گفتگو با رخشان بنی اعتماد؛ بازگویی دردهای جامعه
گفتگو با رخشان بنی اعتماد؛ بازگویی دردهای جامعه
اخیرا مجموعه برنامه ای تحت عنوان "سینمای رخشان بنی اعتماد" در لندن برپا شد. این مجموعه باهمکاری دانشگاه سواز، انستیتوی فیلم بریتانیا، شورای بریتانیا و سازمان "اینسایت" و سازمان فرهنگی ایرانیان برگزار شد و در آن فیلم های رخشان بنی اعتماد در لندن به نمایش درآمد.
علاوه بر نمایش فیلم و برگزاری جلسه پرسش و پاسخ توسط انستیتوی فیلم بریتانیا، سمیناری هم درباره آثار خانم بنی اعتماد در دانشگاه سواز با حضور اساتید این دانشگاه بر پا شد.
همچنین در طول این مدت که رخشان بنی اعتماد در لندن حضور داشت، یک کارگاه آموزشی هم برگزار شد که او در این کارگاه به تعدادی از علاقمندان فیلمسازی و فیلمسازان تازه کار، بصورت عملی آموزش ساخت فیلم داد.
حاصل این کارگاه شش فیلم بود که توسط کارآموزان این کارگاه ساخته شد و در آخر به نمایش درآمد.
رخشان بنی اعتماد کارگردانی است که در فیلمهایش به مسائل اجتماعی می پردازد.
او فیلمسازی است که در سطح جهانی شناخته شده و فیلمهایش در جشنواره های مختلف به نمایش در آمده اما می گوید که هیچگاه برای کسب شهرت فیلم نساخته و هدفش همواره تاثیرگذاری بر اقشار جامعه و بازگو کردن دردهای اجتماعی بوده است.
خانم بنی اعتماد در مدت حضور خود در لندن به چند سئوال ما پاسخ دادند.
کی و چطور وارد کار سینما شدید؟
در سال هزاروسیصد و پنجاه و سه به دانشگاه هنرهای دراماتیک رفتم و در رشته کارگردانی سینما و تلویزیون تحصیل کردم. همزمان در تلویزیون هم کار می کردم. چند فیلم مستند تلویزیونی ساختم و بعد از آن کارهای مختلف سینمایی از جمله دستیاری کارگردان و مدیریت برنامه ریزی را هم تجربه کردم.
جوان بودم و نسبت به مسائل اجتماعی حساس. وقتی با تصویر آشنا شدم احساس کردم که تصویر وسیله خوبی است برای برقراری ارتباط و این دو باعث شد که به کار در عرصه سینما مشغول شوم.
رخشان بنی اعتماد درباره انتخاب موضوع فیلم هایش، نوشتن فیلمنامه، انتخاب بازیگران و کار با بازیگران هم توضیح داد.
او با اشاره به حساسیتش نسبت به مشکلات و مسائل اجتماعی، گفت که در اصل، موضوع فیلمها هستند که به سراغ او می آیند و بعد او با تحقیق فراوان و صرف وقت و دقت زیاد به تحقیق در مورد آن موضوع، خود را برای پرداخت شخصیتهای داستان و نوشتن فیلمنامه آماده می کند.
او همچنین در مورد کار با بازیگران گفت که به تمرینات پیش از فیلمبرداری بسیار معتقد است و همیشه با بازیگرانش تمرینات دو به دو و دسته جمعی دارد تا بتواند کاملا تمام ابعاد شخصیت را که در ذهن دارد به او منتقل کند و همچنین به بازیگر فرصت بدهد که روی جنبه های درونی و فیزیکی شخصیت کار کند.
استقبال مخاطب غیرایرانی از فیلم های شما چطور بود؟
من در نمایش فیلم خون بازی حضور داشتم. استقبال خیلی خوبی بود. خوشبختانه معمولا مخاطب غیر ایرانی هم با فیلم های من ارتباط نزدیکی برقرار می کنند.
علاوه بر داستان های جذاب وگیرا فیلم های شما ریتم خوبی هم دارد که تماشاگر را به خود جذب می کند و تماشای فیلم را برایش آسان می کند. چقدر مسائل تکنیکی و ریتم فیلم در ارتباط برقرار کردن با مخاطب موثر است؟
در سینما اگر زیباترین حرف، منطقی ترین پیام و اصیل ترین قصه، در ساختار مناسبش پرداخت نشود، موضوع به هدر می رود. ساختاری که برای طرح یک موضوع بکار می رود باید با موضوع، هماهنگی داشته باشد. برای من ریتمی که بتواند مخاطب را با خود همراه کند خیلی مهم است. در بسیاری موارد به همین خاطر از خیر صحنه هایی که به تنهایی بسیار تاثیرگذار و پر معنی بوده اند گذشته ام و آنها را حذف کردم تا به ریتم فیلم لطمه نزند.
خانم بنی اعتماد در جواب این سوال که آیا محدودیت های کاری در ایران باعث خلاقیت بیشتر می شود یانه، گفت که هیچگاه نمی خواهد به محدودیت و سانسور به این شکل نگاه کند.
او گفت که هر چند محدودیت ها باعث می شود که گاه فیلمساز به خلق زبان تازه ای برای بیان یک موضوع بپردازد، اما در هر حال محدودیت است و بدترین حالت آن در مورد بعضی مسائلی است که گفتنی در مورد آن بسیار است اما به هیچ وجه نمی شود به آنها پرداخت.
رخشان بنی اعتماد گفت به عنوان یک کارگردان زن، بعد از این همه سال کار در عرصه سینمای ایران، دیگر همه مشکلات و محدودیت هایش همان مشکلاتی و محدودیت هایی است که همکاران مردش دارند.
