عکس‌هایی خاطره‌انگیز از یک عروسی در سال ۱۳۴۵.

. صورتِ عروس غمگینِ . مگه صورتِ داماد خندانِ . آن زمانها معیارها فرق میکرد عروس نمیرقصید، نمیخندید و از همه مهمتر عروس باکره بود و من مطمئنم شبِ عروسی‌ عمه خانم تو خونه‌ عروس و داماد میموند تا خونِ باکره‌ای را روی دستمال از داماد بگیرد. تصورش رو بکنید.شما بودید میخندیدید.

کاکوحافظشیرازی رو ما شیرازیا بیشتر دوست داریم چون میگه بنشین بر لب جوی و گذر عمر ببین کین اشارت ز جهان گذرا ما را بس

عروس کیف دستش گرفته بود تا حالا همچین چیزی ندیده بودم توی عکسا و فیلمای اون زمان !!

عروس کیف دستش گرفته بود تا حالا همچین چیزی ندیده بودم توی عکسا و فیلمای اون زمان !!

کاکوحافظشیرازی رو ما شیرازیا بیشتر دوست داریم چون میگه بنشین بر لب جوی و گذر عمر ببین کین اشارت ز جهان گذرا ما را بس

. صورتِ عروس غمگینِ . مگه صورتِ داماد خندانِ . آن زمانها معیارها فرق میکرد عروس نمیرقصید، نمیخندید و از همه مهمتر عروس باکره بود و من مطمئنم شبِ عروسی‌ عمه خانم تو خونه‌ عروس و داماد میموند تا خونِ باکره‌ای را روی دستمال از داماد بگیرد. تصورش رو بکنید.شما بودید میخندیدید.

. صورتِ عروس غمگینِ . مگه صورتِ داماد خندانِ . آن زمانها معیارها فرق میکرد عروس نمیرقصید، نمیخندید و از همه مهمتر عروس باکره بود و من مطمئنم شبِ عروسی‌ عمه خانم تو خونه‌ عروس و داماد میموند تا خونِ باکره‌ای را روی دستمال از داماد بگیرد. تصورش رو بکنید.شما بودید میخندیدید.

کاکوحافظشیرازی رو ما شیرازیا بیشتر دوست داریم چون میگه بنشین بر لب جوی و گذر عمر ببین کین اشارت ز جهان گذرا ما را بس

عروس کیف دستش گرفته بود تا حالا همچین چیزی ندیده بودم توی عکسا و فیلمای اون زمان !!

. صورتِ عروس غمگینِ . مگه صورتِ داماد خندانِ . آن زمانها معیارها فرق میکرد عروس نمیرقصید، نمیخندید و از همه مهمتر عروس باکره بود و من مطمئنم شبِ عروسی‌ عمه خانم تو خونه‌ عروس و داماد میموند تا خونِ باکره‌ای را روی دستمال از داماد بگیرد. تصورش رو بکنید.شما بودید میخندیدید.

کاکوحافظشیرازی رو ما شیرازیا بیشتر دوست داریم چون میگه بنشین بر لب جوی و گذر عمر ببین کین اشارت ز جهان گذرا ما را بس

عروس کیف دستش گرفته بود تا حالا همچین چیزی ندیده بودم توی عکسا و فیلمای اون زمان !!

عروس کیف دستش گرفته بود تا حالا همچین چیزی ندیده بودم توی عکسا و فیلمای اون زمان !!

کاکوحافظشیرازی رو ما شیرازیا بیشتر دوست داریم چون میگه بنشین بر لب جوی و گذر عمر ببین کین اشارت ز جهان گذرا ما را بس

. صورتِ عروس غمگینِ . مگه صورتِ داماد خندانِ . آن زمانها معیارها فرق میکرد عروس نمیرقصید، نمیخندید و از همه مهمتر عروس باکره بود و من مطمئنم شبِ عروسی‌ عمه خانم تو خونه‌ عروس و داماد میموند تا خونِ باکره‌ای را روی دستمال از داماد بگیرد. تصورش رو بکنید.شما بودید میخندیدید.