اکی بنایی، خواننده نامدار پیش از انقلاب، درگذشت

 اکی بناییرادیو فردا: اکرم بنایی، خواننده پیش‌کسوت و از چهره‌های شاخص موسیقی پیش از انقلاب ایران، در سن ۸۱ سالگی درگذشت.

اکی بنایی دکترای موسیقی از دانشگاه کالیفرنیا داشت و سال‌ها در لس‌آنجلس زندگی می‌کرد. بنابر گزارش‌ها، علت درگذشت او کهولت سن اعلام شده است.

او با صدای گرم و اجرای ترانه‌های محلی، از جمله «رشیدخان» و «گل پامچال»، جایگاه ویژه‌ای در موسیقی سنتی و محلی ایران داشت.

پوری بنایی، بازیگر پیشکسوت، روز یک‌شنبه ۱۱ آبان از درگذشت خواهر خود اکرم بنایی معروف به «اَکی بنایی» بازیگر و خواننده شناخته‌شده خبر داد.

اکرم بنایی مدرک دکتری کنسرواتواری موسیقی را از دانشگاه کالیفرنیا دریافت کرده و بیشتر به خاطر خواندن ترانه‌های محلی معروف بود.

آهنگ‌های… pic.twitter.com/kCdKm9qdMr

— RadioFarda‌|‌رادیو فردا (@RadioFarda_) November 2, 2025

خبر درگذشت او را خواهرش، پوری بنایی، بازیگر سینما و تئاتر، روز یک‌شنبه ۱۱ آبان در شبکه‌های اجتماعی اعلام کرد و نوشت: «خواهرم، بعدِ تو خنده هم بوی غم می‌دهد.»
مرتضی برجسته، خواننده ایرانی مقیم آمریکا، نیز در واکنشی نوشت: «متأسفانه اکی بنایی هم رفت، این قطار وقتی به حرکت در میاد، چه شتابان مسیر بی‌رحم رو طی می‌کنه.»

اکرم بنایی که با نام هنری «اکی بنایی» شناخته می‌شد، چهاردهم اردیبهشت ۱۳۲۳ در اراک زاده شد.

او شش سال نزد استاد «نی داوود» (استاد آواز قمرالملوک وزیری) تعلیم دستگاه‌های ایرانی را دیده و سپس در آمریکا، از دانشگاه مورین سان‌فرانسیسکو فارغ‌التحصیل شد و فوق‌لیسانس کنسرواتوار را در رشته آواز موسیقی گرفت.

او با صدای گرم و اجرای ترانه‌های محلی، از جمله «رشیدخان» و «گل پامچال»، جایگاه ویژه‌ای در موسیقی سنتی و محلی ایران داشت.

اکی بنایی علاوه بر خوانندگی، در تئاتر و سینما نیز فعالیت داشت و خواهرش، پوری بنایی، از بازیگران سرشناس پیش از انقلاب بود.

اکی بنایی به تشویق خواهرش پوری بنایی، ترانه‌هایی برای فیلم‌ها خواند، اما بعدها تصمیم گرفت مستقل کار کند. او هم ترانه‌های اجتماعی و آموزشی تازه ساخت و هم نسخه‌های پاپ و متفاوتی از آثار سنتی مانند «مرغ سحر» و «خروسک دم نزن» اجرا کرد.

آوازخوانی زنان پس از انقلاب اسلامی ۱۳۵۷ در ایران ممنوع شد و بسیاری از زنان خواننده مجبور به ترک ایران شدند، با این حال برخی که ماندند یا در مجالس خصوصی خواندند یا گاهی کنار خیابان صدای خود را به گوش رهگذران رساندند.