پروپاگاندای جدید صداوسیما؛ چرا به جای قهرمانان ملی زندگی سحر امامی را میسازند؟
+9
رأی دهید
-41
انتشار خبر ساخت فیلم سینمایی درباره سحر امامی، مجری صداوسیما، بحث و جدل درباره معیار قهرمانسازی در ایران را داغ کرده است؛ انتشار این خبر بار دیگر این سوال را در ذهن مخاطبان بوجود آورده که آیا هدف واقعاً معرفی یک قهرمان ملی است یا مسئولان بیشتر در تلاش برای پیشبرد اهداف سیاسی و رسانهای خود هستند؟به گزارش رویداد۲۴، ایران کشور شگفتیهای عجیب است، بهویژه وقتی پای مسائل فرهنگی در میان باشد. اینکه چرا مسئولان فرهنگی کشور و سینماگران ایرانی سراغ ساخت فیلم درباره سحر امامی رفتهاند چندان روشن نیست.
بله، اقدام او پس از حمله اسرائیل به ساختمان شیشهای صداوسیما شجاعانه و تأثیرگذار بود، اما اینکه او را در جایگاهی قرار دهیم که دربارهاش فیلم ساخته شود، محل تردید است. ساخت فیلم درباره سحر امامی پرسشهای بسیاری را برای مخاطب ایجاد میکند.
اول آنکه چرا از میان تمام چهرههای برجسته جنگ ۱۲ روزه، مسئولان فرهنگی گزینهای مانند سحر امامی را انتخاب کردهاند؟ پرسش دوم این است که آیا هدف از این اقدام، تقدسبخشی به صداوسیما نیست تا هیچ منتقدی جرأت نقد این سازمان را نداشته باشد؟ و سؤال سوم اینکه زندگی سحر امامی، جدای از آن حرکت نمادین پس از حمله اسرائیل که در جای خود ارزشمند است، چه ویژگی متمایزی دارد که او را شایسته ساخت فیلم میکند؟
پاسخ به این پرسشها مهم است، زیرا نشان میدهد پشت تصمیم ساخت فیلم درباره سحر امامی نه ستایش یک قهرمان ملی، به فرض اینکه سحر امام را قهرمان ملی بنامیم، بلکه نیتهای سیاسی نهفته است؛ نیتهایی که در نهایت میتواند به امنیت ملی آسیب بزند.حتی اگر تمامی ملاحظات سیاسی کنار گذاشته شود و صرفاً از منظر سینمایی به ماجرا نگاه کنیم، باز هم سحر امامی شایستگی لازم برای تبدیل شدن به محور یک فیلم را ندارد. در یک اثر نمایشی، قهرمان کسی است که ویژگی خاصی داشته باشد یا پیرنگ داستان حول محور اعمال تأثیرگذار و تداومدار او شکل بگیرد.
اما بهجز آن لحظه خاص، کلیت زندگی سحر امامی چه ویژگی برجستهای دارد که او را در مقام قهرمان قرار دهد؟ فراموش نکنیم شرط اصلی قهرمانسازی در سینما تداوم کنشهای متفاوت و متهورانه است؛ چیزی که در مورد امامی وجود ندارد. همین نکته ساخت فیلم درباره این مجری صداوسیما را از منظر سینمایی نیز زیر سؤال میبرد.
اولویت با چه کسانی است؟ سلبریتیها یا قهرمانان ملی؟
مشکل اصلی فرهنگ در ایران این است که مدیران فرهنگی بهجای طراحی استراتژی و چشمانداز روشن، اسیر موجهای رسانهای و فضای احساسی پیرامون یک اتفاق میشوند. اگر قرار باشد درباره قهرمانان ورزشی، سیاسی، نظامی، علمی یا فرهنگی فیلم ساخته شود، چهرههای بسیاری وجود دارند که صلاحیت بیشتری از سحر امامی دارند.
اما مدیران فرهنگی سراغ او میروند؛ چرا؟ چون چنین سوژهای امکان ساخت پروپاگاندایی سادهتر و انتقال نگاه ایدئولوژیک دلخواه را فراهم میکند.
بهعنوان نمونه، میتوان قهرمان را به زنی با پوشش مورد تأیید حاکمیت تقلیل داد و این پیام را منتقل کرد که «تنها زن قهرمان» کسی است که سبک پوششی مشابه سحر امامی داشته باشد؛ درحالیکه تاریخ این سرزمین چهرههایی مانند مریم میرزاخانی را هم دارد که مسیر متفاوتی را پیمودند و در حوزه علم به قهرمان تبدیل شدند. اما آیا حاکمیت اجازه میدهد درباره این چهرهها هم فیلم ساخته شود؟ بیتردید خیر.
از سوی دیگر، بررسی رفتار سحر امامی پس از مشهور شدن نشان میدهد حتی در سطح فردی نیز واجد ویژگیهای لازم برای تبدیل شدن به قهرمان نیست. او پس از آن اتفاق مهم در اوج جنگ ۱۲ روزه، در هر مراسمی حاضر شد و بهجای حفظ آن لحظه طلایی، خود را بیمحابا در فضاهای مختلف رسانهای خرج کرد تا خیلی زود تبدیل به یک سلبریتی یا بلاگر شود.
حتی از دریافت «دان افتخاری تکواندو» هم نگذشت؛ نشانهای روشن از اینکه شهوت شهرت چگونه میتواند میراث یک چهره رسانهای را تخریب کند. آیا کارگردان فیلم سحر امامی به این جنبه از شخصیت او هم خواهد پرداخت؟ قطعاً خیر.
تقویت یک جریان سیاسی خاص
وقتی خبر ساخت فیلم درباره سحر امامی را کنار خبر «اهدای قطعاتی از ساختمان شیشهای به بازدیدکنندگان» میگذاریم، ماجرا دیگر صرفاً ساخت یک فیلم نیست.
چنین فضاسازیهایی بهوضوح تلاشی برای تطهیر صداوسیماست؛ تلاشی برای پنهان کردن اشتباهات و کاستیهای این سازمان، از جمله ساخت برنامههای بیمحتوا، سقوط مخاطبان و تندرویهای سیاسی و اجتماعی. پرسشی که باید مطرح شود این است که پشتپرده این اقدامات در جبهه پایداری، بهعنوان گردانندگان اصلی رسانه ملی، چیست؟
در حقیقت، این اتفاق نوعی شوآف رسانهای است؛ درحالیکه بهجای سحر امامی میشد درباره معصومه عظیمی و نیما رجبپور فیلم ساخت که در جریان همان حمله، جان خود را از دست دادند. ماجرا کاملاً روشن است: جبهه پایداری به دنبال انحراف افکار عمومی است و چه راهی بهتر از مصادره یک اتفاق و تبدیل آن به ابزار تبلیغاتی توسط گروهی که در این کار سابقه طولانی دارد؟
اما سرانجام فیلم سحر امامی چه خواهد بود؟ تجربه نشان داده که ساخت چنین فیلمهایی اغلب یک شکست تمامعیار است؛ همانند بسیاری از آثار پروپاگاندایی پس از پیروزی انقلاب اسلامی.
علت نیز روشن است: نه شخصیت اصلی یک قهرمان ملی است و نه هدف سازندگان، تقویت انسجام اجتماعی؛ بنابراین بهتر است همین حالا و پیش از ساخته شدن، این فیلم را فراموش کنیم و به چهرهها و اتفاقاتی بپردازیم که ارزششان به اندازه «کل ایران» است
۴۳
sama128 - شیراز، ایران
واقعا در زمان حمله اسراییل به صدا و سیما که این مجری قبلش داشت رجزخوانی میکرد، بعد شنیدن صدای بمب از ترس پاشد و در رفت ، واقعا کجای این حرکت که البته طبیعی هم هست ، داشت حرف میزد بمب زدن پا شد در رفت ، این شجاعت وصف ناپذیر این هیبت خیلی قوی و .. کجای داستان بود که ما صد بار کلیپ را دیدیم متوجه نشدیم، شما برید از مردی که دستفروش هستش ۳ الی ۴ تا بچه مدرسه ای داره پول کفش نداره برای بچه اش بخره بچه ها با کفش پاره با کیف پاره میرن مدرسه مستاجر هستش هر روز نون خالی میخورن حتی پنیر هم نمیتونند بخرند تا بخورن از این افراد فیلم و سریال درست کن از یک مشت مفتخور فیلم درست کردن که هنر نیست ، صد تا از این مجری ها چادر چاق چول همه رفتن اون ور آب لخت و پتی ذات اصلی خودشان را نشان دادند این هم نشان خواهد داد این حجاب اجباری را مثل بقیه فعلا آب گیرش نمیاد ولی استخر زیاد رفته، برید از بدبختی ملت از بیچارگی ملت از نداری ملت فیلم درست کنید کاسه لیسان بی محتوا و بی خاصیت ، بادمجان دور قابچین، های دوزاری
1
25
چهارشنبه ۰۵ آذر ۱۴۰۴ - ۱۰:۳۴
۵۰
Tornado1 - استانبول، ترکیه
ههههههههههه زندگی سحر امامی ؟؟؟؟؟؟؟ آخه زندگی سحر امامی چی داره که بسازنش ؟؟؟؟؟؟؟ از یه لحاظ که کارمند خودشه و هر سازمانی نیروهاشو گنده میکنه بله ، اما آخه سحر امامی چی داره که صدا و سیما از جیب ملت هزینه کنه زندگی نامه شو بسازه ، مگه غیر از چند تا الله اکبر چی گفت ؟؟؟؟؟؟؟؟
0
24
چهارشنبه ۰۵ آذر ۱۴۰۴ - ۱۱:۳۵
پاسخ شما چیست؟
0%
ارسال پاسخ
۴۳
Chokam - ری، ایران
اونکه امامی تکلیفش معلومه دنبال مدیر و رییس و وزیر شدن آنهم که دیدین یه برنامه بود همه از قبل می دونستن اسراییل میخواد بزنه، چون اسراییل قبلش اخطار کرده بود ساکنین آن محدوده ترک کنند. اون خانم میرزا خانی هم خانم محترم اما قهرمان در این شرایذ که ملت کالاهای اساسی نداره اون خانم چایکار کوه های لاهیجان هست که چای زراعت می کرد و فاتح کارخانه دار جای جهان، از روی اون می ساخت، نه این خانم که مقاله داد توی ژورنال چاپ بشه الگوی بقیه بشه مقاله بدن چاپ بشه توی ژورنال خارج، و پذیرش بگیرند برند خارج. نه، این از اول توی مرام ایرانی نبوده، رضاخان می گفت یه کاری میکنم خارجیها بیان ایران، نه من برم خارج. یا اون دشمنش خسرو روزبه تخت تعقیب بود بهش روسها پیشنهاد پذیرش و تابعیت دادند اما این رو توهین به ایرانی دونست و بقیه اپوزیسیون رو که پناهنده خارج شدند تحقیر و م مسخره کرد این کارشون رو.
8
6
چهارشنبه ۰۵ آذر ۱۴۰۴ - ۱۱:۵۷
پاسخ شما چیست؟
0%
ارسال پاسخ