حضور معنادار مسیح علینژاد در کنار حامیان رهبر اپوزیسیون ونزوئلا + ویدیو

مسیح علی نژاد در کانال تلگرام خود نوشت: با دعوت ماریا کورینا ماچادو به اسلو آمدم و از نزدیک دیدم چگونه گروه‌های مختلف اپوزیسیون ونزوئلا کنار هم ایستاده‌اند. 

مخالفان مادورو از زخم‌ها و اشتباهات گذشته درس گرفته‌اند؛ متحد شده‌اند و توانسته‌اند جامعه جهانی را وادار کنند مطالبه‌شان و رهبر دموکراتیک‌شان را برای پایان‌دادن به این رژیم به رسمیت بشناسند.

pic.twitter.com/uWtcGiqDlx

مسیح علی نژاد در کانال تلگرام خود نوشت: با دعوت ماریا کورینا ماچادو به اسلو آمدم و از نزدیک دیدم چگونه گروه‌های مختلف اپوزیسیون ونزوئلا کنار هم ایستاده‌اند. مخالفان مادورو از زخم‌ها و اشتباهات گذشته درس گرفته‌اند؛ متحد شده‌

— آسمان آبی (@malihemoayeria1) December 12, 2025

برای پایان دادن به دیکتاتوری باید از هم بیاموزیم و از تمام ظرفیت‌ها برای به زیر کشیدن دیکتاتور و گذار به دموکراسی استفاده کنیم.

-------------------
ماریا کورینا ماچادو کیست؟
ماریا کورینا ماچادو، مهندس صنعتی و سیاستمدار برجسته ونزوئلایی، یکی از سرسخت‌ترین و شناخته‌شده‌ترین چهره‌های اپوزیسیون علیه دولت‌های هوگو چاوز و نیکولاس مادورو است. ماچادو فعالیت سیاسی خود را نه از طریق احزاب سنتی، بلکه از طریق سازمان‌های جامعه مدنی، به ویژه سازمان "سوماته" (Súmate) که متمرکز بر نظارت بر شفافیت فرآیندهای انتخاباتی بود، آغاز کرد. 

او با رویکردی لیبرال-محافظه‌کار و صراحتی بی‌پرده در انتقاد از مدل سوسیالیسم قرن بیست و یکمی چاویسم، به سرعت در میان منتقدان دولت محبوبیت کسب کرد. دیدگاه‌های اقتصادی او بر بازار آزاد، خصوصی‌سازی و کاهش نقش دولت در اقتصاد متمرکز است که در تضاد کامل با سیاست‌های اقتصادی حاکم در ونزوئلا قرار دارد. 

این پایگاه ایدئولوژیک و توانایی او در بسیج مدنی، به او اجازه داد تا نه تنها به عنوان یک سیاستمدار، بلکه به عنوان نمادی از مقاومت در برابر اقتدارگرایی فزاینده و فساد دولتی، شناخته شود و پایگاه مردمی وفاداری برای خود ایجاد کند.

اوج فعالیت‌های سیاسی ماچادو در سال ۲۰۱۱ با ورود به مجمع ملی ونزوئلا به عنوان نماینده آغاز شد، جایی که او به یکی از صدای اصلی مخالفان در پارلمان تبدیل شد و بارها به صورت علنی با هوگو چاوز درگیر شد و سیاست‌های او را زیر سؤال برد. 

با این حال، مسیر او در مجمع ملی کوتاه بود؛ در سال ۲۰۱۴، در پی تلاش او برای سخنرانی در سازمان کشورهای آمریکایی (OAS) درباره بحران ونزوئلا به نمایندگی از پاناما، دولت او را به دلیل "نقض سوگند و پذیرش سمت از سوی یک دولت خارجی" از کرسی نمایندگی‌اش برکنار کرد. 

مهم‌تر از آن، در سال‌های بعد، ماچادو با یک حکم اداری و بحث‌برانگیز از سوی نهادهای تحت کنترل دولت، برای مدت ۱۵ سال از تصدی هرگونه سمت دولتی منع شد. دولت ونزوئلا این اقدام را بر اساس اتهاماتی چون فساد و حمایت از تحریم‌های آمریکا توجیه کرد، اما منتقدان داخلی و خارجی آن را اقدامی آشکار برای حذف یک رقیب قدرتمند و جلوگیری از رقابت دموکراتیک دانستند و حکم را فاقد روال قانونی و سیاسی تلقی کردند.

با وجود ممنوعیت رسمی و ادامه فشارها، ماریا کورینا ماچادو تصمیم گرفت در انتخابات مقدماتی اپوزیسیون ونزوئلا در اکتبر ۲۰۲۳ شرکت کند، انتخاباتی که هدف آن تعیین نامزد واحد برای رویارویی با نیکولاس مادورو در انتخابات ریاست‌جمهوری آتی بود. 

پیروزی قاطع و چشمگیر او با کسب بیش از ۹۰ درصد آرا، حتی در شرایطی که دولت برای تضعیف این فرآیند تلاش کرده بود، او را به رهبر بلامنازع اپوزیسیون تبدیل کرد. این پیروزی، چالش حقوقی و سیاسی بزرگی را در برابر دولت مادورو قرار داد، زیرا ماچادو به عنوان نامزد منتخب مردم عملاً حق شرکت در انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۲۴ را ندارد. 

او با رد مشروعیت ممنوعیت خود، بر ادامه مبارزه برای احقاق حقوق دموکراتیک مردم و شرکت در انتخابات تأکید دارد و اکنون نه تنها نماد اصلی مقاومت و امید برای تغییر سیاسی در ونزوئلا، بلکه نمادی جهانی برای سیاستمدارانی است که علی‌رغم محرومیت‌های حکومتی، از حمایت قاطع مردمی برخوردارند.