چنی علیه ایران؛ منظور از پیامدهای جدی چیست؟

چنی علیه ایران؛ منظور از پیامدهای جدی چیست؟

آقای چنی که به عنوان یکی از چهره های تندرو دولت آمریکا و رهبر نومحافظه کاران در کاخ سفید محسوب می شود، مدتی بود که در باره ایران سخنی نگفته بود.

دیک چنی و همکارانش در دولت آمریکا متهم هستند که برای حمله نظامی به ایران تلاش می کنند، اما آقای چنی در سخنان خود اشاره ای به حمله نظامی به ایران نکرد.

به همین علت، منظور آقای چنی از تاکید بر "پیامدهای جدی" ادامه غنی سازی اورانیوم در ایران، به عنوان امری مبهم و چند پهلو از سوی رسانه های مختلف جهانی مورد تفسیر و تعبیرهای مختلف قرار گرفته است.

البته تا کنون بسیاری از رهبران کشورهای غربی نسبت به "پیامدهای جدی" بی توجهی ایران به قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل در مورد لزوم تعلیق غنی سازی اورانیوم هشدار داده اند، اما هشدار آنها اغلب به اعمال تحریم های اقتصادی شدیدتر علیه ایران تفسیر شده است.

ممکن است منظور آقای چنی هم از سخنانش، تهدید ایران به اعمال فشارهای اقتصادی بیشتر باشد که در این صورت، وی چیزی فراتر از سایر مقام های دولت آمریکا نگفته است.

با این حال، در عالم سیاست بعضا پیش می آید که سخنان یکسان دو مقام سیاسی به علت اشتهار خاص هر یک از آنها به تندروی و یا میانه روی دو تفسیر متفاوت پیدا می کند.

اشتهار آقای چنی به سرسختی بسیار در مقابل جمهوری اسلامی، سبب می شود که هشدار او به ایران به ویژه هنگامی که در قالب واژه های کلی و چند پهلو بیان می شود، تفسیر تندتری پیدا کند.

از این رو، احتمال اینکه منظور آقای چنی از "پیامدهای جدی" ادامه غنی سازی اورانیوم اقدامی فراتر از تشدید تحریم های اقتصادی از جمله توسل به زور باشد، وجود دارد.

در ماههای اخیر مقام های آمریکایی به خصوص جورج بوش رئیس جمهور آمریکا بارها بر پایبندی خود به روش های دیپلماتیک برای حل بحران هسته ای ایران تاکید کرده اند، اما همزمان با آن، کاندیداهای ریاست جمهوری سال آینده آمریکا از هر دو حزب جمهوریخواه و دموکرات و همین طور اعضای کنگره، لحن صریح تری در باره احتمال توسل به زور علیه ایران در پیش گرفته اند.

به نظر می رسد که تمرکز بی سابقه کاندیداهای ریاست جمهوری آمریکا و برخی از اعضای کنگره بر احتمال حمله نظامی به عنوان آخرین راه حل بحران هسته ای ایران، نشانه ای از جدی بودن این بحث در محافل غیرعلنی سیاست آمریکا باشد.

این مساله، هنگامی که رهبران کشورهای مخالف حمله به ایران نیز بر شدت هشدارهای خود نسبت به توسل به زور علیه ایران می افزایند، جدی تر جلوه می کند.

ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه، از جمله رهبرانی است که مخالف حمله به ایران است. وی طی هفته های گذشته و از جمله در جریان سفر خبرسازش به تهران، بارها نسبت به اقدام نظامی علیه ایران هشدار داده است و این خود نشان می دهد که رهبر روسیه، احتمال چنین اقدامی را ضعیف ارزیابی نمی کند.

افزون بر این، گروههای متحد ایران در لبنان و سرزمین های فلسطینی هم، برگزاری کنفرانس صلح خاورمیانه را که قرار است ماه نوامبر در آناپولیس آمریکا برگزار شود، پوششی برای زمینه سازی حمله به ایران ارزیابی می کنند.

نمایندگان گروههای حماس و جهاد اسلامی در ایران، چند هفته پیش در جلسه ای با حضور مقام های ایرانی، به صراحت به آنان گوشزد کردند که یکی از اهداف برپایی کنفرانس آناپولیس مقدمه سازی برای حمله به ایران است.

محمد نزال از رهبران بلند پایه حماس هم در مصاحبه روز دوشنبه خود با نشریه القدس العربی چاپ لندن، هدف از برگزاری کنفرانس صلح را ایجاد پوششی برای حمله به ایران دانسته است و رهبران حزب الله لبنان نیز ارزیابی تقریبا مشابهی از تحولات خاورمیانه در ماههای آینده ارائه کرده اند.

گر چه رهبران ایران از هشدار دوستان خود نسبت به احتمال وقوع جنگ اظهار ناراحتی می کنند و آن را کمک به آنچه "جنگ روانی" آمریکا علیه جمهوری اسلامی می نامند، تلقی می کنند، اما ناخشنودی مقام های ایرانی سبب نشده است که متحدان منطقه ای آن نگرانی خود را از احتمال حمله به ایران پنهان کنند.

به هر حال، گر چه دیک چنی در سخنان خود به احتمال حمله به ایران اشاره نکرده است، اما قرائن و شواهد نشان می دهد که منظور او از "پیامدهای جدی" ممکن است توسل به زور را هم در برگیرد.

با وجود این، هر گونه طرح احتمالی برای اقدام نظامی علیه ایران پیش از آزمودن تاثیر تحریم های اقتصادی شدیدتر علیه این کشور، عملی نخواهد شد. مگر اینکه حادثه غیر منتظره ای در خاورمیانه رخ دهد.