بازیکنان ایران در جام بیستم - قسمت اول
بختیار رحمانی
مهدی رستم پور
از جوان‌ترین کاپیتان‌ها در لیگ برتر فوتبال ایران که اتفاقاً موفق‌ترین کاپیتان هم بود. او با فولاد خوزستان به قهرمانی در لیگ برتر رسید و در لیگ قهرمانان آسیا نیز تنها تیم ایرانی بودند که راهی دور دوم شدند. اگر اشتباه تاکتیکی در بازی خانگی با السد قطر نبود، فولاد استحقاق راهیابی به مراحل بالاتر را هم داشت.
او با ابراز خوشحالی از حضور در لیست نهایی کارلوس کی‌روش، به ایسنا گفته: «در این مقطع کسی باور نمی‌کرد که من به جام‌جهانی بروم. در اردوهایی که داشتیم خودم را به کی‌روش اثبات کردم و توانایی‌هایم را به او نشان دادم.»
بختیار درست می‌گوید. تا قبل از اردوی ژوهانسبورگ، علی کریمی در فهرست کی‌روش بود اما عملکرد رحمانی در آفریقای جنوبی باعث شد سرمربی تیم ملی ترجیح بدهد از بازیکن ۲۲ ساله استفاده کند تا ستاره ۳۵ ساله.
رحمانی گفته: «اصالتاً کرد هستم. مردم در تمام مساجد جامعی که اطراف کرمانشاه است، برای اینکه من مسافر جام‌جهانی شوم، دعا کردند که ازشان تشکر می‌کنم.»
بختیار که آهنگ‌هایی هم به زبان کردی منتشر کرده، رکورد جالب توجهی در تیم ملی دارد که کمتر بازیکنی به آن دست یافته. او در تمام رده‌های سنی از نونهالان تا نوجوانان، جوانان، امید و حالا نیز بزرگسالان، در ترکیب تیم ملی بازی کرده. در تمام رده‌ها نیز غیر از بزرگسالان، موفق به گلزنی شده.
بختیار که تمام دوران ورزشی‌اش عضو باشگاه فولاد خوزستان بوده، تا قبل از رفتن تیم ملی به برزیل چهار بار در ترکیب تیم ملی به میدان رفته اما هنوز، حضوری ۹۰ دقیقه‌ای را تجربه نکرده.
اولین بازی ملی را با سرمربیگری کارلوس کی‌روش مقابل عمان برگزار کرد. در نیمه دوم به زمین آمد. ایران در آن بازی دوستانه به عمان باخت اما سه بازی رسمی بعدی را از قطر، لبنان و کره جنوبی برد تا راهی جام جهانی شود.
دومین بازی ملی، حضور ۷۷ دقیقه‌ای مقابل کویت در دیدار برگشت مقدماتی برای صعود به جام ملت‌های آسیا بود. بازی در ورزشگاه انقلاب کرج برگزار شد و بختیار جای خودش را به خلعتبری داد.
در اردوی اتریش و بازی با بلاروس، در دقیقه ۶۵ جای خلعتبری به میدان آمد. مقابل آنگولا هم در نیمه دوم جای دژآگه را گرفت.
بختیار در شهرستان سرپل ذهاب متولد شده. خانواده‌اش از ایرانی‌های ساکن عراق بودند که سال ۱۳۵۹ از عراق رانده و به ایران بازگردانده شدند. سال ۸۵ در بازی زاگرس و فولاد در لیگ نوجوانان، نظر مسئولان آکادمی فولاد را به خود جلب کرد. سال بعد که ۱۷ ساله بود توسط آگوستو ایناسیو به تیم بزرگسالان باشگاه در لیگ دسته اول اضافه شد تا تیمش را در صعود به لیگ برتر یاری کند.
مجید جلالی به رحمانی علاقه زیادی داشت و در تیم او، بختیار همواره در ترکیب اصلی حضور داشت. با صلاحدید جلالی، پست بازی بختیار به جلو متمایل شد تا به جای هافبک میانی، نقش بازیساز را به عهده داشته باشد. از لیگ دوازدهم و با جدایی جلال کاملی مفرد، بختیار رحمانی کاپیتان فولاد شده.
خسرو حیدری
مدافع راست کلاسیک تیم ملی فوتبال ایران که هرگاه در اوج آمادگی قرار داشته، در خط طولی زمین مهارناپذیر بوده. در سال‌های گذشته حضور او در هر باشگاهی، اسباب مسرت مهاجمان آن تیم شده. زیرا هر کدام از ارسال‌های تیز و مستقیم یا موج دار خسرو، می‌تواند زمینه‌ساز ثبت یک گل باشد.
در مواقع هجوم به محض دریافت توپ، توانایی دریبل و عبور از یار مستقیم و سپس ارسال صحیح روی دروازه را دارد. چنین خصیصه‌ای را دست کم در سطح فوتبال آسیا، بارها به بهترین وجهی به نمایش گذاشته. قابلیت‌های هجومی‌اش بهتر از توانایی‌های او در موقعیت دفاع است.
تیم ملی ایران غیر از مهاجمانش، در سایر خطوط هم بازیکنان سرزنی مانند نکونام، سیدجلال حسینی و پژمان منتظری دارد که می‌توانند ارسال‌های دقیق خسرو را به گل بنشانند. او وقتی در اوج باشد، جناح چپ حریف را مدام در موقعیت دفاع و عقب‌نشینی قرار می‌دهد.
در جام جهانی ۱۹۹۸، جواد زرینچه بازیکن ایران در این پست بود. از بهترین مدافعان راست آسیا در دهه ۹۰ که در استقلال و تیم ملی، بارها در نقش گلساز ظاهر شد. گل نخست ایران به آمریکا با ضربه سر حمید استیلی نیز روی ارسال دقیق او به ثمر رسید. گلی که گل قرن نامیده شد.
خسرو حیدری نیز از حیث تکنیک و سانترهای سرضرب و دقیق، یادآور دوران اوج زرینچه است. هماهنگی او با مهره‌های هجومی تیم و «من تو من»های موفقش با دژآگه در سمت راست، تصویری است که بارها در بازی‌های تیم ملی به نمایش گذاشته.
دو بار با استقلال و یک بار هم سپاهان، قهرمان لیگ برتر شده. قهرمانی در جام حذفی را هم در کارنامه دارد. غیر از این دو تیم، سابقه حضور در ابومسلم مشهد، پیکان و پاس تهران را هم دارد و هیچوقت در باشگاه‌های خارجی توپ نزده.
خسرو که ۳۰ ساله است، به زودی از مرز ۵۰ بازی ملی عبور خواهد کرد. بازی در باشگاه‌های اسپانیا از آرزوهای ورزشی او بود که هنوز محقق نشده. هواداران استقلال نیز حیدری را با لقب فابرگاس ستاره بارسلونا تشویق می‌کنند. کلید باز شدن دروازه‌های لیگ اسپانیا به روی او، درخشش در جام بیستم است.
آندرانیک تیموریان
فوتبال را از ۱۵ سالگی در باشگاه آرارات آغاز کرد. سرژیک تیموریان برادر بزرگترش نیز از هافبک‌های مطرح بود که در استقلال بازی می‌کرد و مدتی هم در باشگاه ماینتس آلمان با یورگن کلوپ سرمربی فعلی بوروسیا دورتموند، همبازی شد.
آندرانیک پس از دو سال، از آرارات به جوانان استقلال پیوست که در آن مقطع، مجتبی جباری و خسرو حیدری نیز جوانان مستعد حاضر در این تیم بودند. از آنجا به تیم بزرگسالان عقاب پیوست اما شکوفایی‌اش، با پیراهن ابومسلم و به اتفاق مجتبی جباری رخ داد.
توسط برانکو ایوانکوویچ به تیم ملی دعوت شد و در جام جهانی ۲۰۰۶ در هر سه بازی مقابل مکزیک، پرتغال و آنگولا به میدان رفت.
پس از جام جهانی به بولتون پیوست که سرمربی‌اش سام آلاردایس بود. آنجا در دیدار مقابل دونکاستر راورز دو گل به ثمر رساند. در بازی با ویگان نیز زننده دو گل از سه گل تیمش بود.
سپس راهی فولام شد اما روی هاجسون سرمربی فعلی تیم ملی انگلیس، فقط یک بار به او میدان داد. بارنزلی باشگاه بعدی‌اش بود. آندو پس از دوری چهار ساله از لیگ ایران به تراکتورسازی تبریز پیوست و از آنجا مجدداً به استقلال برگشت.
او یک بار دیگر ایران را به قصد بازی در خارج از کشور ترک کرد. این بار لیگ قطر و باشگاه الخریطیات. از آن تیم، بار دیگر به استقلال بازگشت.
آندرانیک تیموریان در پست هافبک دفاعی، مرکز ثقل تیم ملی ایران است. پشتوانه‌ای همواره قابل اتکا برای خط دفاعی. مردی که با دوندگی بی‌امان و خستگی‌ناپذیر، تکل‌های به موقع و پرس هافبک‌های بازیساز حریف، در امور دفاعی کاملاً موفق است. در مواقع هجوم نیز بارها با پاس‌های طلایی‌اش مهاجمان را در موقعیت گلزنی قرار داده.
در بازی حساس با کره‌جنوبی در اولسان، بیش از ۶۰ دقیقه با دست شکسته به بازی ادامه داد تا تیم ملی به عنوان صدرنشین گروه، راهی جام جهانی شود.
آندو هشت گل ملی هم در کارنامه دارد و جالب اینجاست که سال ۲۰۰۹ در سارایه‌وو، دروازه تیم ملی بوسنی و هرزگوین را هم باز کرده. اتفاقی که تکرار آن در شهر سالوادور، ممکن است منجر به صعود ایران به دور دوم شود.
کریم انصاری فرد
آقای گل لیگ برتر فوتبال ایران، اهل اردبیل است. متولد ۱۳۶۹، عضو باشگاه تراکتورسازی تبریز و بازیکن اسبق سایپا البرز و پرسپولیس تهران.
کریم بازی در تمام رده‌های ملی را تجربه کرده. او در اولین بازی ملی خود در رده بزرگسالان در تیم افشین قطبی و مقابل ایسلند، تنها گل بازی را ثبت کرد. تک گل بازی با کره‌شمالی در مسابقات مقدماتی جام ملت‌های ۲۰۱۱ آسیا را هم به ثمر رساند. تنها گل ایران در سه بازی برگزار شده در اردوی اتریش را هم وارد دروازه آنگولا کرد.
در رده نوجوانان برای ذوب آهن اردبیل بازی می‌کرد و از آنجا به سایپا پیوست. سال ۲۰۰۶ در مسابقات نوجوانان آسیا، به اتفاق احسان حاج‌صفی و بختیار رحمانی عضو تیم ملی بودند که حالا هر سه در جام جهانی حاضر هستند. جالب اینکه هر سه نفر هم در بازی یک چهارم نهایی مقابل ژاپن، ضربات خود را در ضیافت پنالتی‌ها خراب کردند.
دوران سایپا برایش پربار و موفقیت‌آمیز بود. در یازدهمین دوره لیگ برتر با به ثمر رساندن ۲۱ گل عنوان آقای گلی را نصیب خود کرد.
در پرسپولیس، حضور موفقی داشت اما وقتی به خاطر تمایل در پیوستن به باشگاه‌های اروپایی، چند جلسه از تمرینات تیمش را از دست داد، اختلافاتی بین او با کادر فنی باشگاه بروز کرد. گرچه خود دایی هم در حین تمرینات قبل از آغاز فصل، همراه با رویانیان راهی روسیه شده بود. کریم به فارس نیوز گفت دایی اعلام کرده برای حفظ من، سه بار استخاره کرده و بد آمده!
انصاری‌فرد به تیم تراکتورسازی پیوست اما پرسپولیس با مدیریت رویانیان، مدارک او را به موقع به سازمان لیگ نداد تا او نتواند در بازی اول مقابل تیم سابقش قرار بگیرد. حضورش در تراکتورسازی توام با موفقیت بود و برای دومین بار آقای گل لیگ برتر شد.
ایران در نخستین مرحله از بازی‌هایش در مسابقات مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۴ باید در دو دیدار رفت و برگشت با مالدیو روبه‌رو می‌شد. او در بازی رفت، دو بار دروازه مالدیو را گشود. در روز به یاد ماندنی پیروزی ۶-۰ مقابل بحرین نیز گل پنجم را زد.
بازی نخست ایران در برابر نیجریه است. در تیم فعلی و بین مهاجمان تیم ملی، کریم تاکنون دو بار به تیم‌های آفریقایی گل زده و صدرنشین است، مالی و آنگولا. البته رکورد گلزنی به کشورهای آفریقایی در اختیار نکونام است که به آنگولا، زامبیا و دو بار هم لیبی گل زده.
سید جلال حسینی
سال ۱۳۶۰ در بندر انزلی متولد شد. فوتبال را در یکی از پرطرفدارترین تیم‌های ایران یعنی ملوان بندر انزلی آغاز کرد. او سابقه حضور در سایپا و سپاهان را دارد اما دو سالی هست که به پرسپولیس پیوسته.
سال ۲۰۰۶ که تیم امید ایران در بازی‌های آسیایی دوحه روی سکوی سوم ایستاد، او یکی از بازیکنان بزرگسال بود که این تیم را همراهی کرد. از آن تیم، مهرداد پولادی، خسرو حیدری، حسین ماهینی، پژمان منتظری و علیرضا حقیقی نیز در فهرست ۲۸ نفره برای جام جهانی ۲۰۱۴ حضور دارند.
اولین بازی ملی‌اش را سال ۲۰۰۷ مقابل بلاروس انجام داد. همان سال در جام ملت‌های آسیا دروازه ازبکستان را باز کرد. در مسابقات مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۰ یک گل به کویت زد، اما ایران از راهیابی به جام جهانی بازماند. در مقدماتی جام بیستم هم دو گل وارد دروازه تیم‌های بحرین و تایلند کرد.
او در لیگ برتر ایران هم با سایپا به قهرمانی رسیده و هم سه دوره متوالی با سپاهان اصفهان. سیدجلال، ستون ساختار دفاعی تیم ملی ایران است. در جنگ‌های هوایی و نبردهای زمین با مهاجمان، تبحر یکسانی دارد. از تجربه، اعتماد به نفس، آرامش و هوشمندی مورد نیاز برای یک مدافع حرفه‌ای در سطح اول فوتبال جهان برخوردار است.
در بازی‌های تحت فشار، هنگام تصاحب توپ، در اتخاذ تصمیم مناسب برای ارسال پاس یا دفع سریع توپ و دور کردنش از محوطه جریمه، کمتر دچار اشتباه شده. از طرفی به خاطر شم گلزنی و هوشیاری چشمگیرش در جاگیری مناسب و تشخیص نقطه دقیق فرود توپ، بارها موفق روی ضربات کرنر گل بزند.
آنچه سیدجلال در دوران حرفه‌ای‌اش آموخته، می‌تواند ایران را در مرحله مقدماتی و مقابل برجسته‌ترین مهاجمان فوتبال جهان یاری دهد. ایران در دوره‌های قبلی جام جهانی نیز از مدافعان مجرب سود برده. رحمان رضایی بازیکن شاغل در سری آ، همراه با یحیی گل محمدی و سهراب بختیاری‌زاده در جام جهانی ۲۰۰۶ که هر دو گل ایران در آن مسابقات را به ثمر رساندند. همچنین نادر محمدخانی و محمد خاکپور در جام جهانی ۱۹۹۸.
خط دفاعی ایران از معدود تیم‌های حاضر در جام جهانی است که هیچ بازیکنی در لیگ‌های اروپایی ندارد. اما حضور مدافع مستحکمی به نام سیدجلال حسینی در بازی‌های ملی، همواره باعث اطمینان خاطر هواداران فوتبال در ایران بوده است.