احمدی نژاد: شب عیدی می خواهیم باهم صفا کنیم!

روشن شد چرا مخالف طرح سوال بودیم؟

 

بالاخره پس از ماه‌ها کشمکش، سوال قانونی از رئیس‌جمهور در آخرین جلسه مجلس در سال ۱۳۹۰ مطرح شد. درباره این موضوع و اتفاقات پیش آمده در این جلسه تذکر نکاتی لازم است:

                                                           

۱- در درجه اول فرم برگزاری اولین سوال قانونی از رئیس‌جمهور، بخصوص متانت سوال کننده و حضور الزامی و قانونی رئیس‌جمهور در مجلس برای پاسخ به سوال نمایندگان ملت، قابل تقدیر بود.

۲- هرچند سوالها بجا و صریح بود، اما پاسخهای رئیس جمهور –همچنانکه پیش بینی می شد-، صریح نبود. آقای احمدی نژاد برخی سوالات را بی پاسخ گذاشتند و برخی دیگر را هم با شوخی و با ادبیاتی سخیف پاسخ دادند. نوع لحنی که بخصوص در اواخر بیاناتشان بکار بردند، هرگز در شان نفر دوم کشور و ملت نجیب ایران و نمایندگانشان در مجلس نبود.

۳- پیش از طرح سوال، دو دسته از نمایندگان با اصل طرح سوال مخالف بودند. دسته اول نمایندگان مدافع و هوادار دولت که همواره و در هر موضوعی از موضع آقای احمدی‌نژاد دفاع می‌کنند و دسته دوم برخی از منتقدان جدی آقای رئیس‌جمهور که به دلیل فرایند آیین‌نامه‌ای طرح سوال از رئیس‌جمهور، اجرای این برنامه را مفید و اثربخش نمی‌دانستند. البته ۲دسته دیگر از نمایندگان هم بودند که دسته‌ای نسبت به موضوع بی‌تفاوت و برخی از نمایندگان نیز به طرح این سوال اصرار داشتند.

۴- دلیل اصلی ما برای مخالفت با طرح سوال از رئیس‌جمهور این بود که با توجه به روحیات و نوع بیان آقای احمدی‌نژاد و از همه بدتر، وقتی که آیین‌نامه برای سوال‌کنندگان و رئیس جمهور قایل شده، طرح این سوال وجواب، اثربخش نخواهد بود. نه به نفع سوال‌کنندگان و موکلانشان تمام خواهد شد و نه تاثیری در مواضع و عملکردهای نادرست این دولت خواهد گذاشت.

متاسفانه در عمل هم ثابت شد پیش‌بینی ما درست بود و پاسخ‌هایی که آقای احمدی‌نژاد داد، فقط روابط مجلس و دولت را تلخ‌تر و جنجالی‌تر کرد.

عصبانیت و اعتراض‌های مکرر نمایندگان پس از خروج آقای احمدی‌نژاد در مجلس هم به نوعی دیگر نشان داد که حق با منتقدان دولت و مخالفان طرح سوال از رئیس‌جمهور بود چرا که طبق آیین‌نامه، سوال کنندگان فقط ۱۵دقیقه و رئیس‌جمهور ۶۰ دقیقه وقت قانونی داشتند و پس از پاسخ رئیس‌جمهور، نمایندگان قانوناً هیچ کاری جز اعتراض و تذکر نمی توانستند انجام دهند. طبق آیین‌نامه مجلس، پس از پاسخ رئیس‌جمهور، نمایندگان نه می‌توانند درباره پاسخ‌های ایشان رای‌گیری کنند و نه حداقل پرونده آنرا به قوه قضائیه یا کمیسیونی برای رسیدگی بفرستند.

این سوال و جواب، همانطور که پیش‌بینی می‌کردیم و تذکر دادیم، هیچ اثری نداشت جز اینکه کام مجلس را تلخ و روابط قوای مقننه و مجریه را شکرآب کرد حال‌آنکه حل بسیاری از مشکلات مردم و فعالان اقتصادی، به خوب بودن روابط دولت و مجلس بستگی دارد و در شرایط روابط تیره این دو قوه، حل بسیاری از مشکلات مردم، عقب می‌افتد. به همین دلیل هم ۳ روز پیش، ۷ نماینده تهران از نمایندگان خواستند بجای طرح بیهوده این سوالات مهم، دولت را به حل مشکلات مردم تشویق کنند.

البته برای نظارت موثر بر کار دولت و مواخذه مسوولان متخلف و نهی موثر دولت از قانون شکنی، ابزارهای قوی‌تری نظیر استیضاح و نیز استفاده از ماده ۲۳۲ آیین نامه وجود دارد که بجای طرح بیهوده این سوالات ، می‌شود و گاهی باید، از این ابزارهای نظارتی استفاده کرد.

۵- جلسه طرح سوال از رئیس‌جمهور با هر کیفیتی بود برگزار و تمام شد. هرچند شوخی های زننده آقای رئیس‌جمهور با نمایندگان، روابط دولت و مجلس را تلخ کرد اما پیشنهاد ما به نمایندگان محترم این است که این روز تلخ را فراموش کنند و به مطالبات به‌حق و فوری مردم و تولیدکنندگان کشور بپردازند. ادامه پرداختن به این موضوع، هیچ فایده‌ای جز کشمکش‌های بیهوده و فرسوده کردن اعصاب‌ها ندارد. البته آقای رئیس‌جمهور باید بداند توهین به مجلس در خانه ملت بی هزینه نخوهد بود اما دعوا و پرخاش و توهین متقابل آن هم با رئیس‌جمهوری که چنان ادبیاتی دارد، هرگز در شأن این ملت نجیب و نمایندگان‌شان در خانه ملت نیست.

پس چه بهتر که در آستانه نوروز، ماجرای تلخ ۲۴اسفند ۹۰ در خانه ملت را فراموش و به پیگیری مطالبات ملت اهتمام کنیم. حل مساله تورم و پیگیری حل مشکلات فوری کارخانه‌ها برای پیشگیری از تعطیلی آنها، با دعوا و کشمکش دولت و مجلس هرگز قابل تحقق نیست. پس بیاییم برای رضای خدا و ملت، ۲۴اسفند مجلس را فراموش کنیم، توهین‌ها را نشنیده بگیریم و به مشکلات کشور و مردم بپردازیم.

منبع: سایت الف