عیادتی از استاد جمشید مشایخی؛اخلاق، بالاتر از شهرت است

عیادتی از استاد جمشید مشایخی؛اخلاق، بالاتر از شهرت است

استاد جمشید مشایخی، چهره ای محبوب و محجوب در تلویزیون، تئاتر و سینمای کشورمان است. او متولد 1313  است و کوله باری از تجربه از سالهای بازیگری اش او را به چهره ای دوست داشتنی در عالم هنر تبدیل کرده.

اوایل بهمن ماه بود که مطلع شدیم این بازیگر توانای کشورمان به دلیل بیماری در بیمارستان بستری شده است.

آن روزها جویای حالش بودیم، ولی به دلیل عمل جراحی که روی او صورت گرفته بود قادر به صحبت کردن نبود. ضمن آرزوی سلامتی برای این استاد بزرگ بازیگری، صبر کردیم تا در فرصتی هر چند کوتاه پای صحبت او بنشینیم، تا اینکه استاد مشایخی به لطف پروردگار کمی بهتر شده و در حال حاضر دوران نقاهت را می گذراند.

تصمیم می گیرم در یک تماس کوتاه جویای حالش باشم. تماس می گیرم و صدای ممتد بوق... تا اینکه یکی از نوه هایش به تلفن جواب می دهد. از او حال استاد را می پرسم که می گوید شکر خدا بهتر شده. خواهش می کنم که در حد یک احوالپرسی کوتاه با او همصحبت شوم. قبول می کند و بعد از مدت کوتاهی صدای گرم استاد مشایخی را می شنوم که مثل همیشه مهربان و صمیمی جواب می دهد.از اوضاع جسمی اش می پرسم که با مکثی کوتاه می گوید: «شکر خدا بهترم و پزشکانم از روند بهبودی ام راضی اند، اما من راضی ام به رضای حق و هر چه او بخواهد، می خواهم.»دوست دارم استاد را به کمی هوای تازه مهمان کنم، از او می خواهم کمی از گذشته بگوید، از سالهای نوجوانی و جوانی که شروع بازیگری اش از همان سالها رقم خورده است.

می گوید: «خوشحالم کردی، اما خیلی نمی توانم صحبت کنم، اگر گفتگویمان کوتاه بود ببخشید و بگذارید برای فرصت دیگر؛ اگر عمری باقی بود.

استاد مشایخی ادامه می دهد: «دوران نوجوانی من با شیطنتهای زیادی همراه بود. یادم هست در آن روزها تختهای چوبی را کنار هم می گذاشتیم و به تیرهایی که برای پشه بند گذاشته بودند، پتو وصل می کردیم و به کمک دوسه تا لامپ، صحنه را روشن می کردیم و بعد کارتهایی با دست نوشته خودمان تهیه می کردیم و به دست اهالی محل می رساندیم و عجیب آنکه بزرگترها آن روزها، بچه ها را تحویل می گرفتند و این موضوع باعث دلگرمی ما بود.

من بازیگری را از آن روزها تجربه کردم و تا امروز متحمل رنجهای زیادی شدم، اما خدا را شکر می کنم که هیچ وقت این فضای باارزش را نشکسته ام و همه تلاشم این بوده که در کارهایم بازی ماندگاری به نمایش بگذارم.»

استاد در انتهای حرفهایش به علاقه مندان بازیگری و جوانترها می گوید: «بازیگری که بتواند مرزهای ناشناخته را کشف کند و یک نگاه جدید داشته باشد، بازیگری ایده آل است. جسارت، نوگرایی، هوشمندی و انتخاب درست، مشخصه یک بازیگر توانمند حرفه ای است. به عقیده من خیلی وقتها، اخلاق، منش و رفتار حساب شده به محبوبیت بازیگر منجر می شود که محبوبیت، باارزش تر از هر نوع شهرت و معروفیتی است. ما سالهای زیادی در این عرصه کار کردیم و حالا نوبت جوانترهاست. امیدوارم حرمت این هنر را بشناسند و با همین شناخت قدم در این راه بگذارند.»

حرفهای استاد تمام می شود. او نیاز به استراحت دارد. با او خداحافظی می کنم و از خداوند برایش آرزوی سلامتی دارم.