده است برای یک سفر عالی به شمال کشور جهت رفع خستکی ایام رمضان و مشقت های روزه داری! اگر هم آب و هوای شمال با طبع مبارک ناسازگار بود، خانواده را می فرستیم شمال و خودمان می رویم آنتالیا تا در صورت امکان، شعبه ای تاسیس کنیم.

* از آنجا که جناب مدیر اساساً فاقد سابقه اجرایی هستند و از مدیریت، چیز زیادی نمی دانند، قرار است در سفری یک ماه راهی کیش و قشم شوند تا آنجا آموزش های لازم جهت اداره ی "اداره" به ایشان داده شود!

.... و این داستان ادامه دارد!

بعد بگو چرا فلانی برای مدیر شدن اینگونه سر و دست می شکند؟! تازه بگذریم از مواهب دیگری که شاید در آیندده به آن بپردازم!

همه که سرنوشت آقای "همساده" را ندارند که در وقت و بی وقت، با قطار و هواپیما و کشتی و اتوموبیل و .... سفر کنند و بیچاره شوند! بخندند و در عین حال "لهٍ له" باشند!