به گزارش ایرنا، عمو حاجی که چهره‌ای همانند انسان‌های غارنشین دارد و کهنسال به نظر میرسد که حتی مردم عادی سن او را نزدیک به یک قرن می‌دانند، رنگ خاکستر گرفته و قشری ضخیم از چرک بر اندام او سنگینی می‌کند.
چند سال پیش جوانان محل تصمیم گرفتنند عمو حاجی را به رودخانه ببرند تا آبی به بدن این مرد برسد، به همین منظور هنگامی که عموحاجی در خواب بود او را در عقب یک وانت گذاشتند تا او را در رودخانه حمام کنند اما وقتی به رودخانه رسیدند، دیدند عمو حاجی در عقب وانت نیست زیرا او پیش از رسیدن، خود را به بیرون از وانت انداخته بود تا مبادا بدنش با آب آشتی کند وعمو حاجی همان جا گفته بود اگر تمیز شوم، مریض می‌شوم.
عموحاجی از خوردن هر نوع خوراکی تازه و نوشیدن آب بهداشتی پرهیز می‌کند به گونه‌ای که اگر به زورهم به او آب گوارا بنوشانند، عکس العمل منفی نشان می‌دهد و به شدت ابراز ناراحتی می‌کند.
حیوانات مرده و گندیده لذیذترین غذاها
لذیذترین غذاها به قول خودش، حیوانات مرده و گندیده است و فرقی ندارد که این حیوان حلال و یا حرام گوشت باشد.
این سالخورده که گفته می‌شود به دلیل مشکل عاطفی که در ایام جوانی برای او رخ داده از مردم و اجتماع گریزان و گوشه عزلت و انزوا برگزیده سالیان سال است که در زیر مکانی مسقف ماوا ندارد و در گرما و سرما درهوای آزاد به سر می‌برد.
برخی از جوانان و نوجوانان دژگاه برای عمو حاجی مرغ، گربه، روباه، خارپشت و حتی مار مرده می‌برند او این حیوانات را در گودالی در اطراف خود دفن می‌کند و پس از چند روز با آتشی که در این گودال می‌افروزد، آن را نیم پز می‌کند و با ولع خاصی می‌خورد.
عمو حاجی پس از آن با خوردن آب گندیده که در یک حلب زنگ زده و حشرات مختلف در داخل آن شناور هستند، وعده غذایی را به پایان می‌برد.
لیوان او یک حلب 5 /4 کیلویی روغن است و او با استفاده از این حلب روزانه نزدیک به پنج لیتر آب می‌نوشد.
لباس پوشیدن این مرد در دهستان دژگاه که دارای گرمای نزدیک به 50 درجه سانتی گراد است شگفتی آور است زیرا او تمام لباس‌هایی را که مردم این منطقه برایش می‌آورند، پس از بریدن آستین‌های پیراهن و پاچه‌های شلوار با دندان، آنها را برتن می‌کند.
لوازم زندگی او شامل یک چماق است که پیشتر پلوس وانت بوده است و وزن آن 17 کیلوگرم است، استکان چایخوری این مرد عجیب یک کلاه ایمنی اسقاطی است و چند حلب کهنه روغن نباتی است که بچه‌های این دهستان با آفتابه در این حلب‌ها برای او آب می‌ریزند.
عمو حاجی یک پیپ استثنایی هم دارد که از یک زانوی سه اینچی آب تشکیل شده که او سرگین ( فضولات)حیوانات را در آن می‌ریزد و آتش می‌زند و به آن پک می‌زند و با هر مرتبه پک، دود پر حجمی از دهانش خارج می‌شود.
افزون بر این که شست و شوی بدن، ظرف آب و بهداشت برای او معنا ندارد، خود را با سوزاندن موهای زاید بدن اصلاح می‌کند.
محل زندگی این مرد رویگردان از بهداشت و مردم، محل تجمع سگ، گاو و چهارپایان محل است.
به نظر میرسد تا کنون کارشناسان بهداشت با عموحاجی مواجه نشده‌اند.
شهرستان فراشبند در فاصله 164 کیلومتری جنوب غربی شیراز، واقع شده است.
