مناقشه دیگر در خلیج فارس

مناقشه دیگر در خلیج فارس

این مقاله که با عنوان "مناقشه دیگر در خلیج (فارس)" انتشار یافته با این سئوال آغاز می شود که: سایر کشورهای جهان برای جلوگیری از کشانده شدن لفاظی های آمریکا و ایران به جنگ چه می توانند بکنند؟

نویسنده مقاله با یادآوری اینکه توجه جهانیان بر گزارش فرمانده نیروهای آمریکایی در هفته آینده متمرکز است، می نویسد که در همانحال، به نظر می رسد که روابط آمریکا با ایران از بد به بدتر تبدیل می شود.

به نوشته اکونومیست، ایران و آمریکا به مبادله ناسزا علیه یکدیگر عادت دارند اما اخیرا این ناسزاها ماهیتی انفجار آمیز به خود گرفته است و به نظر می رسد که هرچه اوضاع جورج بوش در عراق دشوارتر می شود، بیشتر گرفتار وسوسه مقصر جلوه دادن ایران می شود.

اکونومیست یادآور می شود که رییس جمهور آمریکا در سخنانی در روز 28 اوت ایران را حامی اصلی تروریسم در جهان خواند، ادعا کرد که برنامه هسته ای این کشور باعث شده است تا "یک فاجعه هسته ای بر خاورمیانه سایه افکن شود" و افزود که به فرماندهان خود اجازه داده است با "اقدامات جنایتکارانه ایران" مقابله کنند.

اظهارات تحریک آمیز

اکونومیست می نویسد که هر محاسبه ای که این استاد محاسبات ممکن است کرده باشد، این خطر وجود دارد که آمریکا به مرحله ای برسد که جرات حمله به ایران را یا به عنوان بخشی از مبارزه با شبه نظامیان شیعه تحت حمایت ایران در داخل عراق یا برای از کار انداختن تاسیسات هسته ای بیابد.

این هفته نامه بریتانیایی می افزاید که در مورد برنامه هسته ای ایران هم آقای احمدی نژاد کمکی به بهبود شرایط نکرده است و هنوز مرکب این گزارش آژانس بین المللی انرژی اتمی در این مورد خشک نشده بود که ایران می خواهد فعالیت خود در غنی سازی اورانیوم را کاهش دهد که آقای احمدی نژاد اعلام داشت که جمهوری اسلامی به هدف خود در راه اندازی سه هزار دستگاه سانتریفوژ دست یافته است و هر هفته هم چند آبشار جدید سانتریفوژ را به این مجموعه خواهد افزود.

به نوشته اکونومیست، البته اگر ایران و آمریکا واقعا قصد داشته باشند با لفاظی های خود زمینه جنگ را فراهم سازند، از جهانیان برای جلوگیری از چنین جنگی، کار چندانی ساخته نیست اما برای کاهش خطر آغاز جنگ در اثر بروز اشتباه راههایی وجود دارد.

اکونومیست می نویسد که یکی از این راهها تفهیم این موضوع به آمریکاست که قرارنیست برای مقابله با آشوبگری هسته ای ایران به تنهایی وارد عمل شود زیرا از ژوئیه سال 2006، شورای امنیت سه قطعنامه الزام آور علیه ایران صادر کرده که از حمایت روسیه و چین نیز برخوردار بوده است هرچند، همانطور که آقای احمدی نژاد با مباهات گفته، ایران این قطعنامه ها را نادیده گرفته است.

این هفته نامه می نویسد که اگر روسیه و چین واقعا در صدد جلوگیری از گسترش جنگ افزارهای اتمی هستند لازم است به آمریکا و اروپاییان کمک کنند تا قطعنامه شدیدتری را علیه ایران به تصویب برسانند در حالیکه سایر کشورهای جهان نیز می توانند موضع آژانس بین المللی انرژی اتمی را محکم تر سازند.

به نوشته اکونومیست، محمد البرادعی، مدیرکل آژانس، می کوشد ایران را به ادامه عمل به تعهدات هسته ای خود وادار کند و مانع از حمله نظامی آمریکا به این کشور شود اما اگرچه هدف های وی قابل احترام است، اما نباید به ایران امکان آن را بدهد تا موفق به کسب تاییدیه آژانس برای فعالیت های مشکوک خود شود.

'تفاهم نامناسب' با آژانس

اکونومیست تفاهم اخیر ایران و آژانس بین المللی را نامناسب توصیف کرده و توضیح می دهد که اگرچه بر اساس این توافق، ایران به بازرسان آژانس اجازه بازرسی از برخی مراکز هسته ای سئوال برانگیز خود را می دهد، اما این امکان را هم می یابد که اطلاعات لازم را قطره قطره در اختیار آژانس قرار دهد و ضرب الاجل مشخصی هم برای تکمیل روند اطلاع رسانی ایران پیش بینی نشده است.

در ادامه مقاله، آمده است نکته اصلی درباره قطعنامه های متعدد آژانس و شورای امنیت این بوده است که با توجه به سابقه پنهانکاری و دروغگویی ایران در زمینه برنامه های اتمی، لازم است این کشور تمامی فعالیت های خود در ارتباط با اورانیوم و پلوتونیوم را متوقف کند.

اکونومیست می نویسد که مدیرکل آژانس گفته است از آنجا که ایران به فن آوری غنی سازی اورانیوم دست یافته است، نمی توان از این کشور خواست تا فعالیت در این زمینه را متوقف کند و باید به ایرانیان اجازه داد به طور محدود و تحت نظارت آژانس به کار خود ادامه دهند.

این هفته نامه می افزاید که کشورهای دیگری هم هستند که به فن آوری غنی سازی اورانیوم دست یافته اند اما از آن استفاده نمی کنند و مساله دیگر در مورد ایران این است که آژانس بین المللی واقعا نمی داند این کشور چه فعالیت های هسته ای دیگری را دنبال می کند و فن آوری به دست آمده را در کجا به کار می گیرد.

اکونومیست می نویسد که مدتهاست که برخورد آقای بوش با ایران دارای اشکال بوده است و تهدید رژیم ایران پس از سرنگونی طالبان ممکن است باعث تقویت خصومت این رژیم و عزم آن برای دستیابی به بمب ا

تمی شده باشد.

به نوشته اکونومیست، پس از سقوط صدام حسین در عراق، ایران و آمریکا یکدیگر را رقیبانی برای مسلط شدن بر منطقه خلیج فارس تلقی می کنند در حالیکه تلاش آنها برای رسیدن به نوعی توافق می تواند منافع هر دو کشور، و منافع منطقه خاورمیانه، را بهتر تامین کند.

در عین حال، این هفته نامه اظهار می دارد که اگر ایرانیان واقعا فکر کنند که راهشان برای دستیابی به بمب اتمی هموار است، امکان توافق آنان با آمریکا وجود ندارد اما اگر سایر کشورها تلاش بیشتری به خرج دهند تا ایران را از چنین توهمی بیرون آورند، آنگاه خاورمیانه منطقه امن تری خواهد شد.