بررسی روزنامه های صبح تهران - پنجشنبه ۷ مرداد

بررسی روزنامه های صبح تهران - پنجشنبه ۷ مرداد

تیترهای اول

"افتتاح دو طرح پتروشیمی در عسلویه" تیتر اول جمهوری اسلامی است. تهران امروز از "آغاز پراکنده سازی وزارتخانه ها" خبر داده و مردم سالاری از قول امام جمعه قم نوشته " ادعای تعیین ظهور کذب محض است".

همشهری به نقل از وزیر کشور از "مذاکرات ایران و ترکیه در زمینه امنیتی و تجاری" خبر داده، ابتکار در گزارشی از گفته های معاون اول رییس دولت "شرایط استخدام در دستگاه های دولتی" را منعکس کرده و آرمان در تیتر نخست خود از قول محسن دعاگو امام جمعه شمیرانات نوشته " بازگشت هاشمی به نماز جمعه یک ضرورت ملی است".

"افشای 90 هزار سند جنگ افغانستان؛ سرپوش کدام واقعیت" تیتر برجسته کیهان است، رسالت خبرداده که " ایران به باشگاه صادرکنندگان اوره جهان پیوست"، ایران هم به نقل از محمود احمدی نژاد نوشته "حلقه تحریمی باندهای چند ملیتی را شکستیم".

جام جم از "ودیعه 12 میلیونی اجاره مسکن برای بافت های فرسوده" خبرداده، "مواضع روسیه در فراز و نشیب سیاست" تیتر اول سیاست روز است، جهان صنعت هم نوشته "رشد اقتصادی جهان کاهش می یابد".

دنیای اقتصاد با روتیتر "برای سه ماه آینده تصمیماتی گرفته اند" از قول محمود احمدی نژاد "سناریوی آمریکا برای منطقه" را برجسته کرده و خراسان هم از همین منبع نوشته "آمریکا و اسراییل برای فشار آوردن بر ایران در سه ماه آینده به 2 کشور خاورمیانه حمله کنند".

گزیده مقالات

دیکته های پر غلط

کیهان در سرمقاله امروز خود تحریم های جداگانه اتحادیه اروپا و کانادا برعلیه ایران را برجسته کرده و نوشته اتحادیه اروپا و کانادا چند روز پیش تحریم های جدیدی را علیه ایران تصویب کردند که شامل ممنوعیت سرمایه گذاری در بخش نفت و گاز و همچنین اعمال محدودیت های بیشتر در کشتیرانی و بانکداری است. علاوه بر آن به موجب این تحریم های غیرقانونی، 41 نفر از مقامات جمهوری اسلامی، 57 شرکت و زیرمجموعه های آن و همچنین 15شرکت وابسته به سپاه نیز در فهرست تحریم های خصمانه اتحادیه اروپا قرار گرفتند.

سرمقاله نویس این روزنامه در ادامه اضافه کرده اتحادیه اروپا علیرغم آنکه 27 عضو داشته و قاعدتا بایستی در تصمیم گیریهای خود مستقل عمل نمایند، اما عملا دیکته خود را از روی دست آمریکا می نویسند، آن هم دیکته های پرغلط و نسخه های بی اثری که بارها ناکارآمدی خود را در برابر عزم و اراده ملت ایران نشان داده است. اتحادیه اروپا پیش از این نیز در مسایل جهانی و واکنش در قبال آنها، نشان داده که چشم و گوش بسته دنباله رو سیاست ها و تصمیم گیریهای آمریکاست.

نویسنده مقاله همچنین نوشته اتحادیه اروپا در تصمیم گیری اخیر خود، جمهوری اسلامی را تحریم نکرده بلکه در واقع تحریم علیه شرکت های اروپایی به تصویب رسانده است چرا که عملا این شرکت ها از کار با ایران محروم شده و از دایره امور تجارت و بازرگانی ما خارج می شوند. بنابراین اولین ضربه اعمال این تحریم ها قبل از آنکه به ایران وارد شود بر سر خود اروپایی ها خواهد نشست. آنها مطمئن باشند که دنیای تجارت و اقتصاد آن قدر راه گریز دارد که کشورمان علاوه بر تکیه بر توانمندی و ظرفیت های داخلی، راهی برای طرف شدن با شریک تجاری خارجی خود پیدا نماید.

سرمقاله نویس کیهان در پایان آورده مسلما تحریم ها مشکلاتی برای بخش های اقتصادی کشورمان ایجاد خواهد کرد اما می توان با اعمال مدیریت و استفاده از روش های اقتصادی موثر با اتکا به اراده بلند ملت ایران، تبعات آن را به حداقل رساند. مردم بارها ثابت کرده اند که تا آخر پای کار ایستاده اند.این دوره هم خواهد گذشت. تحریم ها بسان سابق هیچ تاثیری در اراده ملت بزرگ ایران در دستیابی به قله های رفیع پیشرفت و سرافرازی نخواهد داشت و با اتکاء به توانمندیها و ظرفیت های قابل خود، از این "پیچ" هم به سلامت عبور خواهیم کرد.

بهترین شیوه

جام جم به موضوع اختلافات دولت و مجلس را چالشی جدید میان دوقوه مجریه و مقننه دانسته و و نوشته اختلافات 2 قوه که بیشتر آن به اجرایی نشدن قوانین مصوب قوه مقننه توسط قوه مجریه بازمی‌گردد، در شرایط فعلی وارد مرحله جدیدی شده؛ به طوری که مجلسی‌ها را بر آن داشته است تا در اقدامی ضربتی، مصوبات خود را که به صورت اجرایی درنمی‌آید، براساس قانون در روزنامه رسمی کشور به چاپ برسانند تا برای دستگاه‌های اجرایی کشور لازم‌الاجرا شود.

فاطمه امیری در این مقاله افزوده طبق قانون، رئیس‌جمهور ظرف مدت 5 روز مهلت دارد این‌گونه قوانین را امضا و به مجریان ابلاغ کند؛ اما عدم امضاء و ابلاغ در مدت مذکور، این اجازه را به رئیس مجلس می‌دهد که شخصا دستور چاپ این قوانین را به روزنامه رسمی ارائه کند تا اجرای آن برای دستگاه‌های اجرایی الزام‌آور باشد.

نویسنده این مقاله سپش نوشته عدم اجرای برخی مصوبات مجلس از جمله بحث مترو، هدفمند کردن یارانه‌ها و... و حتی عدم ارسال آیین‌نامه‌های اجرایی دولت به مجلس، این روزها روابط دو قوه را به چالشی تبدیل کرده که حاصل آن جز اختلاف و تشتت نخواهد بود؛ هرچند باید دلایل و توجیهات دولت را نیز شنید.

نویسنده جام جم در پایان مقاله خود آورده به هر حال محوریت قانون و تاکید بر اجرای آن بر هیچ‌کس پوشیده نیست و نباید در مقابل اجرای آن تعلل کرد یا آن را دور زد، چون در غیر این صورت ابزارهای نظارتی و قانونی زیادی وجود دارد که قانون‌گریزی را محدود کند. شاید بهترین راه و روش در شرایط فعلی 2 قوه تبادل‌نظر، گفتگو و همدلی در اجرای قوانین قبل از ایجاد سوتفاهم باشد تا چالش ایجاد شده که منجر به اصطکاک‌های فعلی شده است، در شرایط اقتصادی و سیاسی کشور که تحریم‌های مختلف از سوی کشورهای قدرتمند در حال طراحی علیه ایران است، رابطه لغزنده فعلی را تشدید نکند.

روس ها به تهران نیاز دارند

حسن بهشتی پور در سرمقاله آرمان موضوع عدم تحویل موشک های اس 300 روسیه به ایران را دستمایه مقاله ای درباره روابط ایران و روسیه قرار داده و نوشته در حوزه نظامی، ایران به روسیه نیاز ندارد، بنابراین لغو اس 300 هیچ مسئله ای را در ارتباط با قدرت دفاعی کشور به وجود نمی‌آورد. روس‌ها به غیر از ایران بازاری را برای اس 300 ندارند، چون سایر کشورها به دنبال این سامانه دفاعی نیستند.باید این موضوع را پذیرفت که روسیه بر اساس منافع ملی خودش عمل می‌کند، روسیه برنامه ای را برای چند سال آینده خودش ترسیم کرده که این برنامه افزایش جایگاه بین المللی مسکو و همچنین حل مسائل اقتصادی در حوزه سرمایه گذاری و فناوری است.

نویسنده این مقاله در ادامه با اشاره به این که روسیه در حال حاضر یک ابرقدرت نیست، نوشته ایران باید یک رابطه منطقی با روسیه به عنوان یک کشور همسایه داشته باشد. باید دیپلماسی را فعال کنیم، در نوع نگرش خود با روسها تغییری ایجاد کنیم و نباید مسکو را به سوی همسویی و نزدیک شدن به غرب سوق دهیم. دوم اینکه ایران باید وزن سیاسی خود را با روسیه در دو جهت افزایش دهد.

سرمقاله نویس آرمان همچنین اضافه کرده باید به روسیه نشان داد که نمی‌تواند ایران را به دلیل منافع خود نادیده بگیرد و دیگر اینکه تهران باید نشان دهد در عین حال که می‌خواهد با روسیه رابطه داشته باشد باید یک بازنگری را در روابط خود با اتحادیه اروپا، آمریکا، چین، هند، ژاپن و تمام دنیا انجام دهد.همچنین ایران می‌تواند به روسیه نشان دهد در مواردی که در سیاست‌های روسیه تاثیر گذار است، می‌تواند از اهرم فشار استفاده کند، چنانچه در حال حاضر مناسبات جمهوری اسلامی ایران با گرجستان می‌تواند بر مناسبات تهران با مسکو تاثیرگذار باشد.

تنش زدایی در درون، ایستادگی در بیرون

تهران امروز در سرمقاله خود با توصیف دشواری های شرایط کشور پس از تحریم اخیر و اشاره به این که اکنون ایران در یک جنگ روانی- اقتصادی قرار گرفته است به اختلافات دولت با سایر قوا پرداخته ونوشته به نظر می‌رسد در شرایط موجود، دولت می‌باید برای حل و رفع مناقشات پیش آمده پیشقدم شود. برخی از اختلافات میان دولت و مجلس، دولت و دیوان محاسبات، دولت و شهرداری، دولت و مجمع تشخیص مصلحت نظام، دولت و شورای نگهبان و دولت و نیروهای اصیل اصولگرا، به سادگی قابل حل است. در وضعیت کنونی تاکید بر اختلافات قابل حل و بزرگنمایی آنها، نه‌تنها سودی برای دستگاه‌های اجرایی، قوه مجریه، قوه مقننه و سایر موسسات عمومی و خدماتی نخواهد داشت که دشمنان کشور را در پافشاری بر خواست‌های ناحقشان جری‌تر و جسورتر خواهد ساخت.

حسام الدین کاوه در این مقاله ادامه داده تهدیدها و تحریم‌های دشمن، فرصتی مطلوب برای وحدت نیروهای اصولگرا در جایگاه‌ها و نقش‌های گوناگون نیز به‌شمار می‌رود. تجربه نشان داده است که هر چه فشارها بر نظام جمهوری اسلامی ایران بیشتر شده، نیروهای وفادار به نظام متمرکزتر، همدل‌تر و موثرتر شده‌‌اند. البته همچنان که مقام معظم رهبری در توصیف و تحلیل شرایط امروز ایران و جهان فرموده‌اند، شرایط کنونی با آنچه که طی سه دهه گذشته تجربه کرده‌ایم، بسیار متفاوت است، با تحلیل دقیق شرایط پیش‌آمده و تاکید بر تفاوت‌ها و ویژگی‌های اوضاع کنونی، می‌باید راهبردها و رویکردها چه در عرصه بین‌الملل و چه در عرصه داخلی تعیین و تبیین شوند. مبادا با دامن‌زدن بر اختلافات و فرصت‌سوزی‌ها، وضعیتی پیش آید که خدای ناخواسته، دشمن شاد شویم.

نویسنده سرمقاله تهران امروز در آخر نوشته عرصه سیاست، عرصه تبادل و تعامل است و منظور از سیاست در اینجا سیاست‌ورزی در عرصه داخلی است، پافشاری بر نقاط افتراق و دوری جستن از فصل مشترک‌ها، همچون زهر هلاهل است، زهری که هیچ پادزهری ندارد. اگر قرار است در عرصه سیاست جهانی در برابر نظام سلطه و استکبار مقاوم، استوار و سربلند، ایستادگی کنیم – که چنین است – لازمه آن، معیارهایی است که بتوان با آن معیارها به کنش و تعامل حداکثری با دیگر نیروهای وفادار به نظام جمهوری اسلامی پرداخت.

چقدر از اصولگرایان بنویسیم

فضل الله یاری در سرمقاله ابتکار نوشته نگاهی به مطالب تحلیلی چند ماه اخیر روزنامه‌ها و پایگاههای خبری و تحلیلی وابسته به هر دو جناح کشور نشان می‌دهد که تحلیل گران و مفسران مسایل سیاسی کشور در یک محدوده کوچک مشغول به تحرک هستند؛ عناوین مختلفی چون "اردوگاه اصولگرایی"، "انشعاب اصولگرایان"، "اصولگرایان افراطی"، "اصولگرایان معتدل"، "مدعیان اصولگرایی"، "شبه اصولگرایان"، "اصولگرایان تقلبی" و تعابیری دیگر از این دست به وفور در مطالب روزنامه ‌ها و سایت‌ها دیده می‌شود.

نویسنده این مقاله ادامه داده در یک ساله گذشته اصلاح طلبان گرفتار وضعیتی بی سابقه شده اند که عملا امکان رقابت و حتی حضور در عرصه سیاسی کشور را ندارند و از این رهگذر نیمی از ظرفیت‌های کشور عملا بلا استفاده مانده است .اصولگرایان با در دست داشتن قوای سه گانه کشور و دیگر مناصب سیاسی به فعال مایشاء عرصه عمومی کشور تبدیل شده اند.حریفی پیش رو نمی‌بینند که مانع یا حتی منتقد اقداماتشان شود.بدون تردید در یک ارزیابی عمیق درونی از شرایط اصلاح طلبان و اصولگرایان در وضعیت کنونی، با همه تحرکی که اصولگرایان دارند و علیرغم همه رکودی که بر فعالیت ‌های اصلاح طلبان حاکم است نمیتوان گفت شرایط چندان به نفع اصولگرایان است.

سرمقاله نویس ابتکار در ادامه افزوده اصولگرایان در یک سال گذشته سرمست از توهم نابودی رقیب قدرتمند گذشته همه مسائل و اختلافات درونی خود را چنان بر روی دایره ریخته اند که هر کدام از آنها که روزی تنها اختلاف سلیقه‌ای کوچک به نظر می‌رسید اینک به انگیزه‌ای برای انشعاب تبدیل شده است.بدون تردید اگر این غیبت رقیب قدرتمند به درازا کشد، اختلافات اصولگرایان چنان بزرگ خواهد شد که شاید روزی بتوان شاهد اختلاف شدید و حتی انشعاب میان دو نفر مانند حسینیان و رسایی نیز بود

فضل الله یاری در پایان خاطر نشان کرده تبعات منفی این وضعیت خاص که برای اصلاح طلبان بوجود آمده است بیش از آنکه دامنگیر اصلاح طلبان باشد گریبانگیر اصولگرایان خوهد بود.برخود اصولگرایان فرض است که خود دست به کار شوند و حریف نه چندان ضعیف (و البته فعلا غایب) را وارد بازی کنند تا مجبور به پاس کاری بی هدف در یک نیمه زمین بازی نشوند. وجود حریفی قدرتمند در نیمه دیگر زمین است که آنان را ورزیده تر از قبل خواهد کرد.اصولگرایان از یک مسئله نیزباید بترسند و آن این است که در دام ساختن یک رقیب ساختگی یا "اصلاح طلبان تقلبی" بر نیایند تا به افکار عمومی وانمود کنند که در حال رقابت با یک حریف قدرتمند هستند.