مهارت های مقابله با افسردگی

مهارت های مقابله با افسردگی

علل افسردگی

موارد متعدد و بیشماری به عنوان علل یا عوامل به وجودآورنده ی افسردگی(که برخی شاید عوارض آن نیز محسوب شوند) مطرح شده اند که در این جا به برخی از مهم ترین آن ها اشاره ی مختصر می شود.

- اتفاقات ناگوار و استرس های در هم شکننده ،مثل از دست دادن دارایی در اثر سیل، زلزله و شرایط بحران

- از دست دادن افراد مورد علاقه

- خاطرات ناراحت  کننده ی دوران کودکی و نوجوانی مثل مورد سوء استفاده واقع شدن، یا تعاملات غلط کودک و والدین

- جدایی از خانواده که از آن به عنوان غم غربت تعبیر می شود و در صورت عدم مداخله می تواند به افسردگی منجر شود.

- طرد شدن از طرف  اجتماع

- ترس از شکست

- ضعف جسمانی و خود پنداری ضعیف در مورد بدن، لهجه، پوشش و …

- افکار آرمانی یا کمال گرایی مفرط

- نگرانی بیش از حد در مورد  آینده

- سوء مصرف الکل ، مواد مخدر یا داروها

- شکست شغلی و ورشکستی

- مورد تمسخر قرار گرفتن یا تفکر خود انتقادی

- وراثت، وجود والدین بیمار، افسرده یا مبتلا به اختلالات روانی دیگر

- تحریف های شناختی و دیدگاه منفی مثل تفکر همه یا هیچ، تعمیم دادن غلط و …

- درماندگی آموخته شده و بروز این تفکر که هر گونه تلاش برای حل مسائل، به شکست یا بن بست منتهی می شود.

سن بروز و شیوع افسردگی:

این اختلال تقریبا تمامی گروه های سنی را درگیر می کند و سن خاصی را برای شروع آن نمی توان ذکر کرد. همان طور که قبلا گفته شد از این اختلال در مرحله ی کودکی، به اختلال افسردگی دوران کودکی یا اختلال دلبستگی واکنشی یاد می شود. افسردگی های دوران نوجوانی و جوانی، اغلب با رفتارهای ناسازگار و افت عملکرد تحصیلی مشخص می شود و شامل اختلال سازگاری با خلق افسرده است. در دوران میانسالی  نیز انواع دیگر افسردگی قابل تشخیص است. در مقایسه با مشکلات روانی دیگر، این اختلال همراه با اختلالات اضطرابی، درصد زیادی از مردم را مبتلا می کند و به عبارت دیگر یکی از شایع ترین اختلالات روانی محسوب می گردد. افسردگی معمولا در زنان شایع تر از مردان است.

برخی از راه های مقابله ای در انواع افسردگی:

سوگ یا غم فقدان:

- برای یاد آوری شخص مورد علاقه ی از دست رفته، راه هایی ایجاد کنید، فعالیت هایی مثل خاطره نویسی برای تجدید خاطرات.

- از نظر روحی خود را در مرکز توجه قرار دهید و سعی کنید شیوه هایی را که شخص از دست رفته برای موفقیت شما در نظر داشت به یاد آورید و بر روی آنها کار کنید.

- آینده ای پر امید را برای خود مجسم کنید. افکار و احساسات خود را به دیگران بگویید و اجازه دهید دیگران در این مقطع حساس زندگی با شما همراه باشند.

- سعی کنید از نظر جسمی فعال بمانید و به زیبایی های اطراف زندگی خود حساس باشید.

- به هنگام سوگواری به دیگران کمک کنید، به صحبت های شخص سوگوار گوش کنید و در مورد فقدان با او صحبت کنید.

- از قضاوت در مورد احساسات شخص به هنگام سوگواری خودداری کنید و سعی کنید احساسات آن ها را بپذیرید وبا آن ها همدلی و همدردی کنید.

- به شخص سوگوار اجازه دهید تا مطمئن شود در دسترس او هستید و اهمیت ارتباط حمایتی با او را مورد توجه قرار دهید.

- خود را برای این موضوع  که شخص سوگوار سوالات دشواری در مورد زندگی و مرگ خواهد داشت، آماده کنید.

غم غربت یا افسردگی ناشی از دوری از خانواده:

- بپذیرید که به آن دچارید. واقع بینانه با آن روبرو شوید و بدانید که غم غربت پاسخی طبیعی به این احساس فقدان است.

- با خواهر و برادر خود یا دوستی که او هم از خانه دور است، در این باره صحبت کنید.

- چند وسیله ی آشنا و مأنوس را از خانه تان به محل جدید بیاورید تا حس تداوم به شما بدهند.

- سعی کنید در اطراف محیط جدید قدم بزنید و با آن بیشتر آشنا شوید ، بدین ترتیب بهتر می توانید بر احساسات خود مسلط شوید.

- از دیگران بخواهید شما را در کشف محیط تازه کمک کنند. دوستیابی، قدمی بزرگ در تخفیف غم غربت است.

- با اعضای خانواده تان در تماس باشید؛ اما تلفن های خود را محدود کنید.

- سعی کنید انتظارات خود را منطقی و واقع بینانه کنید. شما با تنظیم یک هدف کمال گرایانه، خود را به دردسر می اندازید.

- کاری کنید. منتظر نشوید تا غم غربت، خود برطرف شود. سرگرمی هایی برای خود دست وپا کنید.

اختلال خلقی فصلی:

- نشانه های خود را با متخصص بهداشت روانی در میان بگذارید. داروهای ضد افسردگی ، اغلب می تواند مؤثرباشد.

- به منظور به دست آوردن حمایت و توجه خانواده و دوستان نزدیک، خودتان و آن ها را در مورد ماهیت این اختلال آموزش دهید.

- در فصل زمستان تا آنجا که ممکن است از نور استفاده کنید و از حضور در مکان های تاریک اجتناب کنید.

- وقتی دمای هوا مناسب است اجازه دهید نور طبیعی از پنجره بتابد. دیوارها را با رنگ روشن نقاشی کنید، پرده های ضخیم را بردارید.

- برای خودتان سرگرمی هایی پیدا کنید و تا پایان موقعیت فشار زا، انرژی و توجه خود را به آن معطوف کنید.

- عبادت می تواند تأثیر آرام بخشی بر بدن تان داشته باشد.

- استفاده از روش های آرام بخش برای کاهش تنش ها، می توانند به شما کمک زیادی در اداره کردن فشار روانی بنماید.

- روش آرام سازی عضلانی یا تن آرامی را به طور روزانه تمرین کنید: راحت بنشینید، چشمان تان را ببندید، تمام عضلات خود رابه صورت عمیق آرام و رها نمایید و حالت آرامش را حفظ کنید. از طریق بینی نفس بکشید. به موازات بیرون دادن نفس در مورد کیفیت تنفس خود فکر کنید و واژه ای(مثلا عدد یک) را به طور آرام برای خود تکرار کنید. از طریق تمرکز بر تکرار واژه، جلوی حواس پرتی توسط افکار پراکنده را بگیرید. این عمل را 10تا20 دقیقه ادامه دهید. بعد از تمرین، سریع و ناگهان بلند نشوید و با چشمان باز چند دقیقه بنشینید.