متن کامل سخنرانی متکی در شورای امنیت

متن کامل سخنرانی متکی در شورای امنیت

منوچهر متکی" وزیرامورخارجه ایران در نشست شورای امنیت تصریح کرد تحریم‌ های سیاسی و اقتصادی کوچکتر از آن هستند که ملت ایران را به کوتاه آمدن از خواسته‌های برحق و قانونی خویش وادار کند.

به گزارش ایرنا، وی خطاب به اعضای شورای امنیت گفت: جمهوری اسلامی ایران با اطمینان از صلح آمیز بودن فعالیتهای خود همواره بر گزینه تعامل و همکاری تاکید دارد و تهران نه در پی تقابل است و نه چیزی فراتر از حقوق لاینفک خود را انتظار دارد.

وزیر خارجه اظهارداشت: به شما اطمینان می‌دهم که فشار و ارعاب موجب تغییر سیاست ما نخواهد شد.اگر برخی کشورها امید بسته‌اند که صدور قطعنامه های پی در پی موجب تزلزل در اراده ملت بزرگ ایران خواهد شد ، تردید نکید که یکبار دیگر در مقابل انقلاب اسلامی ملت ایران دچار شکست اطلاعاتی و تحلیلی شده‌اند. متکی گفت: تنها خاصیت این قطعنامه این است که ملت‌ها و دولتهای آزادیخواه دنیا هر چه بیشتر اطمینان می‌یابند که برای احقاق حقوق خود هیچ اعتمادی به مسیرهای چندجانبه و سازوکارهای بین‌المللی نیست. متن کامل اظهارات متکی در نشست شورای امنیت به این شرح است: ""این چهارمین بار طی ‪ ۱۲‬ماه گذشته است که شورای امنیت در یک حرکت غیرموجه به گردانندگی تعداد معدودی از اعضای دائمی خود، برای اتخاذ اقداماتی غیرقانونی ، غیر ضروری و غیر قابل توجیه علیه برنامه صلح آمیز هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران مورد سوء‌استفاده قرار می‌گیرد. درحالی که برنامه صلح آمیز هسته‌ای ایران هیچ تهدیدی علیه صلح و امنیت بین‌المللی نمی‌باشد و بدین ترتیب در چارچوب وظائف شورای امنیت سازمان طبق منشور ملل متحد قرار نمی‌گیرد. همانطور که بارها تاکید کرده ایم، برنامه هسته ای جمهوری اسلامی ایران کاملا صلح آمیز است و ایران آمادگی خود را برای رفع هرگونه نگرانی دراین رابطه اعلام نموده و در این راستا گام های بی‌سابقه‌ای برداشته و پیشنهادات صادقانه‌ای برای تحقق این هدف ارائه کرده است. با وجود این، از همان ابتدا تردیدی نداشتیم و همچنین برای شورای امنیت نباید شکی وجود داشته باشد، که همه این برنامه ریزی‌ها و اقدامات بانیان قطعنامه به خاطر مقاصد جاه‌طلبانه ملی آنها و با هدف محروم نمودن مردم ایران از حقوق لاینفک شان در استفاده صلح آمیز از انرژی هسته‌ای است و نه به خاطر آنچه که به اصطلاح نگرانی های ناشی از اشاعه تسلیحات هسته‌ای یاد می‌شود. طراحان این هجمه برای اینکه ظاهری بین‌المللی به مقاصد شوم خود بدهند، ابتدا در صدد سوء‌استفاده از شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی برآمدند و همانطور که خود اذعان نموده‌اند- برخی از اعضا را "مجبور" به رای دادن علیه ایران در شورای حکام نمودند، و سپس با بهره گیری از قدرت قابل ملاحظه اقتصادی و سیاسی خود اقدام به اعمال فشار و سوء‌استفاده از شورای امنیت برای تصویب سه قطعنامه غیر قانونی طی ‪ ۸‬ماه گذشته کردند. بدون شک، این قطعنامه‌ها نمی‌تواند حاکی از پذیرش بین‌المللی آن باشد، چنانکه روسای دولت های قریب به دو سوم اعضای سازمان ملل که عضو جنبش غیر متعهدها و سازمان کنفرانس اسلامی هستند، در جدیدترین موضع گیری خود که در سپتامبر ‪ ۲۰۰۶‬صورت گرفت از موضع ایران حمایت کردند و نگرانی خود را نسبت به سیاست های شورای امنیت در رابطه با موضوع هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران اعلام نمودند. این قطعنامه‌ها حتی منعکس‌کننده نقطه نظرات ‪ ۱۵‬عضو شورا هم نیست چرا که بیشتر آنها بطور کامل حتی در جریان مذاکرات محرمانه و پشت پرده که تنها با حضور اعضای دائم و یک کشور غیر عضو - صورت می‌گیرد و طی آنها برای کل اعضای شورای امنیت تصمیم گیری می‌شود، قرار نداشته‌اند چه رسد به اینکه در این فرآیند مشارکت نموده باشند. آقای رئیس این اولین بار نیست که شورای امنیت از ایران می‌خواهد که از حقوق خود صرفنظر نماید. بیست و هفت سال پیش یعنی زمانیکه صدام حسین به ایران حمله کرد شورای امنیت هفت روز تمام منتظر ماند تا عراق بتواند سی هزار کیلومتر مربع از سرزمین ایران را اشغال کند و پس از آن قطعنامه ‪ ۴۷۹‬را با اتفاق آرا به تصویب رساند و طی آن از طرفین درخواست نمود به درگیریها خاتمه دهند، بدون آنکه از متجاوز بخواهد از سرزمینهایی که اشغال نموده بود عقب نشینی کند. بعبارت دیگر شورای امنیت عملا از ایران خواست اجرای بخشی از حقوق خود - که در آن زمان به معنای سی هزار کیلومتر مربع از قلمرو ایران بود - را تعلیق نماید. همانطور که انتظار می‌رفت متجاوز با فرصت طلبی این درخواست را پذیرفت اما تصور کنید چه اتفاقی می‌افتاد اگر ایران هم این درخواست را پذیرفته بود . اگر ما این درخواست را پذیرفته بودیم هنوز در حال خواهش از صدام حسین که در آن زمان عزیز کرده شورای امنیت بود برای باز پس گرفتن سرزمینهای از دست رفته خود بودیم. ما نپدیرفتیم که حق خود در مورد قلمرومان را تعلیق کنیم و هشت سال در مقابل کشتار مردممان توسط صدام و استفاده رژیم وی از سلاحهای شیمیایی و همچین فشار از سوی شورای امنیت و تحریم توسط اعضای دائمش مقاومت کردیم. در جریان جنگ، آمریکا همراه با انگلستان، آلمان، فرانسه ، اتحاد جماهیر شوروی و برخی دیگر از کشورهای غربی تجهیزات و اطلاعات نظامی و حتی مواد لازم برای ساخت تسلیحات شیمیایی و بیولوژیک را در اختیار رژیم صدام قرار دادند. شورای امنیت برای چندین سال، برغم وجود شواهد فراوان و گزارشهای متعدد سازمان ملل در این زمینه از انجام هرگونه اقدامی در خصوص استفاده صدام از سلاحهای شیمیایی علیه غیر نظامیان و سربازان ایران بازداشته شد. اطمینان دارم که امروز اغلب اعضای دائم این شورا حتی نمی‌خواهند تلاش آگاهانه برای بی‌اعتبار کردن عدالت ، منشور و حقوق بین‌الملل در آن زمان توسط شورای امنیت را بخاطر آوردند چه رسد به اینکه ایران را بخاطر عدم اجرای قطعنامه ‪ ۴۷۹‬سرزنش کنند. همچنین اطمینان دارم که آنها نمی‌خواهند بخاطر آورند که زمانی که مردم ایران صنعت نفت خود را ملی کردند، آنها تلاش نمودند در این شورا طی قطعنامه ای ایران را به دلیل تهدید علیه صلح و امنیت محکوم کنند، ولی آنها نمی‌توانند افکار عمومی بین‌المللی را وادار به فراموش کردن آن کنند و حتما مردم ایران هیچگاه آنرا فراموش نخواهند کرد. کدامیک از شما نمی‌دانید و البته افکار عمومی جهان می‌داند که دو کشور شناخته شده عضو دائم شورای امنیت بودند که با آگاهی قبلی از نیت رژیم صهیونیستی در تجاوز به کشور لبنان به مدت بیش از یک ماه مانع هرگونه تصمیم سازی در شورای امنیت، کنفرانس رم و دیگر ابتکارات برای توقف جنایات آن رژیم شدند. شما حتی نتوانستید در قبال بمباران مقر سازمان ملل در لبنان و کشته شدن نمایندگان خود موضعگیری مناسبی داشته باشید. شورای امنیت نه تنها باید پاسخگوی اقدامات غیرقانونی خود بلکه باید پاسخگوی عدم اقدام خود در بسیاری از زمینه های مربوط به صلح و امنیت بین‌الملل باشد. آقای رئیس، شورای امنیت، به عنوان ارگانی از یک سازمان بین‌المللی متشکل از دولت های عضو، موظف به رعایت قانون است و دولت های عضو حق دارند که بر ضرورت پایبندی شورا به چارچوب اختیاراتی که طبق منشور به آن اعطاء شده است، اصرار ورزند. شورای امنیت باید از اختیارات خود صرفا طبق مفاد، اصول و اهداف منشور ملل متحد استفاده نماید . همچنین تدابیری که شورای امنیت اتخاذ می‌نماید باید منطبق با اصول و اهداف منشور ملل متحد و حقوق بین‌الملل باشد. اعضای شورای امنیت حق ندارند اعتبار آن را از بین ببرند. به دلایل بیشمار طرح موضوع برنامه صلح آمیز هسته‌ای ایران در شورای امنیت هیچ مبنای حقوقی ندارد زیرا که ارجاع موضوع به شورای امنیت و سپس صدور قطعنامه در این خصوص حتی با حداقلی از معیارهای حقوقی برخوردار نیست. فعالیت های صلح آمیز هسته ای ایران با هیچ تعبیری از واقعیات، قانون و یا منطق، نمی‌تواند تهدیدی علیه صلح و امنیت بین‌المللی بحساب آید. واقعیت این است که معدودی از اعضای شورای امنیت برای پیشبرد اهداف سیاسی خود موضوع را از دست آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، به عنوان نهاد تخصصی و اصلی متولی این موضوع، ربوده و به شورای امنیت انتقال دادند. چگونه می‌توان ارجاع موضوع برنامه هسته‌ای صلح آمیز ایران به شورای امنیت را توجیه نمود در حالیکه ایران همه تعهدات خود را انجام داده است و در بالاترین سطح ممکن و بسیار فراتر از تعهدات بین‌المللی خود طبق معاهده منع اشاعه و موافقتنامه پادمان همکاری نموده است؟ آیا وضعیت موجود صرفا به این دلیل نیست که آژانس نتوانسته است کوچکترین تخلفی از مقاصد قانونی و صلح آمیز در برنامه هسته‌ای ایران بیابد؟ چگونه می‌توان از آژانس انتظار اثبات یا احراز امر عدمی داشت. آقای رئیس: بانیان قطعنامه های شورای امنیت علیه جمهوری اسلامی ایران بمنظور رسیدن به هدف غیر قانونی و سیاسی خود برای محروم کردن ایران از حق لاینفک استفاده از فن آوری هسته‌ای برای اهداف صلح آمیز، به جعل اطلاعات و سند سازی روی آورده اند. بر اساس گزارشی که اخیرا در یک روزنامه آمریکائی منتشر شده است، بیشتر اطلاعاتی که آمریکا در اختیار آژانس بین‌المللی انرژی اتمی قرار داده است نادرست بوده و هیچیک منجر به کشف موضوع جدیدی در رابطه با برنامه هسته‌ای ایران نشده است. در همان گزارش خبری به نقل از یک مقام ارشد آژانس بین‌المللی انرژی اتمی آمده است که از سال ‪ ۲۰۰۲‬تقریبا تمامی اطلاعاتی که به ما داده شده، کذب بوده است. اینکه آژانس بین‌المللی انرژی اتمی توانسته است به چنین نتیجه گیری برسد، حاصل اقدامات شفاف سازی گسترده ایران که فراتر از تمامی پادمانها و پروتکلهای آژانس بوده و نیز فراهم نمودن امکان انجام بیش از بیست بازدید توسط بازرسان آژانس از سایتهای حساس نظامی که اساسا هیچ ارتباطی با برنامه هسته ای ایران نیز نداشتند، می‌باشد. آیا هیچ یک از اعضای این شورا آماده‌اند اقدام مشابهی انجام دهند؟ آیا اعضای دائمی حاضرند تنها تعداد سانتریفیوژهای خود را برای اطلاع جهانیان اعلام نمایند؟! در واقع طی چهار سال گذشته آژانس بیش از ‪ ۲۱۰۰‬نفر- روز بازرسی از تمامی تاسیسات هسته ای ایران بعمل آورده است. تمامی گزارشهای آژانس از نوامبر ‪ ۲۰۰۳ ‬تاکنون حکایت از ماهیت صلح آمیز برنامه هسته‌ای ایران دارد. آژانس در سال ‪ ۲۰۰۳‬تائید نمود که ما امروز هیچ مدرکی دال بر اینکه مواد و فعالیتهای هسته ای که قبلا اعلام نشده بود مرتبط با برنامه سلاحهای هسته‌ای بوده ، وجود ندارد و این نتیجه گیری را تاکنون حفظ کرده است. در چندین نوبت، آژانس نتیجه‌گیری نمود که همه مواد هسته‌ای اظهار شده در ایران مورد حسابرسی قرار گرفته‌اند و بنابراین چنین موادی به فعالیتهای ممنوعه منحرف نشده اند. همچنین مدیرکل آژانس در جدیدترین گزارش خود که در فوریه ‪ ۲۰۰۷‬منتشر شد اعلام نموده است که ایران مطابق موافقتنامه پادمانها همچنان دسترسی به مواد و تاسیسات هسته‌ای اظهار شده را برای آژانس فراهم نموده و در رابطه با چنین مواد و تاسیساتی گزارشهای حسابرسی لازم در خصوص مواد هسته ای را ارائه کرده است. در همان گزارش خاطرنشان شده است "آژانس قادر است عدم انحراف مواد هسته‌ای اظهار شده در ایران را راستی آزمایی نماید". مدیرکل همچنین در اظهارات خود در جلسه مورخ ‪ ۵‬مارس ‪ ۲۰۰۷‬شورای حکام تاکید نمود که آژانس هیچ نشانه‌ای مبنی بر وجود ظرفیت صنعتی برای تولید مواد هسته‌ای قابل استفاده در ساخت تسلیحات ملاحظه نکرده است که این امر نکته مهمی در ارزیابی خطر انحراف می‌باشد. آقای رئیس: بسیار تاسف بار است که شورای امنیت، تحت فشار آشکار معدودی از اعضای آن، بر تلاش خود جهت محروم نمودن یک ملت از "حق لاینفک خود" برای توسعه فن آوری هسته ای جهت مقاصد صلح آمیز اصرار می‌ورزد در حالیکه این کشور همه تعهدات بین‌المللی خود را اجراء نموده است . تصمیم شورای امنیت در جهت تلاش برای وادار کردن ایران به تعلیق برنامه هسته‌ای صلح آمیز خود، نقض فاحش ماده ‪ ۲۵‬منشور بوده و حقوق بنیادین مردم ایران از جمله حق توسعه و حق تحصیل را از آنها سلب می‌کند. در حالیکه دولتهای عضو ملل متحد وفق ماده ‪ ۲۵‬منشور توافق کرده‌اند که تصمیمات شورای امنیت که بر اساس منشور اتخاذ می‌شود را پذیرفته و اجراء نمایند، شورای امنیت نمی‌تواند با اعمال فشار بر کشورها آنها را مجبور به تبعیت از تصمیم‌ها یا تقاضاهایی نماید که با سوء نیت و یا بر خلاف اصول و اهداف بنیادین منشور ملل متحد اتخاذ و مطرح گردیده‌اند. مسلما، همانگونه که دیوان بین‌المللی دادگستری در رای مشورتی سال ‪ ۱۹۷۱‬خود مقرر داشت دول عضو تنها در صورتی موظف به اجرای تصمیمات شورای امنیت هستند که آن تصمیمات طبق منشور ملل متحد اتخاذ شده باشند. آیا منشور ملل متحد به شورای امنیت اجازه می‌دهد که دولتهای عضو سازمان را مجبور به صرفنظر کردن از حقوق مسلم مترتب بر عضویتشان در معاهدات بین المللی نماید؟ اگر چنین باشد این به معنی نقض اصول شناخته شده حقوق معاهدات بین‌المللی و نیز نقض هدف منشور ملل متحد مبنی بر فراهم آوردن شرایط لازم برای برقراری عدالت و احترام به تعهدات قراردادی خواهد بود. چه کسی می‌تواند انکار کند که محروم کردن یک ملت از تحصیلات عالیه در رشته‌های خاص علمی و نیز جلوگیری از بهره مندی آنها از فن آوری هسته‌ای برای استفاده های غیر نظامی و انساندوستانه، مغایر با حق توسعه و حق آموزش است ؟ آیا این اقدام، یک رویکرد خطرناک و تبعیض آمیز نسبت به علم و توسعه نیست؟ چگونه یک نهاد سازمان ملل که برای حراست از صلح و امنیت بین‌المللی ایجاد شده است، می‌تواند توسط برخی دولتها به نحوی مورد سوء‌استفاده قرار گیرد که نه تنها مغایر با اصول و اهداف بنیادین منشور عمل نماید بلکه حتی یک موضوع کاملا قابل حل را تبدیل به یک بحران بین‌المللی کند؟ البته چنین رویکردی موجب شتاب تلاشهای استقلال خواهانه کشورهای درحال توسعه و نیل به دستاوردهای هرچه بیشتر علمی و تکنولوژیک خواهد شد. آقای رئیس: قطعنامه‌ای که هم اکنون در خصوص برنامه هسته‌ای صلح آمیز ایران تصویب گردید و رای‌دهندگان به آن حتی حاضر نشدند مواضع و استدلالات کشور من را پیش از رای گیری استماع نمایند چند ویژگی دارد که اینجانب مایلم آنها را جهت ثبت در تاریخ و توجه وجدانهای بیدار بشری مورد اشاره قرار دهم: ‪ -۱‬این قطعنامه با برقراری تحریم علیه جمهوری اسلامی ایران به مجازات کشوری می‌پردازد که به اعتراف آژانس تاکنون هیچ انحرافی در برنامه هسته‌ای آن مشاهده نشده است. این قطعنامه کشوری را مجازات می‌کند که تاکنون عضو متعهد و پایبند به معاهده منع اشاعه بوده و تمامی تاسیسات هسته‌ای آن تحت نظارت مستمر بازرسان و دوربینهای آژانس قرار داشته است. این قطعنامه کشوری را تحریم می‌کند که تاکنون به تمامی تعهدات بین‌المللی خود ناشی از ‪ NPT‬و پادمانها پایبند بوده و هیچ چیز بیش از حقوق خود تحت معاهده مزبور درخواست نمی‌کند. آیا از این روشنتر و صریحتر می‌توان یک معاهده مهم چندجانبه را که سروکار مستقیم با صلح و امنیت بین‌الملل دارد تضعیف نمود؟ آیا این اقدام شورای امنیت خود یک تهدیدجدی علیه صلح و امنیت بین الملی نیست؟ ‪ -۲‬قطعنامه حاضر به روشنی از ادعاهای اولیه بانیان آن فاصله گرفته و با هدف قرار دادن نظامهای دفاعی، اقتصادی و آموزشی کشور من اهداف دیگری فراتر از برنامه هسته‌ای صلح آمیز ایران را دنبال می‌کند. تحریمهای موجود در قطعنامه همچنین بطور مستقیم یک ملت استقلال طلب، خستگی ناپذیرو با یک فرهنگ و تمدن چند هزار ساله را نشانه گرفته است. ایجاد مشکل برای صدها هزار سپرده‌گذار یا مشتری بانک سپه که دارای سابقه هشتاد ساله در ایران می‌باشد جز مقابله با مردم عادی چه معنایی دیگری دارد؟ ‪ -۳‬این قطعنامه در شرایطی صادر می‌شود که نه تنها تمامی ابتکارات و پیشنهادات معقول برای بازگشت به راه حل مذاکراتی نادیده گرفته شده بلکه برخی کشورهای مشخص اساسا اجازه طرح این پیشنهادات را ندادند. ایران همواره برای مذاکرات بدون شرط و دارای زمان بندی مشخص بمنظور یافتن راه حل قابل قبول آمادگی داشته است. ایران برای دستیابی به چنین راه حلی همواره اهتمام ورزیده و پیشنهادات متعددی را جهت فراهم ساختن اطمینان های کافی نسبت به نیت صلح آمیز برنامه هسته‌ای خود ارائه نموده است. طی هفته های اخیر نیز پیشنهادات دیگری مطرح شد که هر کدام می‌توانست یک فرصت برای حل عادلانه و عاقلانه این موضوع و برون رفت از وضعیت موجود باشد. تنها برداشتی که از تعجیل برخی کشورها در صدور قطعنامه و ایجاد بن بست در مسیر مذاکرات می‌توان داشت اهداف پشت پرده این کشورها و عدم وجود اراده سیاسی لازم در آنها می‌باشد. ‪ -۴‬و بالاخره قطعنامه حاضر در شرایطی علیه برنامه صلح آمیز هسته‌ای یک کشور در حال توسعه صادر می‌شود که قدرتهای بزرگ هسته‌ای در جهان همچنان به تقاضای مستمر جامعه بین‌المللی برای خلع سلاح هسته‌ای وقعی نگذاشته و حتی با تولید نسلهای جدید سلاحهای هسته‌ای و تهدید مستقیم به استفاده از آنها جامعه جهانی و صلح و امنیت بین‌المللی را به سخره گرفته اند. آقای رئیس: از شما سوال می‌کنم آیا با صدور قطعنامه حاضر صلح و امنیت منطقه‌ای بین المللی تقویت می‌شود؟ آیا به اعتبار سازوکارهای مهم بین‌المللی همچون ‪NPT‬ , ‪ IAEA‬و حتی خود شورای امنیت افزوده می‌گردد؟ آیا اعتماد ملل جهان و کشورهای درحال توسعه به اینکه از طریق این سازوکارها به حقوق خود خواهند رسید جلب می‌گردد؟ آیا اعتقاد به سازوکارها و نظامهای چند جانبه افزایش می‌یابد؟ آیا گرایش به اقدامات یکجانبه کاهش می‌یابد؟ مسلما پاسخ به همه این پرسشها و سئوالات مشابه منفی است. تنها خاصیت این قطعنامه آن است که ملتها و دولتهای آزادیخواه دنیا هرچه بیشتر اطمینان یابند که برای احقاق حقوق خود هیچ اعتمادی به مسیر های چند جانبه و سازوکارهای بین‌المللی نیست. به دلیل برخوردهای غیرقانونی و غیرعادلانه شورای امنیت است که قطعنامه های این شورا تاکنون منجر به حل موضوع نگردیده است. این قطعنامه ها و اطمینان خاطر برخی اعضای دائم مبنی بر اینکه آنها به هر حال به تصویب خواهند رسید- همواره بخشی از مشکل و مانعی در مسیر دستیابی به یک راه حل واقعی و قابل قبول بوده است. همچنین به همین دلیل است که ایران بر ضرورت توقف این رویکرد که تنها منجر به تشدید وضعیت و تضعیف اقتدار و اعتبار شورای امنیت می‌شود، اصرار می‌ورزد. از ابتدا مشخص بود که در برخورد با موضوع فعالیتهای صلح آمیز هسته‌ای ایران دو گزینه بیشتر وجود ندارد: تعامل و همکاری یا تقابل و درگیری. جمهوری اسلامی ایران با اطمینان از صلح آمیز بودن فعالیتهای خویش همواره بر گزینه اول تاکید داشته است. ایران نه در پی تقابل است و نه چیزی فراتر از حقوق لاینفک خود را انتظار دارد. با این حال من به شما اطمینان می‌دهم که فشار و ارعاب موجب تغییر سیاست ایران نخواهد شد. اگر برخی کشورها امید بسته‌اند که صدور قطعنامه های پی در پی موجب تزلزل در اراده ملت بزرگ ایران خواهد شد تردید نکنند که یک بار دیگر در مقابل انقلاب اسلامی مردم ایران دچار شکست اطلاعاتی و تحلیلی شده‌اند. شاید در تاریخ ملت ایران کمتر زمانی را بتوان سراغ گرفت که مردم اینگونه محکم و استوار و یکپارچه پشتیبان یک خواست ملی واحد شده باشند. همچون ملی شدن صنعت نفت و دفاع مقدس هشت ساله که ملت ایران بهای گزافی برای آن پرداخت این بار نیز درک می‌کنیم می‌بایست بهای عزت طلبی و استقلال خواهی خود را بپردازیم اما دنیا بداند و می‌داند که تحریم های سیاسی و اقتصادی حتی شدیدترین نوع آنها اعمال شود و حتی اگر با تهدیدهای دیگر همراه شوند کوچکتر از آن هستند که ملت ایران را به کوتاه آمدن از خواسته‌های بر حق و قانونی خویش وادار نمایند. اگر بدنبال تحریم دارائیها و توانمندیهای ملت ایران هستید من همه دارائیهای آنها را اعلام می‌کنم: ایمان به خدا، عدالت‌طلبی و مقاومت در مقابل تهدید زورگویان. کدامین قطعنامه قادر به مصادره این دارائیها است مگر ‪ ۸‬سال جنگ تحمیلی که با سناریوی برخی اعضای دائم شورای امنیت شکل گرفت و کمکهای بی‌دریغ تسلیحاتی و دلارهای نفتی، موشکها و میراژها و سوپراتانداردها و اطلاعات سخاوتمندانه ماهواره‌ای و وعده‌های وزیر دفاع سابق آمریکا در ملاقات با صدام ادامه یافت توانست دارائیهای میهن اسلامی ما را مصادره کند؟ یا برعکس باعث تقویت آن گردید؟ ملت بزرگ ایران به تبعیت از رهبر فرزانه خویش شما را نصیحت می‌کند که نگذارید حیثیت بزرگترین تشکیلات جامعه بشری یعنی سازمان ملل متحد و نیز آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به عنوان یکی از مهم‌ترین نهادهای تخصصی آن، اینگونه به حراج و تاراج گذاشته شود. ما شما را به بازگشت به مسیر درست براساس حقیقت و عدالت دعوت می‌کنیم. تنها راه آن است که پیش شرط انحرافی را کنار گذاشته و با حسن نیت وارد مذاکره شوید. پیش شرط تعلیق نه یک راه حل است و نه اصولا یک گزینه محسوب می‌شود. اصرار بلاوجه آمریکا و سه کشور اروپایی بر تعلیق تنها شک وتردید ما نسبت به صداقت و حسن نیت آنها را افزایش می‌دهد. جمهوری اسلامی ایران قبلا برای مدت دو سال بطور داوطلبانه فعالیتهای مرتبط با غنی سازی خود را تعلیق نمود و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی نیز کرارا این امر را در گزارشهای خود از نوامبر ‪ ۲۰۰۳‬تا تا فوریه ‪۲۰۰۶‬ تایید نمود. بنابراین ما تعلیق را قبلا تجربه کرده‌ایم اما نه منجر به نتیجه شده و نه سبب حل موضوع گردیده است.اگر در طول بیش از یکسال گذشته که بانیان قطعنامه این زمان را صرف اصرار بیجا بر تعلیق کرده‌اند و تلاشهایی را که صرف تحمیل تحریمها نموده‌اند مصروف مذاکراتی صادقانه می‌کردند شاید تاکنون به نتایج بهتری رسیده بودند. آقای رئیس، ملت بزرگ ایران ملتی شریف، متمدن و صلح طلب است. در هیچ یک از جنایت عظیم بشری در تاریخ از جمله دو جنگ بزرگ جهانی، نسل کشیهای متعدد، فاجعه هیروشیما، ناکازاکی، ویتنام ، بالکان بویژه بوسنی هرزگوین، جنایاتی که مستمرا علیه ملت فلسطین صورت می‌گیرد و حادثه ‪ ۱۱‬سپتامبر ردپایی از کشور و مردم ایران نیست. هیچ جنگی در دو سده اخیر نبوده است که کشور من آغازگر آن بوده باشد. حتی ما خود قربانی ‪ ۸‬سال جنگ تحمیلی، سلاحهای کشتار جمعی و تروریسم بوده‌ایم. ما خواهان صلح و ثبات و رفاه برای کلیه مردم جهان و بویژه در منطقه خود هستیم و همواره سعی نموده‌ایم عضو موثر، سازنده و مسئولیت پذیر جامعه بین‌الملل باشیم.