جعفر پناهی: به رغم حکم زندان به ایران بازمیگردم، من فقط یک گذرنامه ایرانی دارم و میخواهم آن را حفظ کنم
+2
رأی دهید
-6
پناهی: من فقط یک گذرنامه دارم؛ گذرنامه کشور خودم؛ و میخواهم آن را حفظ کنمدویچه وله: جعفر پناهی میگوید هرگز به تبعید فکر نکرده و به رغم صدور حکم حبس، قصد دارد به ایران بازگردد. این فیلمساز سرشناس ایرانی گفت: «میدانم فیلمهایی که میسازم مورد پسند حکومت نیست، اما این دلیل نمیشود کشورم را ترک کنم.»
جعفر پناهی، فیلمساز سرشناس ایرانی، میگوید پس از نمایش جهانی فیلم جدیدش به نام "یک تصادف ساده"، قصد دارد به ایران بازگردد.
او روز پنجنشبه، ۴ دسامبر (۱۳ آذر) در جشنواره بینالمللی فیلم مراکش گفت که "با وجود تهدید زندان در کشور، هرگز به تبعید فکر نکردهام".
دادگاهی در تهران به تازگی پناهی را بهصورت غیابی به اتهام "فعالیت تبلیغی علیه نظام" به یک سال حبس و دو سال ممنوعیت خروج از کشور محکوم کرد.
مصطفی نیلی، وکیل او، با اعلام این خبر در شبکه اجتماعی اکس، گفت که به حکم اعتراض خواهد کرد.
حکم حبس برای این کارگردان سرشناس در حالی صادر شد که فیلم "یک تصادف ساده" اخیرا سه جایزه از جوایز گاتهام در نیویورک دریافت کرد.
پناهی پس از شرکت در مراسم دریافت جایزه در نیویورک برای نمایش فیلمش عازم سوئد و مراکش شد.
او روز پنجشنبه در جشنواره بینالمللی فیلم مراکش به حضار گفت: «میدانم فیلمهایی که میسازم مورد پسند حکومت نیست، اما این دلیل نمیشود کشورم را ترک کنم.» او افزود: «کشور من جایی است که در آن نفس میکشم، دلیل زندگی پیدا میکنم و توان ادامه خلق کردن را مییابم.»
پناهی تأکید کرد پس از پایان تور نمایش فیلم در سال آینده میلادی، به ایران بازخواهد گشت.
پناهی یکی از تحسینشدهترین کارگردانان معاصر ایران است و بهرغم اینکه طی ۲۰ سال گذشته چندین بار زندانی، ممنوعالخروج و مشمول حبس خانگی شده، همچنان به فیلمسازی ادامه داده است.
"یک تصادف ساده" بهصورت مخفیانه در ایران فیلمبرداری شده است.
این فیلم یک درام به ظاهر انتقامی درباره سیستم زندانهای ایران است و بر اساس روایتهایی ساخته شده که پناهی در مدت حضورش در زندان اوین از زندانیان دیگر شنیده است.
داستان درباره مردی است که گمان میکند شکنجهگر سابق خود را دیده است. او ابتدا قصد میکند شکنجهگر احتمالی را زندهبهگور کند، اما سپس تصمیم میگیرد برای اطمینان از هویت فردی که در اختیار دارد و در پشت یک ون حبس کرده، او را نزد دیگر زندانیان سابق ببرد تا مشخص شود باید انتقام گرفت یا بخشید.
"فقط یک گذرنامه دارم"
فیلم سیاسی و مهیج "یک تصادف ساده" که خرداد ماه امسال نخل طلای هفتاد و هشتمین دوره جشنواره فیلم کن را کسب کرد، افشاگری تند و بیپردهای از فساد و استبداد در ایران است. این اثر پس از سالها محرومیت و ممنوعیت پناهی، نخستین حضور رسمی این فیلمساز در جشنواره کن را پس از سال ۲۰۰۳ رقم زد. این فیلم پس از بردن نخل طلا در جشنواره کن در سپتامبر امسال توجهات زیادی را به خود جلب کرد و بهعنوان نماینده فرانسه در بخش بهترین فیلم غیرانگلیسی زبان جوایز اسکار ۲۰۲۵ انتخاب شد.
پناهی در سخنان خود در مراکش گفت: «من فقط یک گذرنامه دارم؛ گذرنامه کشور خودم و میخواهم آن را حفظ کنم. حتی در سختترین سالها، با وجود اینکه فرصت خروج داشتم، هرگز به ترک کشور و پناهنده شدن در جای دیگر فکر نکردم.»
او افزود: «سه ماه است شبانهروز روی موارد مربوط به شرکت در اسکار کار میکنم و بله، همانطور که گفتید، این حکم در میانه این روند صادر شد. اما این کارها را تمام میکنم و در اولین فرصت به ایران بازمیگردم.»
در تازهترین واکنش به صدور حکم غیابی حبس برای پناهی، کانون کارگردانان سینمای ایران با انتشار بیانیهای کوتاه از صدور چنین حکمی "عمیقا ابراز تاسف" کرده و از مسئولان خواست "با توقف چنین احکامی و احترام به آزادی بیان و تنوع دیدگاهها، زمینهای فراهم کنند که هنرمندان بتوانند بدون هراس، به نقش طبیعی و سازنده خود در فرهنگ و جامعه عمل کنند".
جعفر پناهی، فیلمساز سرشناس ایرانی، میگوید پس از نمایش جهانی فیلم جدیدش به نام "یک تصادف ساده"، قصد دارد به ایران بازگردد.
او روز پنجنشبه، ۴ دسامبر (۱۳ آذر) در جشنواره بینالمللی فیلم مراکش گفت که "با وجود تهدید زندان در کشور، هرگز به تبعید فکر نکردهام".
دادگاهی در تهران به تازگی پناهی را بهصورت غیابی به اتهام "فعالیت تبلیغی علیه نظام" به یک سال حبس و دو سال ممنوعیت خروج از کشور محکوم کرد.
مصطفی نیلی، وکیل او، با اعلام این خبر در شبکه اجتماعی اکس، گفت که به حکم اعتراض خواهد کرد.
حکم حبس برای این کارگردان سرشناس در حالی صادر شد که فیلم "یک تصادف ساده" اخیرا سه جایزه از جوایز گاتهام در نیویورک دریافت کرد.
پناهی پس از شرکت در مراسم دریافت جایزه در نیویورک برای نمایش فیلمش عازم سوئد و مراکش شد.
او روز پنجشنبه در جشنواره بینالمللی فیلم مراکش به حضار گفت: «میدانم فیلمهایی که میسازم مورد پسند حکومت نیست، اما این دلیل نمیشود کشورم را ترک کنم.» او افزود: «کشور من جایی است که در آن نفس میکشم، دلیل زندگی پیدا میکنم و توان ادامه خلق کردن را مییابم.»
پناهی تأکید کرد پس از پایان تور نمایش فیلم در سال آینده میلادی، به ایران بازخواهد گشت.
پناهی یکی از تحسینشدهترین کارگردانان معاصر ایران است و بهرغم اینکه طی ۲۰ سال گذشته چندین بار زندانی، ممنوعالخروج و مشمول حبس خانگی شده، همچنان به فیلمسازی ادامه داده است.
"یک تصادف ساده" بهصورت مخفیانه در ایران فیلمبرداری شده است.
این فیلم یک درام به ظاهر انتقامی درباره سیستم زندانهای ایران است و بر اساس روایتهایی ساخته شده که پناهی در مدت حضورش در زندان اوین از زندانیان دیگر شنیده است.
داستان درباره مردی است که گمان میکند شکنجهگر سابق خود را دیده است. او ابتدا قصد میکند شکنجهگر احتمالی را زندهبهگور کند، اما سپس تصمیم میگیرد برای اطمینان از هویت فردی که در اختیار دارد و در پشت یک ون حبس کرده، او را نزد دیگر زندانیان سابق ببرد تا مشخص شود باید انتقام گرفت یا بخشید.
"فقط یک گذرنامه دارم"
فیلم سیاسی و مهیج "یک تصادف ساده" که خرداد ماه امسال نخل طلای هفتاد و هشتمین دوره جشنواره فیلم کن را کسب کرد، افشاگری تند و بیپردهای از فساد و استبداد در ایران است. این اثر پس از سالها محرومیت و ممنوعیت پناهی، نخستین حضور رسمی این فیلمساز در جشنواره کن را پس از سال ۲۰۰۳ رقم زد. این فیلم پس از بردن نخل طلا در جشنواره کن در سپتامبر امسال توجهات زیادی را به خود جلب کرد و بهعنوان نماینده فرانسه در بخش بهترین فیلم غیرانگلیسی زبان جوایز اسکار ۲۰۲۵ انتخاب شد.
پناهی در سخنان خود در مراکش گفت: «من فقط یک گذرنامه دارم؛ گذرنامه کشور خودم و میخواهم آن را حفظ کنم. حتی در سختترین سالها، با وجود اینکه فرصت خروج داشتم، هرگز به ترک کشور و پناهنده شدن در جای دیگر فکر نکردم.»
او افزود: «سه ماه است شبانهروز روی موارد مربوط به شرکت در اسکار کار میکنم و بله، همانطور که گفتید، این حکم در میانه این روند صادر شد. اما این کارها را تمام میکنم و در اولین فرصت به ایران بازمیگردم.»
در تازهترین واکنش به صدور حکم غیابی حبس برای پناهی، کانون کارگردانان سینمای ایران با انتشار بیانیهای کوتاه از صدور چنین حکمی "عمیقا ابراز تاسف" کرده و از مسئولان خواست "با توقف چنین احکامی و احترام به آزادی بیان و تنوع دیدگاهها، زمینهای فراهم کنند که هنرمندان بتوانند بدون هراس، به نقش طبیعی و سازنده خود در فرهنگ و جامعه عمل کنند".