ساندویچ دویست و پنجاه سالگی ساندویچ را جشن می‌گیرد

با توجه به آداب و جایگاه اجتماعی جان مونتاگیو ساندویچ خوردن برای ارل چهارم شهر ساندویچ کار جسارت‌آمیزی بود

وقتی جان مونتاگیو، ارل چهارم شهر ساندویچ، ۲۵۰ سال پیش دستور داد گوشت را برایش میان دو تکه نان بگذارند احتمالا فکرش را نمی‌کرد که آنچه خواسته به غذایی عالمگیر بدل شود.

آن طور که انجمن ساندویچ بریتانیا نقل می‌کند ارل درخواست کرده تا غذا را به ترتیبی برایش بیاورند که بتواند ضمن خوردن به بازی ورق خود هم ادامه دهد. پس از آن دوستانش هم خواسته‌اند "غذایی مثل ساندویچ بگیرند".

قدیمی‌ترین سابقه مکتوبی که از ساندویچ وجود دارد به سال ۱۷۶۲ برمی‌گردد و شهر ساندویچ در ایالت کنت بریتانیا سرگرم جشن گرفتن دویست و پنجاه سالگی این غذا است.

استیو لاسلت یکی از برگزارکنندگان جشنواره ساندویچ می‌گوید: "ارل چهارم ساندویچ شخصیت عجیبی داشت. بالاترین مقام نیروی دریایی بود، با این حال بازیگوشی می‌کرد و خیلی اوقات شب‌ها بیدار می‌ماند و ورق بازی می‌کرد".

سم بومپاس آشپز می‌گوید ارل ساندویچ در دورانی که صرف غذا "با کارد و چنگال مطابق آداب الزامی به شمار می‌رفت" با دست‌هایش غذا می‌خورد.

آقای بومپاس می‌گوید "در آن دوران غذا خوردن به سبک فرانسوی انجام می‌گرفت. بریدن قطعات غذا تشریفات پر زحمت و ظریفی بود که قشونی از مستخدمین را برای کمک می‌طلبید".

او ادامه می‌دهد: "در چنین وضعیتی ساندویچ از شدت غیررسمی بودن شوک ایجاد می‌کرد. ارل چهارم خیلی دل و جرات داشت که با توجه به پیشینه و جایگاهش به چنان ترتیبی غذا می‌خورد".

آقای بومپاس می‌گوید عجیب است اگر بگوییم پیش از ارل ساندویچ فرد دیگری چنان غذایی نمی‌خورده است "قاعدتا دیگرانی هم گوشت را لای نان می‌گذاشته‌اند، اما به فکرشان نرسیده بوده در باره آن چیزی بنویسند".

مندی ویلکینز، از برگزارکنندگان جشنواره ساندویچ می‌گوید: "ساندویچ، غذای جهان امروز است و شهر ما، ساندویچ، شهری است کوچک و پر از بناهای قرون وسطایی. احساس غریبی است که اسم چنین غذای مهمی از روی شهر ما برداشته شده است".

جان مونتاگیو، ارل یازدهم ساندویچ، که همنام جدش است، می‌گوید: "جد من فکرش را نمی‌کرد که ابتکار کوچکش یک صنعت چندین میلیاردی راه بیندازد که صدها هزار نفر در آن مشغول کارند".