وحشت در فرانسه؛ کودکان گرفتار خشونت بی‌رحمانه باندهای مواد مخدر

اندرو هاردینگ ,خبرنگار بی‌بی‌سی در پاریس , در,گزارش از مارسی

هشدار: این گزارش از ابتدا حاوی جزئیات ناخوشایند است.

گروهی از کودکان، جسد عادل را در راه مدرسه پیدا کردند، دقیقا زمانی که والدینش در راه کلانتری بودند تا گزارش گم شدن او را بدهند. پیکری سوخته و از شکل افتاده، در حالت لمیده، با زانویی خم‌شده، گویی روی ساحل مارسی استراحت می‌کند

او هنگام مرگ ۱۵ ساله بود و به شیوه‌ معمول جان باخت: گلوله‌ای در سر، سپس بنزین روی جسد لاغرش ریخته شده و به آتش کشیده شده بود.

حتی کسی صحنه را در ساحل فیلم‌برداری کرده بود؛ تازه‌ترین مورد از سلسله قتل‌های با شلیک گلوله و سپس سوزاندن جسد، که با جنگ‌های مواد مخدر در این شهر بندری مرتبط است؛ جنگ‌هایی که به‌سرعت در حال تحول هستند و روز به روز بیشتر با شبکه‌های اجتماعی تغذیه می‌شوند. این جنگ‌ها حالا با خشونت‌های کور و نقش پررنگ‌تر کودکان که اغلب به اجبار وارد این تجارت می‌شوند شناخته می‌شوند.

یکی از اعضای لاغراندام گروه تبهکار گفت: «الان اوضاع کاملا آشفته است»، و پیراهنش را بالا زد تا بدنش را نشان دهد که جای دست‌کم چهار گلوله بر آن مانده بود؛ نتیجه‌ یک سوءقصد از سوی گروه رقیب.»

وزارت دادگستری فرانسه تخمین زده که شمار نوجوانان درگیر در تجارت مواد مخدر در هشت سال گذشته بیش از چهار برابر شده است.

این مرد، که اکنون در اوایل بیست‌ سالگی‌اش است و خواست با لقبش، فناناپذیر، شناخته شود، گفت: «من از ۱۵ سالگی در [باند] هستم. ولی حالا همه‌ چیز عوض شده است. هیچ قانون و قاعده‌ای باقی نمانده است. هیچ‌ کس به چیزی احترام نمی‌گذارد. روسای باندها شروع کرده‌اند به استفاده از جوان‌ها. به آنها پول ناچیزی می‌دهند. در نهایت، آن‌ها بی‌هیچ دلیل واقعی آدم می‌کشند. همه‌جا هرج‌ومرج است.»
یکی از اعضای باندهای مارسی، جای گلوله‌هایی که از سوی باند رقیب بوده را نشان می‌دهد

در سراسر مارسی، پلیس، وکلا، سیاستمداران و فعالان اجتماعی از یک وضعیت روانی، حالتی از تروما یا وحشت جمعی، سخن می‌گویند که بخش‌هایی از شهر را در برگرفته است، و درباره اینکه باید با اقدامات سخت‌گیرانه‌تر پلیسی مقابله کرد یا با تلاش‌هایی تازه برای رفع فقر ساختاری، بحث می‌کنند.

یکی از وکلای محلی که برای جلوگیری از خطر انتقام‌گیری علیه خود یا خانواده‌اش نخواست نامش فاش شود، گفت: «این‌جا فضای ترس حاکم است. کاملاً مشخص است که قاچاقچیان مواد مخدر قدرت را در دست دارند و هر روز نفوذ بیشتری پیدا می‌کنند.»

«حاکمیت قانون حالا زیر تابع باندهاست. تا زمانی که دوباره یک دولت قدرتمند نداشته باشیم، باید احتیاط کنیم.» او این را گفت و توضیح داد که چرا اخیرا تصمیم گرفته دیگر وکالت قربانیان خشونت‌های گروه‌های تبهکار را نپذیرد.

در تابستان امسال، چندین شهر فرانسه به دنبال موجی از خشونت‌های مرتبط با قاچاق مواد، برای نوجوانان مقررات منع رفت‌وآمد شبانه وضع کردند.

محمد بن‌مدور، فعال اجتماعی، گفت: «رقابت در تجارت مواد مخدر آن‌قدر زیاد است که مردم حاضر هستند هر کاری بکنند. ما کودکانی داریم که ۱۳ یا ۱۴ سال دارند و به‌عنوان نگهبان یا فروشنده وارد کار می‌شوند. جوان‌ها هر روز جنازه می‌بینند، هر روز درباره‌اش می‌شنوند و دیگر از کشتن یا کشته شدن نمی‌ترسند.»

جرقه فضای ترس موجود در مارسی، قتل ماه گذشته مهدی کساسی بود؛ یک کارآموز ۲۰ ساله پلیس که هیچ ارتباطی با تجارت مواد مخدر نداشت. بسیاری معتقدند این قتل برای هشدار دادن به برادرش بوده؛ امین کساسی، فعال ضد گروه‌های تبهکار و سیاستمدار آینده‌دار ۲۲ ساله.»

امین کساسی که اکنون تحت حفاظت شدید پلیس قرار دارد، در گفت‌وگو با بی‌بی‌سی درباره مرگ مهدی و احساس گناهی که دارد سخن گفت.

او گفت: «آیا باید خانوادم را از [مارسی] می‌بردم؟ مبارزه زندگی من، همین مبارزه با احساس گناه است.»

امین کساسی اولین‌بار در سال ۲۰۲۰ و پس از قتل براهیم، برادر بزرگ‌ترش که عضو یکی از باندها بود، به شهرت رسید.

او گفت: «ما سال‌هاست که در این وضعیت روانی زندگی می‌کنیم. می‌دانستیم که زندگیمان روی نخ نازکی آویزان است. ولی از زمان کووید همه‌ چیز عوض شد. مرتکبان این خشونت‌ها هر روز جوان‌تر می‌شوند. قربانی‌ها هم همین‌طور.»

او اضافه کرد: «برادر کوچکم یک قربانی بی‌گناه بود. یک زمانی بود که تبهکاران واقعی یک سری اصول اخلاقی داشتند. وسط روز کسی را نمی‌کشتند. جلوی چشم همه نه. جسدها را نمی‌سوزاندند. اول با گلوله به ساق پا تهدید می‌کردند... امروز دیگر هیچ کدام رعایت نمی‌شوند.»

در واکنش به سطح «بی‌سابقه» خشونت، پلیس فرانسه با یورش‌های امنیتی گسترده در مناطق پرجرم و جنایت مارسی وارد عمل شده است.

اگرچه به نظر می‌رسد یک باند به نام مافیا «دی‌زد» اکنون بر تجارت مسلط است، اما این گروه با سیستمی شبیه مغازه‌های زنجیره‌‌ای کار می‌کند، با شبکه‌ای پراکنده از توزیع‌کنندگان کوچک که اغلب نوجوانان و مهاجران بدون مدرک هستند و بر سر قلمرو با خشونت درگیر می‌شوند.

طبق یک برآورد، تا ۲۰ هزار نفر ممکن است در صنعت مواد مخدر مارسی دست داشته باشند. سال گذشته، مقامات ۴۲ میلیون یورو از دارایی‌های غیرقانونی باندها توقیف کردند.

ویدیوهایی که به‌طور منظم در شبکه‌های اجتماعی به اشتراک گذاشته می‌شود، اعضای باندها را مسلح به سلاح‌های اتوماتیک نشان می‌دهد که در محله‌های مختلف مارسی، مناطق فقیرنشین با برج‌های بلند و تراکم بالای مسکن اجتماعی به‌سوی هم شلیک می‌کنند.

هفته گذشته در بعد از ظهری سرد، خبرنگار بی‌بی‌سی گروهی از نیروهای پلیس ضد شورش مسلح را در یکی از ماموریت‌ها همراهی کرد.

افسران با سرعت به ساختمانی مخروبه رسیدند و نگهبان جوان باند که دم در بود، بلافاصله فرار کرد. نیروهای پلیس‌ها به دو گروه تقسیم شدند و از دو طرف ساختمان بالا رفتند تا فروشنده‌ها را در راه‌پله‌ها غافلگیر کنند.

سباستین لوتار، رئیس پلیس منطقه گفت: «هدف برهم زدن نقاط فروش مواد مخدر است. بیش از ۴۰ تا از آنها را بر هم زدیم و خیلی‌ها را هم بازداشت کردیم.»

یکی از ماموران با لحنی حشن، در حالی که نیروهایش پسری ۱۸ ساله را به در کوبیده بودند دستور می‌داد.

در زیرزمینی کثیف در همان نزدیکی، پلیس ده‌ها ظرف شیشه‌ای و کیسه پلاستیکی کوچک پیدا کرد که برای بسته‌بندی کوکائین استفاده می‌شوند. یکی از ماموران بعدا توضیح داد که پسر بازداشت‌شده التماس می‌کرد که بازداشتش کنند، چرا که گفته بود از شهری دیگر به مارسی رفته و اکنون برخلاف میلش در اختیار باندی است و مجبور به کار شده است.

پلیس او را با ون منتقل کرد.

نیکلا بسون، دادستان ارشد مارسی گفنت: «اینجا الدورادو نیست. خیلی از جوان‌ها را از طریق شبکه‌های اجتماعی جذب می‌کنند. به مارسی می‌آیند و فکر می‌کنند راحت پول درمی‌آورند. به آنها قول ۲۰۰ یورو در روز داده می‌شود. ولی اغلب به بدبختی، خشونت و حتی مرگ ختم می‌شود.»

آقای بسون در دفترش نزدیک بندر قدیمی شهر، صنعتی را توصیف کرد که ارزش آن در سطح کشور تا حدود ۷ میلیارد یورو برآورد می‌شود و حالا دو ویژگی جدید دارد: تمرکز فزاینده بر استخدام، فروش و تحویل آنلاین و افزایش شمار نوجوانانی که به زور وارد این تجارت می‌شوند.

او گفت: «ما حالا می‌بینیم چطور قاچاقچی‌ها این نوجوان‌های تحت فرمان را به بردگی می‌گیرند. بدهی‌های ساختگی ایجاد می‌کنند تا آنها مجانی برایشان کار کنند. اگر برای خرید یک ساندویچ ۲۰ یورو بدزدند، شکنجه‌شان می‌کنند. این یک خشونت افراطی است. سن متوسط عاملان و قربانی‌ها هر روز پایین‌تر می‌رود.»

او از مردم محلی خواست به جای تسلیم شدن در برابر این وضعیت، «واکنش نشان بدهند و برخیزند.»

وکیلی که نخواست هویتش فاش شود، درباره پرونده‌ای که در دست داشته گفت: « یک نوجوان که اصلا نمی‌خواست توی شبکه باشد، بعد از مدرسه ربوده شد، مجبورش کردند در تجارت مواد مخدر شرکت کند، به او تجاوز شد، تهدیدش کردند، خانواده‌اش هم تهدید شدند. از همه ابزارها برای ایجاد نیروی کار استفاده می‌شود.»

در تیک‌تاک، ده‌ها ویدیو با موسیقی، مواد مخدر را در محله‌های مارسی تبلیغ می‌کنند، «از ساعت ۱۰ صبح تا نیمه‌ شب»، هر محصول با ایموجی خاص خود برای کوکائین، حشیش و ماری‌جوانا تبلیغ می‌شود.

آگهی‌های دیگری برای جذب عضو جدید در باندها، با پیام‌هایی مثل: «نیاز به کارگر»، «۲۵۰ یورو برای نگهبانی»، «۵۰۰ یورو برای حمل مواد» منتشر می‌شوند.

فرانک آلیسیو، نماینده حزب ملی‌گرای راست افراطی اجتماع ملی و نامزد احتمالی شهرداری مارسی، گفت: «اقتدار باید بازگردد. باید به فرهنگ تساهل در کشورمان پایان بدهیم.»

او افزود: «باید آزادی و قدرت بیشتری به پلیس و دستگاه قضایی بدهیم.»

اگرچه مارسی، این شهر باستانی مدیترانه‌ای، قرن‌هاست که به جمعیت مهاجر خود معروف است، آلیسیو ادعا کرد: «امروز مشکل این است که دیگر نمی‌توانیم مهاجرها را از نظر اقتصادی ادغام و از نظر فرهنگی جذب کنیم. مهاجرت زیادی داریم. مشکل، تعداد مهاجرهاست. و در واقع، قاچاقچی‌ها، فروشنده‌ها، نگهبان‌ها و روسای این مافیاها تقریبا همه مهاجر یا دارای تابعیت دوگانه هستند.»

این ادعایی جنجالی است و در کشوری که تلاش می‌کند چنین جزئیات را در آمار رسمی نیاورد، تاییدش سخت است.

آقای آلیسیو گفت میلیاردها یورو از سوی دولت‌های مختلف در محله‌های فقیر مارسی بدون هیچ نتیجه‌ای هزینه شده است. او والدین و مدارس را مقصر ورود کودکان به تجارت مواد دانست، اما افزود تمرکزش بر «حل مسئله است، نه جامعه‌شناسی.»

احزاب راست افراطی مدت‌هاست در جنوب فرانسه حمایت قوی دارند، اما در شهر متنوعی چون مارسی این حمایت زیاد نیست. منتقدان اجتماع ملی مانند همان وکیل ناشناس، این حزب را متهم می‌کنند که «از بدبختی و ترس سوءاستفاده می‌کند»، و به‌ اشتباه مهاجران را مقصر فساد فراگیر می‌داند که همه جوامع فرانسه را در بر گرفته است.

پس از قتل مهدی کساسی به فیلیپ پوژول، نویسنده محلی و کارشناس تجارت مواد در مارسی، پیشنهاد داده شد که از سوی پلیس مورد حفاظت قرار بگیرد.

او گفت: «واقعا نمی‌دانم دلیل درستی برای این وحشت وجود دارد یا نه. ولی ترس در حال چیرگی است. ترجیح می‌دهم بترسم و محتاط باشم تا اینکه بی‌دلیل خطر کنم.»

اما او خواستار اقدامات سخت‌گیرانه‌تر پلیس نشد و گفت این کار فقط درمانِ علائم یک جامعه بیمار است، نه رفع دلایل مشکل.

آقای پوژول با توصیف فقر ساختاری به‌عنوان «هیولا»، تصویری از جامعه‌ای ارائه داد که بر اثر دهه‌ها بی‌توجهی به سمت افراط کشیده شده است.

او گفت: «این هیولا ترکیبی از روابط پشت‌پرده، فساد و تصمیمات سیاسی و اقتصادی است که علیه منافع عموم گرفته شده است.»

او گفت: «این بچه‌ها وقتی توی گروه هستند ممکن است گستاخ باشند، ولی وقتی تنها با آنها حرف بزنی، هنوز بچه‌ هستند، با رویاهایی که دارند، که نمی‌خواهند در این خشونت باشند.»