مقالات

لذا به اشتباه از بغض قاجار و ولایت فقیه به "سندروم حُب پهلوی" گرفتار می شوند؛ و به همراه چند تن تواب انگشت شمار به اصطلاح جمهوریخواه سلطنت طلب اما در حقیقت گندم نمای جو فروش.

جمهوری اسلامی در ۴۷ سال گذشته بسیاری را از صفوف خود حذف کرده است، حذف سیاسی و حتی فیزیکی. اما بعد از جنگ ۱۲ روزه وضعی غریب به وجود آمده که قابل مقایسه با درگیری‌های جناحی پیشین نیست.

این مقاله بازخوانی تیترهای مطبوعاتی سال‌ ۱۳۵۸ است؛ همان تیترهایی که سیاست را از راهِ قانون به سراشیبِ تکفیر کشاند.

در مباحث امروز درباره ایران، یک خیال خطرناک دائماً تکرار می‌شود. این ایده که مردم ایران ممکن است به نوعی بازگشت به سلطنت را بپذیرند.

در سال‌های اخیر، عبور از جمهوری اسلامی و حکومت دینی همه‌گیر و عیان است. از پایان دولت آقای سید محمد خاتمی بسیاری از اندیشه‌مندان ایرانی به ناکارآمدی حکومت فقهی و حتی دروغ‌بودن آن پی بردند.

این که چرا مردم ایران، علیرغم وجود شرایط مساعد سیاسی و ضعف‌های ساختاری در حکومت، حرکتی منسجم و فراگیر برای تغییر رژیم انجام نمی‌دهند، پرسشی است که تحلیل‌گران بسیاری را به خود مشغول کرده است.

من در آن مقاله به اشعار "زن ستیز" فردوسی نپرداخته بودم, چون فردوسی محصول فرهنگ و عصر خویش بود. تبعیض, زن ستیزی, نژادپرستی, فاشیسم و برده داری حتی تا چند دهه پیش رواج داشت.

تصویری نمادین از انقلاب ۱۳۵۷ هنوز جلوی چشم تاریخ است: گروهی از دکترها، مهندسان، روزنامه‌نگاران و دانشگاه‌رفته‌ها، با کراوات و ظاهر آراسته، با شور و لبخند در کنار خمینی نشسته‌اند.

در طول ۱۲ روز جنگ اسرائیل و به معنایی آمریکا و جمهوری ولایت فقیه، جاسوس مفهومی مختلف از مفهوم امروز داشت.

زینب موسوی بانوی طنزپرداز که سابقه زندان به دلیل شوخی با مسئولان نابردبار جمهوری اسلامی را در کارنامه خود دارد.

با الغای سیستم ارباب-رعیتی در روستاهای ایران در دهه چهل و تبدیل رعیت به کشاورز، بر ساختار روستایی ایران تکانه و تحول ایجاد کرد. در دهه ۴۰ شاهد رشد و تحول در آگاهی اجتماعی، تحرک طبقاتی، شهرنشینی، آموزش، و گفتمان‌های نو بودیم.

وقتی رهبر جمهوری اسلامی، علی خامنه‌ای، بعد از چهار دهه سکوت و انکار، ناگهان زبان به سخن می‌گشاید و از «نشست مشروطه‌خواهان» و حتی «تعیین پادشاه» توسط آنان حرف می‌زند.

عبدالستار دوشوکی یکی از همان افرادی است که سابقه‌ی طولانی همکاری با رضا پهلوی دارد. او بارها و بارها در نوشته‌هایش از شاهزاده به عنوان «شاخص‌ترین سرمایه اپوزیسیون برانداز برون‌مرزی» یاد کرده است

در سیاست ایران یک درد مزمن داریم: هر وقت صحبت از اتحاد می‌شود، عده‌ای شروع می‌کنند به نق‌زدن، بدگمانی و پاشیدن تخم تفرقه.

ایران در آستانه بحرانی چندوجهی قرار دارد: خطر درگیری مستقیم با اسرائیل، احتمال فعال شدن مکانیسم ماشه و بازگشت تحریم‌های شورای امنیت.

پرسشی هولناک بر ذهن بسیاری سنگینی می‌کند: اگر فردا شاهزاده رضا پهلوی کنار رود، ایران چه خواهد شد؟

در روزهای اخیر، نشانه‌هایی از افزایش اختلافات در میان باندهای قدرت درون جمهوری اسلامی دیده می‌شود؛ اختلافاتی که ناشی از نگرانی‌ جدی آن‌ها از احتمال سقوط نظام است.

ایران امروز در آستانه‌ی تحولی سرنوشت‌ساز قرار گرفته است. رژیم جمهوری اسلامی پس از چهار دهه سرکوب، فساد و ویرانی، اکنون در حال فروپاشی است.

ا رشان آذری

این نوشته بر پایه‌ی دو گفت‌وگوی ویدیویی از آقای عبدالستار دوشوکی است: یکی مربوط به پارسال و دیگری مربوط به همین روزها.

رضا پهلوی بارها تاکید کرده : "ما تا زمانی که بخواهیم گوسفندوار عمل کنیم سر و کله چوپان ها هم پیدا خواهد شد". نمی دانم برعکس آن نیز عینیت دارد یا نه؟

مردی که تا دیروز مظهر «دولت جوان انقلابی» بود، امروز با موجی از انتقاد از سوی طیف وسیعی از رسانه‌ها و سیاستمداران اصولگرا، میانه‌رو و اصلاح‌طلب روبه‌روست.

از مدیر آبدارخانه وزارت امور خارجه تا کفشدار جمکران و از مدیر امور چسب و پاکت وزارت ارشاد تا وزرای مربوطه، معاونان رئیس‌جمهوری تا خودش، هر زمان پا به لبنان می‌گذاشتند، حس ارباب‌رعیتی در دل و جانشان فوران می‌کرد.

عبدالستار دوشوکی سال‌هاست در رسانه‌های فارسی‌زبان حضور دارد، اما مسیر او در قبال رضا پهلوی پر از چرخش‌های ناگهانی و تضاد آشکار است.

پس از رونمایی از مجسمه آرش کمانگیر و تصویر شاپور ساسانی، اکنون رستم دستان از دل شاهنامه در بزرگترین دیوارنگاره تهران در میدان انقلاب جای گرفته است

ولیعهد در تبعید ایران از سر کی‌یر استارمر و دیگر رهبران غربی خواسته است تا به «سیاست مماشات» با رژیم تندروی اسلامی پایان دهند و به سرنگونی آن کمک کنند.

سلطنت طلبان نه تنها هیچ گونه باورمندی به مولفه های دموکراسی ندارند, بلکه آن را مضر و به زعم خودشان مغایر با فرهنگ ایرانی می دانند.

چند روز پیش بود که ویدیوهایی را از غواصی مردم محلی و بیرون کشیدن خنزر و پنزرهای کف رودخانه‌ شهری مشاهده می‌کردم!

نیروگاه‌ها پیر شدند، خطوط برق پوسیدند، سرمایه‌گریختگان بازنگشتند، و شما همچنان سرگرم ستیز با دنیا ،رسیدن به قله و محو اسرائیل و سرکوب درون ماندید.

این دومین تلاش رضا پهلوی برای جلب توجه به مخالفان حکومت ایران با استفاده از آلمان به عنوان یک بستر بود.