سوغات فرنگ(۴): اولین تصادف خودرویی در پاریس

ماههای اول ورودم به پاریس در پاییز 1373 بود که روزی هنگام رفتن از منزل (محله لا دفانس در حومه پاریس) به سفارت (شماره 4 خیابان ایینا/Avenue d’Iena درچند قدمی رود سن و مقابل برج ایفل)، نرسیده به میدان شارل دوگل تقریبا در وسط خیابان عریضی که به میدان منتهی می شد با خودرو سواری دیگری تصادف کوچکی کردم.

 

خودرو جلویی بلافاصله فلاشر (جفت راهنما ) را روشن کرد و و بدون اینکه همان وسط خیابان مانده و راه را بند بیاورد، به منتهی الیه سمت راست خیابان کشید و متوقف شد و من هم فلاشر را روشن کرده پشت سرش همان کار را کرده و متوقف شدم.

 

طبعا به خاطر اینکه نخستین تصادف من بود کمی مضطرب بودم ولی چون تصادف شدید نبود و خسارات زیاد نبود خیلی ناراحت کننده نبود. ابتدا به ذهنم رسید تا آمدن پلیس، زنگ بزنم یکی از کارمندان محلی سفارت که سالهاست ساکن پاریس است و به این قضایا وارد تر است بیاید کمک ولی برخورد راننده خودرو مقابل مرا از این کار منصرف کرد.

 

پس از پیاده شدن و احوالپرسی اولیه و برانداز کردن خسارت خودروها وقتی گفتم پلیس خبر کنیم بیاید، با تعجب پرسید:"پلیس برای چی؟ اتفاقی که نیافتاده آیا مجروح شده ای؟"

وقتی گفتم "نه"، بلافاصله پرسید لابد تازه آمدی فرانسه و از قوانین اینجا بی خبری یا اینکه اولین تجربه تصادفت است.

هردو را تصدیق کردم. از داشبورد (صندوق جلوی سرنشین) ماشینش یک برگه بیرون آورد و از من خواست مشابه همان برگه را که در داشبورد ماشین من هم هست بیاورم. وقتی داشبورد ماشینم را نگاه کردم چنین برگه ای نیافتم گفت اشکالی ندارد ولی معمولا باید در هر خودرو یکی دو برگ از این فرمها باشد.

 

آن کاغذ، فرم مخصوص تصادفات غیر منجر به جرح و قتل بود و شامل دو برگ خودکاربن بود. فرم بسیار جالب و راهگشایی بود؛ یک برگ به اندازه استاندارد A4 که سه ستون داشت. یک ستون مربوط به اطلاعات یک طرف تصادف شامل اطلاعات راننده ، گواهینامه اش، خودرو اول و وضعیت بیمه آن.

ستون دیگر همین اطلاعات مربوط به طرف دوم تصادف به شمول راننده دوم و گواهینامه و خودرو و بیمه اش و بالاخره ستون سوم شامل 17 بند که همه شکلها و صور ممکن تصادف دو خودرو را در این 17 مورد جمع کرده بود. یعنی هیچ نوع تصادفی ممکن نبود اتفاق بیافتد مگر اینکه جزو یکی از بندهای هفده گانه پیش بینی شده در آن فرم باشد.

 

زیر این ردیف آدرس محل تصادف و زیر آن هم یک چهارخانه کوچک برای کشیدن کروکی تصادف. جالب اینکه ذیل ستونهای مربوط به دو راننده یکی دو سطر جای خالی هم برای توضیحات احتمالی هر کدام از راننده ها مخصوصا اگر در خصوص مقصر بودن یا کروکی یا صورتهای 17 گانه تصادف اختلاف نظر داشتندباشند، گذاشته شده بود تا هر کدام اگر نظری یا توضیح اضافی دارند بنویسند و امضا کنند.

به اتفاق هم فرم را پر کردیم و کروکی را هم کشیدیم ولی در مورد مقصر بودن حادثه طبعا من وارد نبودم اما اختلافی بروز نکرد و مقصر را تعیین نکردیم و گذاشتیم به نظر کارشناس بیمه. برگه را هر دو امضا کردیم و هر کدام یک برگ آنرا برداشته و از هم جداشدیم و رفتیم به امان خدا!

 

آنجا من متوجه شدم که اگر خودروهایمان را که تصادف کرده بودند از وسط خیابان جمع نمی کردیم و به کنار نمی کشیدیم پلیس راهنمایی صرف نظر از مقصر حادثه هر دو خودرو یا خودرویی را که هنوز در مکان دقیق تصادف در وسط خیابان مانده و موجب راه بندان و ترافیک شده بود جریمه می کرد.

 

مهم تر از آن اینکه اگر حتی پس از آنکه خودروها را به کناری کشیدیم باز هم اگر پلیس را خبر می کردیم باز هم پلیس هر دوی ما را جریمه می کرد زیرا خبر کردن پلیس راهنمایی فقط برای وقتی است که در تصادفات خودرویی کسی مجروح یا کشته شده باشد ؛ در غیر این صورت خبر کردن پلیس ممنوع است و رانندگان تصادف کرده باید طبق فرم تصادفاتی که فوقا توضیح داده شد خودشان با بیمه هایشان موضوع را حل و فصل کنند.

 

قبل از اینکه از هم جدا شویم، گفت: هر کدام از ما باید برگه های خودمان را با پست بفرستیم به آدرس شرکت بیمه خودمان ( البته این توضیح لازم است که پست شهری در پاریس یک روزه است یعنی مرسولات شهری حد اکثر یکروزه – 24 ساعته - به مقصد گیرنده ها می رسد و معطلی ندارد). همچنین گفت  که بقیه کار را بسپار به بیمه چون به محض دریافت فرم تصادف با من و شما تماس می گیرند حتی اگر شرکتهای بیمه گر دو خودرو متفاوت باشد مهم نیست، چون هر شرکتی با مالک یا راننده خودرو بیمه شده نزد خودش تماس می گیرد.

اخذ خسارت از بیمه و ... ماجرایی خواندنی تر است که در خاطره بعدی به آن می پردازم.