کنسرت نامجو در لندن؛ از آخ تا الکی

کنسرت نامجو در لندن؛ از آخ تا الکی

اولین کنسرت محسن نامجو در لندن برگزار شد

مریم افشنگ

بی بی سی

شب گذشته (یکشنبه ۲۷ شهریور ماه) اولین کنسرت محسن نامجو در سالن باربیکن،یکی از مراکز فرهنگی و هنری شهر لندن برگزار شد.

این کنسرت با استقبال خوبی از سوی ایرانیان مقیم لندن و دوستداران آهنگ های نامجو مواجه شد، به طوری که سالن دوهزار نفری باربیکن تقریبا پر بود.

محسن نامجو از چهره های خبرساز موسیقی ایران است. دو سال پیش سومین آلبوم او به نام "آخ" در خارج از ایران منتشر شد. آقای نامجو شب گذشته در سالن باربیکن به دوستدارانش خبر انتشار چهارمین آلبومش را با نام "الکی" داد.

"الکی" عنوان یکی از آهنگ های جدید او در کنسرت لندن بود که در پایان کنسرت توسط این خواننده اجرا و با استقبال و تشویق حاضران در سالن مواجه شد.

اولین نکته ای که تماشاگر را غافلگیر می کرد دیدن صحنه ای ساده و تیره رنگ بود که تنها با یک صندلی، یک گیتار، دو عدد سه تار و چند میکروفن و بلندگو آراسته شده بود.

در کنسرت لندن، محسن نامجو که هم خواننده ای و هم نوازندگی را به عهده داشت، چندین قطعه از آهنگ های جدید و چند آهنگ قدیمی اش را اجرا کرد.

مثل همیشه آهنگ ها و اشعار نامجو تلفیقی بود از موسیقی و شعر سنتی و مدرن؛ او با برخی ترانه هایش گیتار و با برخی سه تار می نواخت. محسن نامجو تحت تاثیر موسیقی محلی ایرانی، آواها و لهجه های مختلف را با رعایت اصول موسیقی ادا می کرد.

اینکه نامجو موسیقی سنتی ایرانی را با رپ، پاپ و بلوز تلفیق کند، شاید نکته تازه ای نباشد اما آواهای عجیب و صداهای نامتعارف نامجو، با صدایی که مدام زیر و بم می شد این کنسرت موسیقی را به نمایش و اجرایی متفاوت تبدیل کرد.

برخی کلمات وعبارات بارها و بارها با لهجه ها و حتی اداهای خاص نامجو تکرار می شدند این تکرارها با تغییراتی که نامجو در حالت صورت و چهره خود ایجاد می کرد به فضای تیره رنگ کنسرت که با نوری آبی مزین شده بود، حال و هوای دیگری می داد.

برای بسیاری از دوستداران نامجو جسارتی که او در ادای اشعار با صداهای نامتعارف داشت جالب بود. در آهنگ "واق واق سگ" نامجو از درآوردن صدای زوزه سگ و حتی واق واق این حیوان هم ابایی نداشت و همین شیطنت و بازیگوشی های گاه و بی گاه او در زمان اجرا رنگ و بویی متفاوت به کنسرتش می داد.

اکثر اشعار نامجو حاوی نگاهی انتقادی به وضعیت سیاسی، اجتماعی و حتی فرهنگی جامعه ایران داشتند.

تلفیق را نه تنها در موسیقی نامجو که حتی در اشعار او هم می توان دید. محسن نامجو بسیاری از واژه ها و عبارات کوچه و بازار را با اشعار حافظ ، جامی و حتی رضا براهنی ترکیب و تلفیق کرده بود. این اشعار انتقادی گاه به طنز پهلو می زد و گاه نیش و کنایه‌اش شرایط سیاسی، اجتماعی روز را نشانه می رفت. با این حال طنز به کار رفته در اشعار، با اداها و ژست های نامجو از تلخی کنایه های او نمی کاست.

برای بسیاری از ایرانیان مقیم لندن به ویژه جوانان و دانشجویانی که در سالهای اخیر ایران را ترک کرده اند صدای محسن نامجو شاید تداعی کننده آخرین سالهای زندگی در ایران و نوستالژی خاطرات و مسائل سرزمینی باشد که ترکش کردند.