gogoli - ایران - تهران . عزیزجان, امیدوار بودن یک مسئله احساسی است, منطق با حقیقت سر وکارداره, منظورم کل گرایشهای سیاسی و اقتصادی تاریخ معاصر بود, در هر سرزمینی نیروهای دینامیک(فعال) نیازهای و خواسته های دارند که ناشی از نیازاقتصادی است, این گروها دست به حرکت سیاسی میزنند وحزب تشکیل میدهن مثلا کارگران بریتانیا که حزب کارگر را تشگیل دادن, وحزب لبیرال نماینده قشر غیرکارگر هست, در ایران جمهوری شوروی ابتدا با پول سعی در تجزیه اذربایگان میکنه وقتی موفق نمیشه حزب کارگری توده و بعدفدایی و بعد چپ مذهبی رو تشکیل میده در کشوری که یه کارگاه کفاشی نداره حرکتی کارگری یک گرایش واقعی نیست. شرکت BP جنبش خلق عرب رو تشکیل میده و جدیدا در دریای خزر فعال شده و شعار یاساشین میده, گرایش قوم گرائی BP واقعی نیست. برای نداشتن حکوت فردی نیازبه خرد جمعی داریم, و خرد با احساس فرق داره, خردمندازخودش سئوال میکنه که چرا من بایدبرم توی خیابون تا تک تیراندازها منو بزننن?. هدف که برندازی نبود? واقعا هدف چیه? مهم وفاداری به سیستم هست که هر دوطرف داره. |