ببینید؛ آیین عجیب هندوها که با مبارزه با «تاپاله گاو» برگزار میشود!
+3
رأی دهید
-16
پیروان آیین هندو در روستایی در منطقه گوماتاپورا در جنوب هند، همه ساله برای بزرگداشت خدای محلی خود، در مراسمی که به آن «جشنواره مبارزه با تاپاله گاو» میگویند، شرکت میکنند. این مراسم ویژه که گوریهابا نام دارد در آخرین روز از جشنواره نور یا دیوالی هند برگزار میشود. یکی از ساکنان روستا که از پیروان آیین هندو است در این باره میگوید که خدای محلی روستای آنها، «جناب بیرشوارا سوامی در تاپاله گاو متولد شده است» و مراسم گوریهابا در بزرگداشت او برگزار میشود.

جشنواره مبارزه با تاپاله گاو که در روستای گوماتاپورا در جنوب هند برگزار میشود، آیینی کمنظیر و دیرینه است که ریشههای عمیق در باورهای مذهبی و فرهنگی منطقه دارد. این مراسم، که ممکن است برای ناظران بیرونی عجیب یا حتی نامطبوع به نظر برسد، بخش جداییناپذیری از هویت محلی و نوعی ادای احترام به خدای محلی محسوب میشود.
هدف اصلی این جشنواره، صرفاً یک بازی یا تفریح نیست، بلکه تجلی مادی اعتقادی است که گاو را حیوانی مقدس و تجسم الهی میداند؛ از این رو، تاپاله (پهن) گاو نه یک ماده زائد، بلکه عنصری پاک و سرشار از برکت پنداشته میشود که میتواند سلامتی و خوشبختی را برای جامعه به ارمغان بیاورد. مردم روستا، با وجود آگاهی از ماهیت غیربهداشتی این مواد، با ایمانی عمیق در این مراسم شرکت میکنند و آن را مایه خیر و دفع بلا میدانند.
آمادهسازی برای این جشنواره، یک فرآیند جمعی و مقدس است که از روزها قبل از مراسم اصلی آغاز میشود. در این مرحله، تمامی اهالی روستا به جمعآوری مقادیر عظیمی از تاپالههای گاو میپردازند. این تاپالهها که باید تازه باشند، به دقت در نقطهای مرکزی جمعآوری و اغلب با ادوات محلی یا ابزارهای کشاورزی به صورت تودههای بزرگ انباشته میشوند.
این انبوه عظیم از تاپاله، نه تنها به عنوان ماده اولیه "نبرد"، بلکه نمادی از فراوانی و نعمت در روستا تلقی میشود. در کنار جمعآوری تاپاله، دعاها و نیایشهای ویژهای نیز برای کسب برکت و رضایت خدای محلی انجام میگیرد تا اطمینان حاصل شود که مراسم با خلوص نیت و بر اساس سنتهای باستانی برگزار خواهد شد.

قلب تپنده این جشنواره، روز اصلی مراسم است که با شور و هیجان وصفناپذیری همراه است. پس از انجام تشریفات مذهبی و دعاهای آغازین، دو گروه اصلی از مردان جوان و میانسال روستا، با لباسهایی ساده یا گاهاً نیمهعریان، در محوطه تعیینشده مقابل یکدیگر قرار میگیرند.
با اعلام شروع نبرد، هر یک از شرکتکنندگان با سرعت به سمت توده عظیم تاپاله یورش میبرند و با دستهای خود یا با استفاده از ابزارهای خاص، این مواد را برداشته و با تمام قوا به سمت گروه مقابل پرتاب میکنند. این عمل با فریادهای شادی، تشویقهای پرشور تماشاچیان و صدای کوبش طبلها همراه است که فضایی آدرنالینآور و حماسی ایجاد میکند که کاملاً متفاوت از درگیریهای معمول است.
آنچه این مراسم را از یک نزاع ساده متمایز میکند، باورهای عمیقی است که در زیر پوست آن جریان دارد. شرکتکنندگان اعتقاد راسخی دارند که هرگونه آسیب یا زخم جزئی که ممکن است در طول این نبرد پیش آید، به برکت تاپاله مقدس گاو، به سرعت التیام مییابد و این مواد خاصیت درمانی دارند.
علاوه بر این، پوشیده شدن بدن با تاپالهها به عنوان یک تطهیر روحانی و دفع انرژیهای منفی و بیماریها تلقی میشود. به باور آنها، نبرد با تاپاله گاو نه تنها برای بزرگداشت خدای روستا است، بلکه نوعی تضمین سلامتی و باروری برای زمینهای کشاورزی و دامهای اهالی در طول سال آینده محسوب میشود.
از منظر جامعهشناسی، این جشنواره کارکردی فراتر از یک رویداد مذهبی ساده ایفا میکند. این مراسم فرصتی برای تقویت پیوندهای اجتماعی و همبستگی درونی اهالی روستای گوماتاپورا فراهم میآورد. صرف نظر از اختلافات یا رقابتهای روزمره، تمامی مردان، از کشاورز ساده تا افراد متمول، شانه به شانه یکدیگر در این نبرد شرکت میکنند. حس مشترک "کثیف شدن مقدس" و تجربه جمعی هیجان نبرد، هویت مشترک آنها را تحکیم میبخشد.
زنان و کودکان نیز با تماشای شور و شوق مردان و شرکت در بخشهای تشویقی، بخشی از این وحدت جمعی میشوند و بدین ترتیب، این آیین به عاملی برای حفظ ساختار اجتماعی و فرهنگی روستا تبدیل میشود.
با وجود جذابیت فرهنگی و اهمیت مذهبی این جشنواره برای مردم محلی، برگزاری آن در دهههای اخیر با چالشهایی روبرو شده است. از یک سو، افزایش آگاهی بهداشتی و فشارهای سازمانهای بینالمللی در مورد رعایت موازین بهداشتی، سؤالاتی را درباره سلامت شرکتکنندگان مطرح کرده است.
از سوی دیگر، رشد شبکههای اجتماعی و افزایش توجه گردشگران خارجی، ماهیت آیین را تا حدودی تغییر داده است؛ به طوری که برخی نگران آن هستند که جنبه توریستی و نمایش عمومی، بر خلوص و تقدس مذهبی و محلی مراسم سایه بیفکند. با این حال، اهالی روستا همچنان بر حفظ اصالت و تداوم این سنت باستانی که میراث ارزشمند فرهنگیشان است، اصرار دارند.
جشنواره مبارزه با تاپاله گاو در گوماتاپورا یک نمونه زنده و ملموس از همزیستی میان انسان، طبیعت و اعتقادات مذهبی در هند است. این مراسم نمادی از این واقعیت است که تقدس میتواند در اشکال غیرمتعارف و دور از انتظار نمود پیدا کند. این آیین باستانی، سالانه به مردم یادآوری میکند که ارزشها و برکات زندگی، گاهی در سادهترین و طبیعیترین عناصر، حتی در تاپاله مقدس حیوانی که آن را تجلی خدا میدانند، نهفته است. این نبرد گِلآلود، برای مردم روستا، نه پایان یک درگیری، بلکه آغاز سالی پر از سلامتی، برکت و همبستگی اجتماعی است.
۶۲

یا فاطمه زهرا - کپنهاگ ، دانمارک
اینا همونایی استند که غذای بهداشتی خورده بودند و روان شده بودند جلوی مسجد پاکان مسلمان و شاخ و شونه ( شمشیر) کشیده بودند. گفتم که باید همون گند و کثافت بخورند تا رم نکنند.
24
6
شنبه ۰۳ آبان ۱۴۰۴ - ۰۸:۰۳
۴۵

machan - لس انجلس، ایالات متحده امریکا
هندی ها کثیف ترین و .....ترین تمدن بشریت را دارند
3
15
شنبه ۰۳ آبان ۱۴۰۴ - ۱۱:۱۶
۲۴

کمال تعجب - هنگکنگ، تاجیکستان
باید این آیین در ایران و در مرقد مطهر امام مرحول برگزار شود
3
15
شنبه ۰۳ آبان ۱۴۰۴ - ۱۱:۵۴
۴۸

Cocoo - ونکوور، کانادا
همین هندوها تو آفیس ما یه جوری راه میرن باد به غبغب میندزن که انگار خودشو و هفت جد و آبادشون خدای تاپاله هستن از بوی گندشون که نگم از چار متریشون نمیشه راه رفت همه کانداییها ازشون متنفرن
0
7
شنبه ۰۳ آبان ۱۴۰۴ - ۲۳:۰۷
۱۹

pirzan e irani - استکهلم، سوئد
دین ومذهب پایان شعور وعقلانیت است.این نادانها وقتی که گاوراستایش میکنند،حق دارند تاپاله اش راهم مقدس بدانند.مگر ملای طالب نگفت:حضرت رفت درجایی بول(ادرار) کرد،مومن رفت بولش را بوکرد وبعد ازشوق بویش به به گفت؟حالا اگرکسی که رفته با دیواری سخن گفته وفتوی بدهد، مگرراهیانش بولش را بونمی کنند؟ اگراینکاررا نکنند عقیده اشان سست است.
0
4
یکشنبه ۰۴ آبان ۱۴۰۴ - ۱۶:۰۵