هارولد پینتر برنده جایزه ادبی نوبل درگذشت

هارولد پینتر برنده جایزه ادبی نوبل درگذشت

هارولد پینتر، نمایشنامه نویس بریتانیایی که از بزرگترین و تاثیرگذارترین نمایشنامه نویسان قرن بیستم بود، درگذشت.

این نمایشنامه نویس 78 ساله که در سال 2005 جایزه ادبی نوبل را نیز برد، از سالها قبل مبتلا به بیماری سرطان مری بود.

هارولد پینتر بازیگر و کارگردان هم بود و فیلمنامه هم می نوشت. اما شهرت او عمدتا به نمایشنامه های او مربوط می شود. او بیش از 30 نمایشنامه نوشت. نمایشنامه هایی چون "جشن تولد" ، "بازگشت به خانه" و "زن ستوان فرانسوی" تاثیر زیادی بر جای گذاشت و باعث به وجود آمدن جریانی هنری منسوب به آقای پینتر شد.

پینتر نمایشنامه نویسی صاحب سبک بود که بیان فشرده و گیرای او، با مکث ها و سکوتهای عمیق و مؤثر معروفیت دارد.

هارولد پینتر به سال ۱۹۳۰ در هکنی در شمال شرق لندن به دنیا آمد. پدرش خیاطی یهودی بود و مادرش نیز برای کمک به معاش خانواده کار می کرد. او در شرایطی نسبتا سخت بزرگ شد.

در طول جنگ جهانی دوم که لندن هدف بمب افکن های آلمانی بود، مدتی با خانواده به شهرهای دیگر رفت. وی در باره آن دوران گفته بود: "وحشت بمباران هنوز مرا ترک نکرده است."

هارولد پینتر پس از پایان تحصیلات دبیرستان، از رفتن به خدمت نظام، سرباز زد و به جریمه نقدی تن داد.

او که از جوانی به ادبیات علاقه داشت، در سال ۱۹۵۰ به نشر نخستین شعرهای خود دست زد و در سال ۱۹۵۷ اولین نمایشنامه خود را به نام "اتاق" منتشر کرد.

هارولد پینتر در گستره جامعه، فرهنگ و سیاست همواره مخالفت خود را با مراجع اقتدار و اهرم های سلطه گری نشان می داد.

وی به لحاظ سیاسی به چپ تمایل داشت و به دلیل دیدگاه های تند و صریح سیاسی خود به ویژه مخالفت با سیاست خارجی بریتانیا و آمریکا مشهور بود.

لیدی آنتونیا فریزر، همسر دوم پینتر ، در باره او به روزنامه گاردین گفت: "او مرد بزرگی بود و من افتخار می کنم که به مدت 33 سال با او زندگی کردم."

قرار بود پینتر در اوایل دسامبر از "مدرسه مرکزی فن بیان و تئاتر لندن" یک مدرک افتخاری بگیرد اما به دلیل بیماری موفق به این کار نشد.

آلن یانتوب، مدیر هنری بی بی سی در مورد آقای پینتر گفت: "او در صحنه تئاتر بریتانیا، شخصیتی منحصر به فرد بود. هنر تئاتر از دهه 1950 تا کنون تحت تاثیر هارولد پینتر بوده است."

تیم واکر، منتقد تئاتر در نشریه ساندی تلگراف نیز گفت: " پینتر واقع گرایی را به تئاتر آورد."