موشکهای قارهپیما؛ مانعی جدید در مذاکرات جمهوری اسلامی با غرب یا آماده شدن برای جنگ؟
+19
رأی دهید
-6
بازدید علی خامنهای از پروژههای پهپادی و موشکی سپاه پاسداران پیش از آنکه در جنگ ۱۲ روزه خرداد ۱۴۰۴ دهها تن از فرماندهان و عوامل نظامی و موشکی و اتمی جمهوری اسلامی کشته شوند/ دیماه ۱۴۰۲کیهان لندن:هدی رؤوف (ایندیپندنت عربی)
بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل در یکی از ملاقاتهای روزهای اخیر خود گفت که جمهوری اسلامی ایران در حال توسعه موشکهای بالستیک قارهپیما با بردی حدود ۸۰۰۰ کیلومتر است و هشدار داد که برنامه هستهای گسترشیافته تهران میتواند شهرهای بزرگ آمریکا را تهدید کند. او افزود که «موشکهای ایران ممکن است نیویورک، یا بوستون، یا واشنگتن، یا میامی را در تیررس هستهای قرار دهند».
پاسخ جمهوری اسلامی از زبان عباس عراقچی وزیر خارجه رژیم چنین بود که نتانیاهو در مورد برد موشکها دروغ گفته تا واشنگتن را فریب دهد و به انجام حملهای تازه علیه ایران وادار کند. او همچنین تأکید کرد که «اسرائیل اکنون در تلاش است تهدیدی ساختگی از توانمندیهای دفاعی ما بسازد».
عراقچی تلاش کرد بین ارزیابیهای نادرست اطلاعاتی آمریکا درباره تسلیحات کشتار جمعی عراق و پیامدهای فاجعهبار آن با تلاشهای تسلیحاتی و نظامی جمهوری اسلامی پیوند برقرار کند.
میتوان گفت که نتانیاهو احتمالاً در حال آمادهکردن صحنه بینالمللی و به ویژه آمریکا برای انجام عملیات نظامی جدید علیه جمهوری اسلامی ایران است؛ بهخصوص که از زمان پایان «جنگ دوازده روزه» گمانهزنیها در داخل ایران و در سطح بینالمللی درباره امکان دور دوم تقابلهای نظامی میان رژیم و اسرائیل ادامه دارد.
رژیم اسلامی ایران با دولت دونالد ترامپ در چند دور مذاکرات هستهای شرکت کرد، پنج دور در زمانی کوتاه که فضایی مثبت نیز همراه آن بود اما در نقطهای اختلاف اصلی ظاهر شد: مسئله سطح صفر «غنیسازی و ذخیرهی اورانیوم» که ترامپ بر آن پافشاری میکرد تا توافق جدید با توافق ۲۰۱۵ اوباما تفاوت داشته باشد. مشکل اینجا بود که یک «اختلاف اصلی و غیرقابل حل» رخ داد؛ رژیم ایران نیز بر آنچه خط قرمز خود در خصوص حق غنیسازی اورانیوم میداند پای فشرد و به این ترتیب جنگ دوازده روزه آغاز شد.
حالا نمیتوان گفت که با توقف جنگ، صلح برقرار شده بلکه اکنون وضعیت «نه جنگ و نه صلح» برقرار است که میتواند در هر لحظه دور تازهای از درگیری نظامی همراه شود.
با اعلام آتشبس از سوی ترامپ پس از ضربه اسرائیلی ـ آمریکایی بر تاسیسات هستهای در ایران و سپس فعال شدن «اسنپبک» و بازگرداندن تحریمهای بینالمللی، رژیم ایران همچنان از آمادگی برای دیپلماسی سخن میگوید. چون تهران گزینه دیگری ندارد؛ انتخابهایش در برابر اسرائیل و واشنگتن محدود است، به ویژه که توانش برای حمایت از نیروهای نیابتی و تحرک در جبهه «محور مقاومت» پس از دو سال در یک خاورمیانه جدید که اکنون محورهای رژیم در آن فروپاشیده، کاهش یافته است.
تهران میگوید آماده مذاکرات است، اما سؤال این است که در سایه اظهارات وزیر امور خارجه آمریکا مارکو روبیو درباره موشکهای آن و سپس سخنان نتانیاهو درباره موشکهای قارهپیما و توان آنها برای حمله به شهرهای آمریکا، جهت برجسته کردن تهدیدات موشکی از سوی رژیم، آیا نتانیاهو اینبار هم میتواند موضوع موشکهای ایرانی را وارد هر گفتگویی کند که ممکن است میان تهران و واشنگتن برگزار شود؟
اگر نتانیاهو موفق شود، با نقطه اختلاف جدیدی روبرو خواهیم بود که میتواند مذاکرات مورد انتظار را به شکست بکشاند.
مقامات جمهوری اسلامی ایران بارها گفتهاند که سامانه موشکی آنها خط قرمز است و این موضوع از مذاکرات با دولت ترامپ و قبل از آن با دولت جو بایدن کنار گذاشته شده است؛ اما آیا ترامپ ممکن است این موضوع را وارد توافق جدید بکند تا این توافق با توافق اوباما سال ۲۰۱۵ متفاوت باشد؟
با توجه به شخصیت ترامپ که در ابتدا مشتاق به دست آوردن «توافقی تاریخی» به گفته خودش بود، سپس شرط «غنیسازی صفر» را مطرح کرد و بعد ضربات کاری به تأسیسات هستهای در ایران وارد آورد، اکنون تهران در تلاش است تا از اعلام رئیس جمهور آمریکا درباره نابودی برنامه هستهایاش بهرهبرداری کند؛ هرچند برآوردها تنها از تاخیر برنامه به مدت حدود دو سال حکایت دارد و پیشبینی اینکه ترامپ چه تصمیمی خواهد گرفت، بسیار دشوار است به ویژه وقتی مواضع او بسته به افرادی که در اطرافش هستند تغییر میکند.
در خصوص سامانه موشکهای بالستیک ایران، این سامانه بخشی از استراتژی دفاعی آن به شمار میرود، بهخصوص در شرایط فرسودگی توانمندیهای نظامی متعارف و نیروی هوایی؛ بنابراین جمهوری اسلامی بر موشکهای بالستیک تکیه دارد. درباره برخورداری آن از موشکهای بالستیک قاره پیما با برد حدود ۲۹۰۰ مایل، برای برآوردهای آمریکایی معلوم نیست که اصلا چنین تواناییای دارد یا نه، خصوصاً که در سال ۲۰۱۷ اعلام کرد بردهای فعلی موشکهایش «کافی» است و این نشان میدهد برنامهای آشکار برای توسعه برنامه موشکی نداشته است. با این حال، اگر تصمیمی برای انجام این کار اتخاذ شود، پیشرفت ایران در عرصه فضایی ماهوارهبرها میتواند مسیر دستیابی به موشکهای قاره پیما را تسهیل کند، زیرا فناوریهای مورد استفاده در ماهوارهبرها و موشکهای قارهپیما مشابه است.
از اینرو مقامات جمهوری اسلامی بر کنار گذاشتن مسئله موشکی از هرگونه گفتگو تأکید دارند؛ علی لاریجانی دبیر «شورای عالی امنیت ملی» اعلام کرد که «هرگونه مذاکره درباره محدود کردن برنامه موشکی تهران بطور قاطع رد شده است».
او افزود: «آمریکاییها اصرار دارند که ما را دقیقاً درباره موشکها به میز مذاکره بکشانند. آنها خواستار توقف کامل غنیسازی اورانیوم یا محدود کردن برد موشکها به کمتر از ۳۰۰ کیلومتر (۱۸۵ مایل) هستند، در حالی که اکنون برد آنها ۵۰۰ کیلومتر (۳۱۰ مایل) است؛ این امر عملاً توانایی دفاعی و ضربتی اصلی ما را از ما میبرد».
بنابراین دو موضوع در دستور مذاکرات با جمهوری اسلامی ایران وجود دارد که تهران آنها را خط قرمز میداند و بر آنها پافشاری میکند: عدم تمایل به کنارگذاشتن حق غنیسازی و عدمگفتگو درباره برنامه موشکی. پس اگر به زودی از سر گرفتن مذاکرات میان رژیم ایران و آمریکا رخ دهد، این امر به خودی خود نشانه مثبتی نخواهد بود؛ چرا که مذاکرات پر از خط قرمزهایی است که جزئی جدانشدنی از استراتژی رژیم ایران به شمار میروند و در نتیجه گفتگوهای واشنگتن و تهران در دوره ترامپ اغلب میتواند مقدمهای برای جنگ مستقیم میان جمهوری اسلامی و اسرائیل باشد؛ جنگی که اینبار هدفش ممکن است نابودی توانمندی موشکی آن باشد.
پاسخ جمهوری اسلامی از زبان عباس عراقچی وزیر خارجه رژیم چنین بود که نتانیاهو در مورد برد موشکها دروغ گفته تا واشنگتن را فریب دهد و به انجام حملهای تازه علیه ایران وادار کند. او همچنین تأکید کرد که «اسرائیل اکنون در تلاش است تهدیدی ساختگی از توانمندیهای دفاعی ما بسازد».
عراقچی تلاش کرد بین ارزیابیهای نادرست اطلاعاتی آمریکا درباره تسلیحات کشتار جمعی عراق و پیامدهای فاجعهبار آن با تلاشهای تسلیحاتی و نظامی جمهوری اسلامی پیوند برقرار کند.
میتوان گفت که نتانیاهو احتمالاً در حال آمادهکردن صحنه بینالمللی و به ویژه آمریکا برای انجام عملیات نظامی جدید علیه جمهوری اسلامی ایران است؛ بهخصوص که از زمان پایان «جنگ دوازده روزه» گمانهزنیها در داخل ایران و در سطح بینالمللی درباره امکان دور دوم تقابلهای نظامی میان رژیم و اسرائیل ادامه دارد.
رژیم اسلامی ایران با دولت دونالد ترامپ در چند دور مذاکرات هستهای شرکت کرد، پنج دور در زمانی کوتاه که فضایی مثبت نیز همراه آن بود اما در نقطهای اختلاف اصلی ظاهر شد: مسئله سطح صفر «غنیسازی و ذخیرهی اورانیوم» که ترامپ بر آن پافشاری میکرد تا توافق جدید با توافق ۲۰۱۵ اوباما تفاوت داشته باشد. مشکل اینجا بود که یک «اختلاف اصلی و غیرقابل حل» رخ داد؛ رژیم ایران نیز بر آنچه خط قرمز خود در خصوص حق غنیسازی اورانیوم میداند پای فشرد و به این ترتیب جنگ دوازده روزه آغاز شد.
حالا نمیتوان گفت که با توقف جنگ، صلح برقرار شده بلکه اکنون وضعیت «نه جنگ و نه صلح» برقرار است که میتواند در هر لحظه دور تازهای از درگیری نظامی همراه شود.
با اعلام آتشبس از سوی ترامپ پس از ضربه اسرائیلی ـ آمریکایی بر تاسیسات هستهای در ایران و سپس فعال شدن «اسنپبک» و بازگرداندن تحریمهای بینالمللی، رژیم ایران همچنان از آمادگی برای دیپلماسی سخن میگوید. چون تهران گزینه دیگری ندارد؛ انتخابهایش در برابر اسرائیل و واشنگتن محدود است، به ویژه که توانش برای حمایت از نیروهای نیابتی و تحرک در جبهه «محور مقاومت» پس از دو سال در یک خاورمیانه جدید که اکنون محورهای رژیم در آن فروپاشیده، کاهش یافته است.تهران میگوید آماده مذاکرات است، اما سؤال این است که در سایه اظهارات وزیر امور خارجه آمریکا مارکو روبیو درباره موشکهای آن و سپس سخنان نتانیاهو درباره موشکهای قارهپیما و توان آنها برای حمله به شهرهای آمریکا، جهت برجسته کردن تهدیدات موشکی از سوی رژیم، آیا نتانیاهو اینبار هم میتواند موضوع موشکهای ایرانی را وارد هر گفتگویی کند که ممکن است میان تهران و واشنگتن برگزار شود؟
اگر نتانیاهو موفق شود، با نقطه اختلاف جدیدی روبرو خواهیم بود که میتواند مذاکرات مورد انتظار را به شکست بکشاند.
مقامات جمهوری اسلامی ایران بارها گفتهاند که سامانه موشکی آنها خط قرمز است و این موضوع از مذاکرات با دولت ترامپ و قبل از آن با دولت جو بایدن کنار گذاشته شده است؛ اما آیا ترامپ ممکن است این موضوع را وارد توافق جدید بکند تا این توافق با توافق اوباما سال ۲۰۱۵ متفاوت باشد؟
با توجه به شخصیت ترامپ که در ابتدا مشتاق به دست آوردن «توافقی تاریخی» به گفته خودش بود، سپس شرط «غنیسازی صفر» را مطرح کرد و بعد ضربات کاری به تأسیسات هستهای در ایران وارد آورد، اکنون تهران در تلاش است تا از اعلام رئیس جمهور آمریکا درباره نابودی برنامه هستهایاش بهرهبرداری کند؛ هرچند برآوردها تنها از تاخیر برنامه به مدت حدود دو سال حکایت دارد و پیشبینی اینکه ترامپ چه تصمیمی خواهد گرفت، بسیار دشوار است به ویژه وقتی مواضع او بسته به افرادی که در اطرافش هستند تغییر میکند.
در خصوص سامانه موشکهای بالستیک ایران، این سامانه بخشی از استراتژی دفاعی آن به شمار میرود، بهخصوص در شرایط فرسودگی توانمندیهای نظامی متعارف و نیروی هوایی؛ بنابراین جمهوری اسلامی بر موشکهای بالستیک تکیه دارد. درباره برخورداری آن از موشکهای بالستیک قاره پیما با برد حدود ۲۹۰۰ مایل، برای برآوردهای آمریکایی معلوم نیست که اصلا چنین تواناییای دارد یا نه، خصوصاً که در سال ۲۰۱۷ اعلام کرد بردهای فعلی موشکهایش «کافی» است و این نشان میدهد برنامهای آشکار برای توسعه برنامه موشکی نداشته است. با این حال، اگر تصمیمی برای انجام این کار اتخاذ شود، پیشرفت ایران در عرصه فضایی ماهوارهبرها میتواند مسیر دستیابی به موشکهای قاره پیما را تسهیل کند، زیرا فناوریهای مورد استفاده در ماهوارهبرها و موشکهای قارهپیما مشابه است.
از اینرو مقامات جمهوری اسلامی بر کنار گذاشتن مسئله موشکی از هرگونه گفتگو تأکید دارند؛ علی لاریجانی دبیر «شورای عالی امنیت ملی» اعلام کرد که «هرگونه مذاکره درباره محدود کردن برنامه موشکی تهران بطور قاطع رد شده است».
او افزود: «آمریکاییها اصرار دارند که ما را دقیقاً درباره موشکها به میز مذاکره بکشانند. آنها خواستار توقف کامل غنیسازی اورانیوم یا محدود کردن برد موشکها به کمتر از ۳۰۰ کیلومتر (۱۸۵ مایل) هستند، در حالی که اکنون برد آنها ۵۰۰ کیلومتر (۳۱۰ مایل) است؛ این امر عملاً توانایی دفاعی و ضربتی اصلی ما را از ما میبرد».
بنابراین دو موضوع در دستور مذاکرات با جمهوری اسلامی ایران وجود دارد که تهران آنها را خط قرمز میداند و بر آنها پافشاری میکند: عدم تمایل به کنارگذاشتن حق غنیسازی و عدمگفتگو درباره برنامه موشکی. پس اگر به زودی از سر گرفتن مذاکرات میان رژیم ایران و آمریکا رخ دهد، این امر به خودی خود نشانه مثبتی نخواهد بود؛ چرا که مذاکرات پر از خط قرمزهایی است که جزئی جدانشدنی از استراتژی رژیم ایران به شمار میروند و در نتیجه گفتگوهای واشنگتن و تهران در دوره ترامپ اغلب میتواند مقدمهای برای جنگ مستقیم میان جمهوری اسلامی و اسرائیل باشد؛ جنگی که اینبار هدفش ممکن است نابودی توانمندی موشکی آن باشد.
۲۶
romano - تهران، ایران
کیهان لندن ایران اینترنشنال ایندیپندنت فارسی منوتو همه رسانه اسرائیل هستند تعجب است که شما که اینقدر وطن پرستید هر روز دخیلتون به اینها بسته. تنها موردی که که باهاش در مورد ج ا هم مسیرم قدرت نظامی و زدن سریع و قاطعه دشمنه، مخصوصا از زمانی که اسرائیل .. بزرگ تاریخ یهود را خورد و ایرانی کشت (پدرسگ باید ۱۰ برابرش رو پس بدی) در باقی موارد نمیخوام رژیم ایران یک روز بمونه. ساده دلها و بیسوادان که دنبال جواب ساده برای مشکلات پیچیده هستند رفتن ملاها را منوط به حمله نظامی میکنند. برای هیچ کشوری در کره خاکی حتی روسیه که در جنگ تنازع بقا و برتری هژمون انرژی و نظامی و ژئو پلتیک با اروپاست اینهمه رسانه دست بمزد شبانه روز قلم نمیزنند. هدف نابودی اقتصاد چینه و ایران دقیقا پایگاهییه که باید برای این حمله آماده سازی بشه هم چهارراه حمل و نقله و هم منبع انرژی لذا تکه تکه کردن ایران هدف گذشته حال و آینده است. ج ا نهایتا در مردم غرق خواهد شد اما ایران ماندنش به من و شما وابسته است.
11
3
چهارشنبه ۲۳ مهر ۱۴۰۴ - ۰۹:۱۷
۴۳
paksan - ایران، ایران
قدرت دفاعی ایران بومی هستش و اینها از این می ترسند نه از موشکها. دانش هسته ای ایران بومی هستش آنها از دانش ما می ترسند برای همین دانشمندان را میزنند وگرنه آرژانتین و غیره هم غنی سازی دارند ولی آنها دانش آنرا ندارند و بهشون دادند. وقتی دانش چیزی را داشته باشه محدودیت نداری ولی وقتی خریدار و واردکننده باشی همیشه وابسته ای و از همه بدتر در یک جنگ واقعی محدودیت استفاده داری.
1
1
چهارشنبه ۲۳ مهر ۱۴۰۴ - ۱۶:۵۴
پاسخ شما چیست؟
0%
ارسال پاسخ