مرور روزنامه های صبح تهران؛ سه شنبه ۱۰ شهریور

مرور روزنامه های صبح تهران؛ سه شنبه 10 شهریور

تیترهای اول

"مرگ محسن روح الامینی بیماری نبوده است" تیتر اول آفتاب یزد است، ابتکار همین موضوع را با عنوان "علت مرگ روح الامینی بیماری نبود" در راس اخبار خود آورده، مردم سالاری از "بررسی نامه کروبی در هیات ویژه قوه قضاییه" خبر داده، اعتماد با "کمیته های ویژه با مستندات من تشکیل شد" به نقل از مهدی کروبی همین خبر را با اهمیت دیده و کیهان از "افشای جزئیات تازه از فروش اعضای بدن شهدای فلسطینی" نوشته است.

"شش وزیر در روز نخست داوری مجلس" تیتر اول ایران روزنامه دولت است، "روزهای پرحاشیه مجلس" عنوان اصلی جام جم است، "مخالفان و موافقان شش عضو کابینه" تیتر گزارش اصلی دنیای اقتصاد است، فرهیختگان از "صف بندی بزرگان مجلس در برابر کابینه پیشنهادی" نوشته است.

"بیانیه شورای هماهنگی جبهه اصلاحات" عنوان اول حیات نو است، سرمایه همین خبر را با تیتر "ضروت آزادی سریع بخشی از بازداشتی ها" منعکس کرده و رسالت از زبان رهبر جمهوری اسلامی نوشته "ما باید در موضع حق و قانون بایستیم".

روزنامه جمهوری اسلامی "جنگ لفظی میان عراق و سوریه" را مهم دیده است.

گزیده مقالات

اخلاق روزه داران

آیت الله مصطفی محقق داماد به نوشته حیات نو در مقاله ای نوشته اگر اخلاق ما درست مى‌شد، سیاست و اقتصادمان هم درست مى‌شد. چرا امروز کسى که کارى را بلد نیست، وقتى پستى به او پیشنهاد مى‌دهند، قبول مى‌کند و نمى‌گوید من این کار را بلد نیستم؟ پاسخ این سوال را باید بى شک در عرصه اخلاق جستجو کرد.

به نظر این روحانی محقق فساد اقتصادى در جامعه، به مفهوم جامع کلمه این است که سرمایه‌هاى ملى ما در دست کسانى است که نمى‌توانند به نفع مصالح ملى و در جاى خود از آن‌ها استفاده کنند.

منشاء این مساله نیز سوء خلق است؛ بنابراین اگر روزه اخلاق ما را تکمیل کند، اثر اجتماعى آن هم بسیار زیاد خواهد بود.

انتقاد از احمدی نژاد

اعتماد نوشته دیروز هم روز «احمدی نژاد» نبود. مجلس یکدست از جناب رئیس دولت انتقاد می کرد، دیگر حرف «کارآمدی» و «ناکارآمدی» وزرای پیشنهادی نبود؛ «احمدی نژاد» فصل مشترک تمام نطق های مخالفان بود. وزیر اگر وزیر قدیمی بود با آماج سوالات مواجه می شد که چرا احمدی نژاد این کار را نکرد و آن کار را کرد و «تو» چهار سال هیچ چیزی نگفتی و «بله، اجرا می کنم» تنها پاسخت بوده؛ اگر هم وزیر پیشنهادی چهره جدید بود باز یکجور دیگر اسم احمدی نژاد وسط می آمد؛ «نکند هر چیزی که احمدی نژاد می گوید اجرا کنی»، «نکند وزارت اطلاعات، وزارت اطلاعات احمدی نژاد شود»، «نکند وزیر سایه باشی و...»

به گزارش اعتماد به این ترتیب پیش بینی رئیس دولت درست از آب در بیاید. او بعدازظهر شنبه گویا به فراست دریافته بود که این بار، بحث مجلس، بحث ضعف های اوست. اگر اصولگرایان چهار سال لب به مصلحت گاز گرفتند و چیزی نگفتند اما روز انتخاب وزرا برای احمدی نژاد «روز گذار» نیست، روز ماندن و جواب پس دادن است.

بی توجهی به مجلس

شیرین سعیدی در گزارشی در سرمایه نوشته تجربه عملکرد دولت نهم در چهار سال گذشته نشان می دهد در موارد متعددی، دولت به تذکرهای قانونی رئیس مجلس و نمایندگان مجلس بی توجه بوده است. مثل تاخیر در تقدیم لایحه بودجه در زمان مقرر و عدم ارائه گزارش های نظارتی و چشم انداز برنامه چهارم و سند چشم انداز 20 ساله، عدم رعایت مصوبه مجلس در مورد واردات بنزین، عدم ارائه لایحه برای تامین کسری بودجه واردات بنزین، عدم تغییر ساعت رسمی کشور مغایرت های متفاوت در اجرای قانون بودجه سالانه، عدم توجه به بازگرداندن ساعت کار در ماه رمضان جاری و...

به نظر گزارشگر این روزنامه دولت به تذکرهای رئیس مجلس و نمایندگان هم توجه نداشته و چون اجرای نظر نمایندگان مجلس و تذکرهای رئیس مجلس به دولت ضمانت اجرایی ندارد و فصل الخطابی قانونی برای اجبار دولت پیش بینی نشده، نمایندگان مجلس در بزنگاه هایی مانند رای اعتماد به کابینه، فرصت را مغتنم شمرده و موارد نقض قانون را به دولت گوشزد می کنند تا شاید تعامل قوای مقننه و مجریه در مسیر مطلوب قرار گیرد.

مخالفان سیاست خارجی

اعتماد در گزارش جلسه دیروز مجلس نوشته دیروز کسی مخالف منوچهر متکی نبود. مخالفان متکی معترض اصلی به عملکرد احمدی نژاد در سیاست خارجی بودند اما به منوچهر متکی می گفتند تو که کارشناسی و دیپلمات، چرا به احمدی نژاد که استاد ترافیک است نمی گویی این کارهایی که در طول چهار سال اخیر انجام داده، اقتدار ایران را زیر سوال برده و حتی به سهم ما از دریای خزر تا خلیج فارس هم ضربه زده است. سوال پشت سوال از متکی؛ «چرا احمدی نژاد این کار را کرد، شما مانع نشدی؟»، «چرا احمدی نژاد فلان نامه را داد، فلان سخنرانی را کرد، فلان توافق را کرد و شما سکوت کردید؟

به گزارش اعتماد نماینده های مخالف خواستار وزیر خارجه ای هستند که جلوی رئیس جمهور بایستد و نگذارد در سیاست خارجی کشور سلیقه یی رفتار شود. برخی از مخالفان هم به برنامه متکی ایراد گرفتند و پرسیدند ما که استاد علوم سیاسی و روابط بین الملل هستیم نفهمیدیم «اصولگرای واقع بینانه در روابط خارجی یعنی چی؟» یا «روابط بین الملل بر اساس منویات عدالت گرایانه به چه معنی است؟»

آبستن روزهای بزرگ

ابتکار نوشته اگر چه مردم ما به رویدادهای پیش بینی نشده عادت کرده اند اما روزها، هفته ها، و ماه های آینده آبستن رویدادهای بزرگی است و از این رو تحلیل های پر شماری را شاهد خواهیم بود اما در این مجال اندک به منظور ترسیم آینده صورت بندی سیاسی ایران، ذکر نکاتی به اختصار شاید خالی از فایده نباشد. نگاه به صف بندی سیاسی دهه اخیر نشان می دهد که نخبگان هر دو جریان بیش ار آنکه بر آنچه می خواهند متحد باشند بر آنچه نمی خواسته اند منسجم شده اند.

به نظر نویسنده سرمقاله ابتکار اصلاح طلبان بعد از پیروزی در دوم خرداد، تازه متوجه عمق اختلافات درون گروهی خود شدند این وصف در جریان اصولگرا با غلظت بیشتری خود نمایی می کند انسجام آنها برای مقابله با جریان اصلاح طلب رنگ ایدئولوژی هم به خودگرفت در انتخابات دهم شاهد بودیم که برغم اختلاف دیدگاه شدید در درون جناح اصولگرا اما درنهایت، عزم مقابله با اصلاح طلبان، سرپوش برتفاوتها و تضادها گردید و این بارهم در لوای ائتلاف صورت گرفته نه بر "خواستن ها"که"نخواستن ها" مسئله آنها را حل کرد و رقیب از صحنه به در شد.

علوم انسانی مردود

رسالت در تائید گفته های دیروز رهبر جمهوری اسلامی در سرمقاله خود نوشته دانشگاه در ایران از بدو پیدایش با یک گرایش ساختاری پدید آمده است. در واقع دانشگاه در ایران بخصوص در حوزه علوم انسانی همواره یک پدیده غیر کارکردی بوده که اساس و ساختار دانشگاه بر کارکردهای متصور از آن مسلط بوده است.یعنی قبل از اینکه بدانیم چه دانشی و متناسب با نیاز کدام بخش از جامعه باید تولید کنیم ساختمان دانشگاه را ساخته ایم.

به نظر صالح اسکندری نویسنده سرمقاله رسالت جامعه علمی و ساختار دانشگاهی ایران بیش از آنکه تولید کننده باشد گرفتار مصرف گرایی در دانش آموزی و دانش پژوهی است. اغلب آموزه ها و آموخته ها در ساختار فعلی دانشگاهی کشور جزوات تاریخ گذشته اساتیدی است که نیم قرن پیش در دانشگاهی خارج از ایران یادداشت برداری شده و یا ترجمه متونی است که متعلق به دهه های60 و70 است .

محبوبیت گمشده

حیات نو با یادآوری محبوبیت بینان گذار جمهوری اسلامی نوشته موقع تشییع جنازه وی مردم استقبالی بیش از هنگام ورود او به ایران داشتند و از آن پس سنت سیاسى رهبرى نظام نیز همین بود.

نویسنده سرمقاله حیات نو سپس پرسیده آیا دیگر مسئولان و سران قوا نیز در تحقق خواسته‌هاى بزرگان نظام تا چه‌اندازه موفق بوده‌اند و جواب داده اکنون نزدیک به سه ماه از انتخابات ریاست‌جمهورى گذشته است باید از مسئولان سوال شود کدام یک از شما در تشخیص مطالبات مردم و نمایندگى آنها موفق بوده‌اید.آیا تا به حال از خود سوال کرده‌اید که مردم با شنیدن سخنان کدام یک از شما آنها را مطابق خواسته‌هاى خود دانسته‌اند؟

رسانه خصوصی

مردم سالاری در سرمقاله خود پیشنهاد داد که رادیو تلویزیون از انحصار حکومت خارج شود و نوشته عبور از نظام رسانه ای تک ساحتی با چند صدایی کردن جامعه می تواند به آشتی مردم با رسانه ملی نیز منجر شود. سخنان رهبر مبنی براین که "اعتقاد نظام اسلامی به آزادی، واقعی و غیرتاکتیکی است" می تواند درحوزه رسانه ای تبلور ویژه ای داشته باشد.

به نظر فروزان آصف نخعی نویسنده سرمقاله مردم سالاری پاسخ اساسی به مشروعیت رسانه ای، دیگر حتی راه اندازی چند مناظره تلویزیونی نیست. چندصدایی شدن جامعه ایران، ابزار خود را می طلبد و تلویزیون و رادیو به همراه دیگر رسانه ها راه حل مرحله کنونی برای عبور از بحران است. مردم ایران در جریان انتخابات، با توسل به ابزارهای کهکشان های ارتباطی بلوغ لازم برای توسل به رسانه تصویری خصوصی را از خود نشان داده اند. البته این تمهیدات درشرایطی محلی از توجه خواهند داشت که قهر ملی که به صورت کاهش بینندگان صداوسیما به نمایش در آمده مورد بررسی واقع شود.

اهمیت سیاست پولی

علی سرزعیم در سرمقاله دنیای اقتصاد این سئوال ها را مطرح کرده که آیا حقوق بازنشستگان افزایش یافته، آیا بودجه استان‌ها تغییر کرده، آیا دولت با کسری بودجه روبه‌رو است؟ و خود در پاسخ نوشته مردم تاثیر سیاست مالی را به طور عینی و مشخص بر وضع زندگی خود درک می‌کنند، اما اهمیت سیاست پولی برای مردم چندان روشن نیست و مردم عادی عموما نمی‌دانند که سیاست پولی چه نقش تعیین‌کننده‌ای دارد.

به نوشته این اقتصاددان اگر سوال شود قدرتمندترین فرد در یک کشور کیست؟ شاید شخصیت‌های سیاسی به ذهن متبادر شوند؛ اما واقعیت این است که شخصیت‌های سیاسی آنقدر که تصور می‌شود، نمی‌توانند بر تک تک رفتارهای اقتصادی انسان‌ها تاثیر بگذارند. مثلا سیاستمداران نمی‌توانند تک‌تک مردم را مجبور کنند که از درآمد خود پس‌اندازی فراهم کرده و با این پس‌انداز خانه بخرند یا نخرند؛ ولی سیاستگذار پولی که در آمریکا در هیات مدیره فدرال رزرو است یا در اروپا در هیات مدیره بانک مرکزی و در ایران به عنوان عضو شورای پول و اعتبار ظاهر شده ، به چنین کاری قادر است.