خداداد عزیزی بی ادبی‌اش در پخش زنده را با حرفهای رکیک‌تر توجیه کرد! + ویدیو

دفاعیه جنجالی و عجیب خداداد عزیزی، مهاجم سابق تیم ملی ایران، درباره فحاشی‌ در یک برنامه تلویزیونی را ببینید:

در دنیای پر تب و تاب فوتبال، جایی که احساسات و شور و هیجان حرف اول را می‌زند، گاهی اوقات اظهارنظرهای تند و صریح می‌تواند مرزهای دیپلماسی ورزشی را درنوردد و جنجالی بزرگ بیافریند. 

خداداد عزیزی بی ادبی‌اش در پخش زنده را با حرفهای رکیک‌تر توجیه کرد! pic.twitter.com/4Sju5gsyji

— Iranian UK (@IranianUk) December 10, 2025

خداداد عزیزی، یکی از اسطوره‌های به یادماندنی فوتبال ایران و زننده گل حماسی به استرالیا که باعث صعود تیم ملی به جام جهانی ۱۹۹۸ شد، به شخصیتی معروف است که بی‌پرده و بدون لکنت زبان، دیدگاه‌های خود را بیان می‌کند. این ویژگی، اگرچه برای مخاطبان جذاب است، اما گاهی او را در موقعیت‌های حساس قرار داده است. 

موضوع توهین منتسب به او درباره جانی اینفانتینو، رئیس فدراسیون بین‌المللی فوتبال (فیفا)، نمونه‌ای بارز از این دست اتفاقات است که نه تنها در رسانه‌های داخلی، بلکه احتمالاً در محافل بین‌المللی نیز بازتاب‌هایی به همراه داشته است. 

ماهیت این توهین و زمینه شکل‌گیری آن، معمولاً به انتقاداتی عمیق‌تر از مدیریت کلان فوتبال یا وضعیت خاصی در فوتبال ایران و آسیا بازمی‌گردد که عزیزی به نمایندگی از طیفی از هواداران و کارشناسان، صدای اعتراض خود را بلند می‌کند.

انتقادات مطرح شده از سوی چهره‌هایی مانند خداداد عزیزی نسبت به رئیس فیفا، صرف نظر از لحن و واژگان به کار رفته، ریشه در نارضایتی‌هایی دارد که فراتر از یک بحث ساده ورزشی است و اغلب به موضوعاتی چون عدالت در توزیع منابع، نحوه قضاوت‌های بین‌المللی یا سیاست‌گذاری‌های کلان در رویدادهای مهم مربوط می‌شود.

فوتبال ایران، به عنوان یکی از قدرت‌های سنتی آسیا، همیشه خود را محق می‌داند که سهم بیشتری در تصمیم‌گیری‌ها و توجهات بین‌المللی داشته باشد. 

هنگامی که این انتظارات برآورده نمی‌شود، یا زمانی که به زعم اهالی فن، تبعیض یا بی‌عدالتی در برخورد با مسائل فوتبال ایران (مانند محرومیت‌ها، محدودیت‌ها یا عدم حمایت در برابر مسائل منطقه‌ای) مشاهده می‌شود، شخص رئیس فیفا به عنوان نماد عالی‌ترین قدرت در این رشته، هدف اصلی انتقادات قرار می‌گیرد. 

این اظهارات تند، در واقع، فریاد بلندی است که تلاش می‌کند توجهات را به مشکلات ساختاری یا سیاست‌های ناعادلانه‌ای جلب کند که مستقیماً بر منافع ملی ورزشی اثر می‌گذارد.

واکنش‌ها به چنین اظهاراتی در داخل کشور معمولاً دو قطبی است؛ از یک سو، بسیاری از هواداران و رسانه‌های حامی، شجاعت و صراحت عزیزی را می‌ستایند و او را صدای مردم می‌دانند که جسارت کرده و حرف دل خیل عظیمی از ناراضیان را به گوش عالی‌ترین مقام فوتبالی جهان رسانده است. این گروه معتقدند که در جایی که دیپلماسی رسمی ناکام مانده، تنها یک حرف رک و پوست‌کنده می‌تواند تأثیرگذار باشد. 

از سوی دیگر، بخش دیگری از جامعه فوتبال و کارشناسان، به ویژه آن‌هایی که نگران روابط بین‌المللی و منافع بلندمدت فوتبال ایران هستند، این لحن تند را محکوم می‌کنند. 

آن‌ها بر این باورند که استفاده از واژگان توهین‌آمیز به جای نقد سازنده و دیپلماتیک، نه تنها مشکل را حل نمی‌کند، بلکه ممکن است منجر به پیامدهای منفی، از جمله تیره شدن روابط با فیفا یا حتی جریمه‌های شخصی یا تیمی شود. این دیدگاه، بر لزوم حفظ حرمت‌ها و رعایت اصول اخلاقی در فضای رسانه‌ای و بین‌المللی تأکید دارد.

در نهایت، موضوع اظهارات جنجالی خداداد عزیزی در مورد جانی اینفانتینو، بیش از هر چیز، بازتابی از تقابل همیشگی احساسات و واقع‌گرایی در ورزش است. عزیزی به عنوان یک قهرمان ملی که به خاطر روحیه جنگندگی‌اش محبوب است، از ابزاری استفاده می‌کند که در فضای هیجانی و لحظه‌ای جذابیت دارد، اما مدیریت چنین اظهاراتی نیازمند هوشمندی و در نظر گرفتن پیامدهای درازمدت دیپلماتیک است. 

این رویداد، یادآور این نکته است که مرز بین انتقاد صریح و توهین، بسیار باریک است و هر فردی که در جایگاه یک چهره تأثیرگذار قرار دارد، باید مسئولیت کلمات خود را در قبال منافع ملی بپذیرد. این ماجرا فرصتی برای فوتبال ایران فراهم می‌کند تا ضمن ابراز نگرانی‌ها و انتقادات خود به مجامع بین‌المللی، راه‌های مؤثرتر و حرفه‌ای‌تری برای پیشبرد اهداف خود در بالاترین سطح مدیریتی جهان فوتبال پیدا کند تا از تکرار حواشی غیرضروری جلوگیری شود.