HIV و AIDS چگونه منتقل می شود؟

 HIVوAIDS چگونه منتقل می شود؟

ویروس ایدز (HIV) از طریق خون ،ترشحات جنسی و شیر مادر منتقل می شود :
1) استفاده از وسایل تزریق مشترک ( سرنگ ، سوزن ، آب ، پنبه ، فیلتر ، ملاقه )

2) آمیزش جنسی محافظت نشده ( بدون کاندوم ) با شخص HIV+ آمیزش مهبلی (وازینال)یا مقعدی (آنال)

3) سایر بیماریهای آمیزشی احتمال انتقال HIV را افزایش می دهند .

4) هر گونه خراش و خونریزی اندامهای تناسلی احتمال انتقال HIV را افزایش می دهد .

5) کاندوم مؤثر در پیشگیری ، کاندوم لاتکس است .

6) انتقال از مادر به کودک در دوره بارداری ، حین زایمان و شیردهی .

7) خون آلوده باقی مانده بر روی وسایل مورد استفاده در ختنه ،خالکوبی(تاتو)، طب سوزنی، حجامت، سوراخ کردن گوش،سلمانی مردانه و زنانه و استفاده مشترک از مسواک و تیغ اصلاح .وسایل پزشکی ودندانپزشکی که کاملا ضدعفونی نشده باشند. (پرسنل پزشکی جهت محافظت از خود وسایربیماران موظفند اصول ایمنی را رعایت کنند

8) انتقال خون و فراورده های خونی و پیوند اعضاء آلوده به HIV.فقر و ایدز

ویروس ایدز به سرعت در شرایط فقر گسترش می یابد ، تقریبا سه چهارم تمام جمعیت جوان مبتلا به ایدز در در ناحیه فقیر زیر صحرای آفریقا قرار دارند. در حالیکه 10 درصد از جمعیت جوان جهان در اینجا زندگی می کنند.

فقر هم از طریق تشدید شرایط آسیب پذیری (بیماریهای عفونی و سوء تغذیه ناشی از فقر باعث کمبود ویتامین و پروتئین و لذا ضعف سیستم دفاعی بدن است) ، و هم به دلیل محدود شدن گزینه های درمان و دسترسی به خدمات باعث تشدید خطر می شود.

ایدز ، دولتها و نهادهای بین المللی

دولتها موظفند با جرای سیاستهای ملی جهت حفاظت از کودکان و جوانان در برابر تمام اشکال سوء رفتار، خشونت ،استثمار ، تبعیض، قاچاق و غیره مهمترین زمینه های گسترش این بیماری را کنترل کنند.

دولتها و نهادهای بین المللی وظایف مهمی در آین زمینه برعهده دارند از جمله:
ممانعت از هرگونه تبعیض در ارتباط با درمان ایدزتضمین دسترسی به اطلاعات و خدمات در مورد ایدزتضمین ارائه مجموعه استانداردی از خدمات بهداشتی مناسب برای شهروندان هم در چارچوب نظام بهداشتی و هم در خارج از آن
تسهیل فعالیتهای بخش غیر دولتی در زمینه فعالیتهای مرتبط با بیماری ایدز تسهیل و ترویج و تاسیس خدمات داوطلبانه در زمینه آزمایش ومشاوره حمایت از تهیه و عرضه کاندوم افزایش تحقیقات و ایجادروشهای حفاظتی تحت کنترل زنان( نظیر میکروبیسیدها)ارائه کمک به مصرف کنندگان مواد مخدر تزریقی، اجرای برنامه اطلاع رسانی و افزایش آگاهی، توزیع سرنگ استریل و نیز گسترش دسترسی به خدمات بازپرورانه و ترک اعتیاد متناسب با گروه های سنی مختلف تضمین عدم آلودگی خون ارائه آموزشهای اولیه منعطف برای تمام جوانان ارتقای آموزش مهارت زندگی در مدارس و برنامه های خارج از مدرسه مشخص نمودن اهداف قابل سنجش برای فعالیتها در زمینه اطلاعات، آموزش و ارتباطات برای جوانان تدارک بیمه ها و حمایتهای ویژه در زمینه خدمات درمانی و دارویی برای قربانیان ایدز اعم از مبتلایان به HIV ، مادران سرپرست خانوار، کودکان بی سرپرست.

کودکان و ایدز

دو میلیون و سیصد هزار نفر از چهل میلیون فرد HIV+ در جهان، کودک هستند . گروهی از آنان از هنگام تولد ، گروهی در اثر تغذیه با شیر مادر و گروهی به دنبال سوء استفاده های جنسی مبتلا می شوند .بسیاری از این کودکان والدین HIV+ دارند. در حال حاضر 12 میلیون کودکدر جهان والدین خود را در اثر بیماری ایدز از دست دادهاند. 90% این کودکان در کشورهای فقیر مرکزی و جنوب آفریقا زندگی می کنند . در صورت تامین داروهای ضد ویروسی مناسب برای زنان باردارHIV+ و نوزادانی که متولد می شوند و رعایت شرایط زایمان ایمن، احتمال ابتلای نوزاد بسیار ناچیز می شود .قوانینی که کودکان را در معرض رابطهه جنسی ناخواسته قرار می دهد مانند سن ازدواج پایین و نبود قوانینی که از کودکان در برابر خشونت های جنسی حمایت کند، در آسبپذیرتر شدن کودکان سهیم هستند . کودکان قادر به بازگو کردن نیازهای خود نیستند و بیش از هر گروه دیگری به حمایت نیاز دارند.

آموزش بهداشت جنسی

زنان و ایدز

زنان به علت وضعیت خاص فیزیولوزیکی و اجتماعی (فرهنگی،اقتصادی ،حقوقی ) نسبت به ویروس ایدز آسیب پذیرتر از مردان اند. از سال 1985 تا کنون آمار زنان بزگسال مبتلا به ایدز از 35% کل مبتلایان به 48% افزایش یافته است . در کشورهای توسعه یافته ، زنان 25% مبتلایان به ایدز و در کشورهای فقیر 60% مبتلایان را تشکیل می دهند . در کشورهای ثروتمند بالا بودن سطح بهداشت عمومی و آگاهی رسانی مؤثر موجب شدایدز عموما به گروههای خاص با رفتارهای پر خطر محدود بماند در کشورهای فقیر به علت پایین بودن سطح بهداشت و دانش عمومی . ایدز به سرعت از طریق رابطه جنسی زن و مرد گسترش یافته است و گسترش این بیماری در میان زنان رو به افزایش بوده است . در رابطه جنسی ، احتمال آلوده شدن زنان و دختران به عفونتهای مقاربتی چهار برابر مردان است .اما سوال مهم این است که زنان در مقایسه با مردان کمتر دارای شریک جنسی خارج از ازدواج هستند و کمتر از مردان مواد مخدر تزریق می کنند،پس چرا آسیب پذیری زنان بیشتر است ؟ و چرا آمار ایدز در بین زنان در کشورهای فقیر بالاتر است ؟ آیا می دانید در ایران اکثریت مطلق زنان آلوده به HIV از طریق شوهرانشان مبتلا شدهاند ؟ شوهرانی که اعتیاد تزریقی یا شریک های جنسی متعدد شرعی (صیغه ) یا غیر شرعی داشته اند ؟
آیا می دانید تاثیر نابرابری جنسیتی در گسترش ایدز تا چه اندازه زیاد است ؟
در کشورهای فقیر نابرابری جنسیتی شدیدتر است ، در این جوامع از زنان انتطار می رود بلاشرط خواسته های مردان را براورده کنند این زنان تسلط کمی در رابطه جنسی خود دارند و در هنگام داشتن رابطه جنسی دارای قدرت تصمیم گیری کمی هستند .
هنوز دختران جوان بسیاری هستند که به ازدواج نا خواسته زود هنگام تن می دهند که این موضوع آنان را از دستیابی به آموزش کافی و مورد نیاز باز می دارد.و در نتیجه با مسائلی مانند رابطه امن تر و یا در استفاده از وسایل محافظتی مانند کاندوم یا شرایط انتخاب کردن را ندارند و یا آگاهی و دانش لازم در این باره ندارند.در بسیاری از فرهنگ ها داشتن اطلاعات جنسی برای مردان ضروری و برای زنان نا پسند شمرده می شود !

در بسیاری از فرهنگها ، زنان نمی توانند درباره مسائل جنسی با شریک جنسی خود ازادانه صحبت کنند !وابستگی بسیاری از زنان به مردان مانع از این می شود که بتوانند از رابطه جنسی با آنان سر باز زنند !به نظر شما قانون “ تمکین “ تا چه حد در به خطر انداختن سلامت زنان سهیم است ؟ ایا این نابرابری در قدرت مانع از در خواست زنان در قبولاندن خواست خود (مثلا استفاده از کاندوم ) نمی شود ؟
و سرانجام زنان قربانیان اصلی رابطه جنسی اجباری از خشونت و تجاوز جنسی ،روسپیگری اجباری ، ازدواج اجباری وازدواج در سنین پایین و...هستند .فکر نمی کنید : مبارزه با ایدز با مبارزه برای برابری زنان و مردان همراه است ؟

زندگی با HIV/ AIDS

HIV بر خلاف بسیاری از عوامل عفونی ،راههای انتقال محدودی دارد و در تماس های اجتماعی معمول مثل: دست دادن، روبوسی کردن ، در آغوش گرفتن، عطسه و سرفه ، نیش حشرات،استخر عمومی، حمام و توالت مشترک، ظروف غذاخوری مشترک استفاده از وسایل نقلیه عمومی، منتقل نمی شود

بسیاری از افراد HIV+ بیش از هر چیز از انگ، تبعیض و منزوی شدن رنج می برند. رفتارهای تبعیض آمیز و به حاشیه راندن افرادHIV+ که اغلب از ناآگاهی نسبت به ماهیت بیماری است باعث می شود بسیاری از کسانی که در معرض خطر هستند برای انجام آزمایش HIV اقدام نکنند ونتوانند وضعیت خود را با اطرافیان در میان بگذارند و برای دریافت دارو اقدام نکنند.ایدز هنوز درمان قطعی ندارد ولی درمان نگهدارنده دارد. مصرف داروهای ضد ویروس طول عمر افراد HIV+ را افزایش و کیفیت زندگی انان را بهبود می بخشد .با داروهای جدید انها سالها زندگی سالم و فعای را در پیش رو دارند این امتیازی است که فردی که از مثبت بودن خود آگاه است نسبت به آنها که آگاه نیستند .دارد .دسترسی به داروهای مناسب حق هر فرد HIV+ است و تامین هزینه آن از وطایف دولتها ست .بنا به گزارش WHO وUNAIDS (2005) ،در موفقیت آمیز ترین مدل های مبارزه با ایدز، تلاشها همزمان معطوف به پیشگیری و درمان بوده است .با توجه به هزینه های بیماری ، بیمه درمانی از نیازهای اولیه مبتلایان بهHIV/AIDS است . دسترسی رایگان به آزمایش های ضروری و خدمات مشاوره ای از حقوق بیماران است .مراکز بهداشتی ـ درمانی مجاز نیستند از ارائه خدمات به افراد HIV+ خودداری کنند .اصول ایمنی در هر حال و برای هر مراجعه کنندهای باید رعایت شود . تخصیص کمک هزینه به آن دسته از بیماران که قادر به کار کردن و تامین زندگی خود نیستند و ایجاد مراکز نگهداری برای بیمارانی که از خانوادهطرد می شوند و به محل سکونت و پرستاری نیازمندند. ضروری است .افراد HIV+ می توانند بهترین آموزش دهندگان پیشگیری از انتقال HIV/AIDSباشند و در صف اول مبارزه با گسترش بیماری بایستند.