اصغر فرهادی هفتادمین جشنواره فیلم کن را افتتاح کرد.

افتخار کردن حس بسیار خوبی است که فرد به سرزمین , مردم و هنرمندانش میکند و این گلوبالیستها ی بر آمده از ایران و سیاست کنونی جهان در حال گرفتن تمام حس های زیبا و اصیل از بشریت هستند و نامش را محدود کرده اند به دهکده جهانی. کلا سیاست به واسطه بی پدر و مادری و بی بوته بودن همه چیز را چون خود میخواهد. دیگر نه هنر اصالتش را حفظ کرده و نه هیچ موضعی از دست سیاست در امان مانده است. می ماند هویت فردی افراد که شاهدیم بازندگان آن فراوان و وفادارانش اندکند . دنیای کنونی بسیار ارزان وسطحی شده که فاقد ارزش , عمق و غناست که بندرت در آن حقیقتی یافت می شود که صد البته همین ر وند در شان انسان های مجازی بدور از حقیقت است.

افتخار کردن حس بسیار خوبی است که فرد به سرزمین , مردم و هنرمندانش میکند و این گلوبالیستها ی بر آمده از ایران و سیاست کنونی جهان در حال گرفتن تمام حس های زیبا و اصیل از بشریت هستند و نامش را محدود کرده اند به دهکده جهانی. کلا سیاست به واسطه بی پدر و مادری و بی بوته بودن همه چیز را چون خود میخواهد. دیگر نه هنر اصالتش را حفظ کرده و نه هیچ موضعی از دست سیاست در امان مانده است. می ماند هویت فردی افراد که شاهدیم بازندگان آن فراوان و وفادارانش اندکند . دنیای کنونی بسیار ارزان وسطحی شده که فاقد ارزش , عمق و غناست که بندرت در آن حقیقتی یافت می شود که صد البته همین ر وند در شان انسان های مجازی بدور از حقیقت است.

افتخار کردن حس بسیار خوبی است که فرد به سرزمین , مردم و هنرمندانش میکند و این گلوبالیستها ی بر آمده از ایران و سیاست کنونی جهان در حال گرفتن تمام حس های زیبا و اصیل از بشریت هستند و نامش را محدود کرده اند به دهکده جهانی. کلا سیاست به واسطه بی پدر و مادری و بی بوته بودن همه چیز را چون خود میخواهد. دیگر نه هنر اصالتش را حفظ کرده و نه هیچ موضعی از دست سیاست در امان مانده است. می ماند هویت فردی افراد که شاهدیم بازندگان آن فراوان و وفادارانش اندکند . دنیای کنونی بسیار ارزان وسطحی شده که فاقد ارزش , عمق و غناست که بندرت در آن حقیقتی یافت می شود که صد البته همین ر وند در شان انسان های مجازی بدور از حقیقت است.

افتخار کردن حس بسیار خوبی است که فرد به سرزمین , مردم و هنرمندانش میکند و این گلوبالیستها ی بر آمده از ایران و سیاست کنونی جهان در حال گرفتن تمام حس های زیبا و اصیل از بشریت هستند و نامش را محدود کرده اند به دهکده جهانی. کلا سیاست به واسطه بی پدر و مادری و بی بوته بودن همه چیز را چون خود میخواهد. دیگر نه هنر اصالتش را حفظ کرده و نه هیچ موضعی از دست سیاست در امان مانده است. می ماند هویت فردی افراد که شاهدیم بازندگان آن فراوان و وفادارانش اندکند . دنیای کنونی بسیار ارزان وسطحی شده که فاقد ارزش , عمق و غناست که بندرت در آن حقیقتی یافت می شود که صد البته همین ر وند در شان انسان های مجازی بدور از حقیقت است.

افتخار کردن حس بسیار خوبی است که فرد به سرزمین , مردم و هنرمندانش میکند و این گلوبالیستها ی بر آمده از ایران و سیاست کنونی جهان در حال گرفتن تمام حس های زیبا و اصیل از بشریت هستند و نامش را محدود کرده اند به دهکده جهانی. کلا سیاست به واسطه بی پدر و مادری و بی بوته بودن همه چیز را چون خود میخواهد. دیگر نه هنر اصالتش را حفظ کرده و نه هیچ موضعی از دست سیاست در امان مانده است. می ماند هویت فردی افراد که شاهدیم بازندگان آن فراوان و وفادارانش اندکند . دنیای کنونی بسیار ارزان وسطحی شده که فاقد ارزش , عمق و غناست که بندرت در آن حقیقتی یافت می شود که صد البته همین ر وند در شان انسان های مجازی بدور از حقیقت است.