مهدی نصیری: قانون ممنوعیت ورود مقامات جمهوری اسلامی در کانادا علیه من «ناعادلانه‌» است

هم‌میهنان عزیز،

بسیاری از شما می‌دانید که برخی از افراد در اپوزیسیون خارج از کشور، که با جریان پادشاهی‌خواهی دشمنی دارند و از فعالیت‌های من ناخشنودند، با استناد به قانونی در کانادا که ورود مقامات جمهوری اسلامی را ممنوع می‌کند، حضور من در این کشور را با مشکل روبه‌رو کرده‌اند.

من به کانادا آمدم چون به‌خاطر مواضعم، از بازداشت و حتی خطرهای جدی‌تر در صورت حضور در ایران نگران بودم.

اما اکنون، به‌جای آن‌که این قانون متوجه کسانی باشد که همچنان در کنار این نظام ایستاده‌اند، علیه من به کار گرفته شده و تنگناهایی در زندگی شخصی و حقوقی من ایجاد کرده که از جمله لغو ویزای همسرم برای سفر به کانادا و برگرداندن او به ایران از فرودگاه دبی بوده.

نکته تلخ این‌جاست که همین افراد، درباره هیچ مقام یا وابسته دیگر جمهوری اسلامی - حتی آن‌هایی که با پول‌های کلان مردم ایران و با شبکه‌های لابی‌گری قوی به کانادا آمده‌اند - هیچ اقدام جدی‌ای انجام نداده‌اند؛ و تنها کسی را هدف گرفته‌اند که چند سال است از این نظام جدا شده و آشکارا در صف مبارزه با جمهوری اسلامی ایستاده است.

جمعی از ایرانیان مقیم کانادا دادخواستی را خطاب به دولت کانادا تنظیم کرده‌اند و از دولت خواسته‌اند این قانون را در مورد مقاماتی که به صفوف مبارزات مردمی پیوسته‌اند - از جمله اینجانب - مستثنا کند و آن را فقط در مورد کسانی اجرا کند که پیوسته در کنار این نظام ضدحقوق‌بشری بوده‌اند.

از همه ایرانیانی که از تداوم جمهوری اسلامی ناراضی‌اند، صمیمانه تقاضا می‌کنم این دادخواست را امضا کنند و با دیگران به اشتراک بگذارند، تا هم صدای اعتراض به این بی‌عدالتی شنیده شود و هم ماهیت واقعی کسانی که از این قانون برای تسویه‌حساب سیاسی سوءاستفاده می‌کنند، آشکارتر گردد.

لینکی را که باید از طریق آن این دادخواست را امضا کنید در بیو و پیشانی پیج و صفحه من قید شده و نیز در زیر همین ویدئو در کانال یوتیوبم گذاشته شده و همچنین در کانال تلگرامم موجوده.

ضمنا این نکته را هم یادآور شوم که شما می توانید تنها نام کوچک و حرف اول فامیلتان را بگذارید. و دیگر این که به ایمیل شما هیچ کس جز همین سایت برگزار کننده که اعتبار جهانی داره، دسترسی ندارد.

سپاسگزارم.
مهدی نصیری

لینک جهت امضا
--------------
مهدی نصیری: روزنامه‌نگار و منتقد سیاسی
مهدی نصیری، از چهره‌های شناخته‌شده در عرصه روزنامه‌نگاری و تحلیل سیاسی ایران، فعالیت خود را از دهه‌های آغازین پس از انقلاب ۱۳۵۷ آغاز کرد و در طول سال‌ها یکی از تأثیرگذارترین شخصیت‌ها در فضای رسانه‌ای جناح اصولگرا محسوب می‌شد. 

او سوابق مدیریتی و سردبیری متعددی در نشریات مهم کشور داشته است؛ از جمله مشهورترین دوران فعالیت او، سردبیری روزنامه کیهان در اواسط دهه ۱۳۷۰ بود که در آن زمان، این روزنامه به یکی از تریبون‌های اصلی جریان راست سنتی تبدیل شده بود. 

رویکرد فکری نصیری در آن مقطع، اغلب بر آرمان‌های انقلابی و تفسیر خاصی از ولایت فقیه تأکید داشت و او در مواضع خود صراحتاً به نقد جریان‌های فکری رقیب می‌پرداخت. این دوران، او را به عنوان یک نظریه‌پرداز و روزنامه‌نگار تندرو و پرسروصدا در کانون توجهات قرار داد.

با گذشت زمان و تحولات فکری، رویکرد مهدی نصیری دستخوش تغییرات قابل توجهی شد. در سال‌های اخیر، او به یکی از منتقدان صریح و بی‌پرده برخی سیاست‌ها و عملکردها در ساختار قدرت تبدیل شده است. 

این دگرگونی فکری، که از طریق نشریه سمت نو و فعالیت در فضای مجازی منعکس شد، او را از صف مقدم اصولگرایان سنتی جدا کرد و به اردوگاه منتقدان داخلی نزدیک‌تر ساخت. 

او در تحلیل‌های جدید خود، به آسیب‌شناسی نظام حکمرانی، نقد عملکرد نهادهای خاص، و تأکید بر لزوم تحول و اصلاح ساختاری می‌پردازد. این تغییر مسیر، باعث شده تا او مخاطبان جدیدی را جذب کند که به دنبال تحلیل‌هایی رادیکال و در عین حال از درون سیستم هستند.

موضع‌گیری‌های اخیر نصیری، به‌ویژه درباره مسائل کلیدی مانند انتخابات، اقتصاد و سیاست خارجی، نشان‌دهنده فاصله گرفتن عمیق او از مواضع قبلی و نزدیک شدن به یک نگاه انتقادیِ دینی-سیاسی است. او با استفاده از سابقه طولانی خود در حوزه رسانه و تفکر سیاسی، تلاش می‌کند تا ریشه‌های انحراف از آرمان‌های اولیه انقلاب را بررسی کند. 

مهدی نصیری اکنون بیشتر به عنوان یک تئوریسین منتقد شناخته می‌شود که با بهره‌گیری از همان زبان و ادبیات سیاسیِ سال‌های گذشته، اما در جهت مخالف، به نقد می‌پردازد و از این منظر، در فضای فکری و رسانه‌ای ایران، شخصیتی جنجالی و دو قطبی محسوب می‌شود؛ زیرا هم‌زمان هم مورد ستایش و توجه منتقدان قرار می‌گیرد و هم آماج حملات کسانی است که زمانی هم‌سنگر او بودند.

یکی از محورهای اصلی انتقاد نصیری، شیوه حکمرانی و مدیریت کشور است. او معتقد است که ساختار کنونی دچار انحراف از آرمان‌های اولیه انقلاب شده و عملکرد برخی نهادها و مسئولین، فاصله‌ای عمیق با عدالت اجتماعی و شایسته‌سالاری ایجاد کرده است. 

او به‌طور خاص، نسبت به تمرکز بیش از حد قدرت و کم‌رنگ شدن نقش مردم در تعیین سرنوشت خود هشدار می‌دهد و اغلب این وضعیت را با استناد به مبانی فقهی و کلامی مورد نقد قرار می‌دهد. وی از واژه استبداد برای توصیف بخشی از روندهای مدیریتی استفاده کرده است.

مهدی نصیری، بحران‌های اقتصادی و معیشتی جامعه را نه فقط نتیجه سوء مدیریت، بلکه برآیند مستقیم سیاست‌های کلان می‌داند. او ریشه بسیاری از مشکلات را در ساختارهای رانتی و سوءاستفاده از قدرت برای کسب منافع اقتصادی جستجو می‌کند. 

وی بارها درباره فقر فزاینده و فاصله طبقاتی هشدار داده و معتقد است که ادامه این روند، می‌تواند مشروعیت نظام را با چالش جدی مواجه سازد. این تحلیل‌ها، او را در کنار دیگر اقتصاددانان و کارشناسان منتقد قرار داده است.