گنده لات‌های مجازی به غلط کردن افتادند! پایان شاخ و شانه کشی ۳ رپر معروف تهران - ویدیو

به گزارش تابناک، سه رپر فارسی زبان که چندی پیش در فضای مجازی کری‌خوانی کرده بودند، توسط پلیس امنیت دستگیر شدند. 

ویدیو مربوط به آن را در ادامه می‌توانید مشاهده نمایید.

گنده لات‌های مجازی به غلط کردن افتادند! پایان شاخ و شانه کشی ۳ رپر معروف تهران pic.twitter.com/rGZyDNPAhi

— Iranian UK (@IranianUk) October 6, 2025

-------------
اخبار مرتبط:
افزایش احساس ناامنی در کلانشهرها
امروزه، احساس ناامنی اجتماعی ناشی از جرائمی چون خفت‌گیری و سرقت‌های خشن، به یکی از بزرگترین دغدغه‌های شهروندان در کلانشهرهایی نظیر تهران تبدیل شده است. این پدیده، تنها یک بحران صرفاً امنیتی یا اقتصادی نیست، بلکه ابعاد اجتماعی و روانی عمیقی در جامعه بر جای گذاشته است. 

افزایش روزافزون گزارش‌ها و تصاویر این نوع جرائم در فضای رسانه‌ای و شبکه‌های اجتماعی، به طور قابل ملاحظه‌ای به ناامنی ادراکی دامن زده است؛ به طوری که حتی شهروندانی که مستقیماً قربانی نبوده‌اند نیز، همواره احساس خطر و آسیب‌پذیری می‌کنند. این وضعیت، لزوم بررسی جامع ریشه‌های این ناامنی را بیش از پیش نمایان می‌سازد تا بتوان راهکارهای موثری برای بازگرداندن اعتماد اجتماعی و امنیت روانی مردم پیدا کرد.

دلایل اصلی عدم احساس امنیت مردم در تهران و ایران
۱. گسترش فقر، بیکاری و مشکلات معیشتی به عنوان ریشه اصلی جرائم خشن:
بسیاری از تحلیلگران و جامعه‌شناسان، بحران اقتصادی و گسترش فقر را مهم‌ترین عامل ریشه‌ای در افزایش جرائم خشن مانند خفت‌گیری و زورگیری می‌دانند. آمارها نشان می‌دهند که با بالا رفتن تورم، کاهش قدرت خرید، و افزایش نرخ بیکاری، سرقت‌های خرد و کلان به شدت افزایش یافته است، به طوری که در برخی سال‌ها، آمار سرقت‌ها تا چهار و نیم برابر افزایش داشته است. 

در چنین شرایطی، برخی افراد، به ویژه آنهایی که زمینه‌های اجتماعی و فرهنگی نامناسبی دارند، برای تأمین نیازهای اولیه یا پرداخت قروض خود، به سوی بزهکاری و سرقت با اعمال خشونت سوق داده می‌شوند، زیرا دیگر ترس و قبح جرم از بین رفته است و ناامنی اجتماعی نتیجه مستقیم مشکلات معیشتی شده است.

۲. ضعف ساختار قضایی و انتظامی در ایجاد بازدارندگی قاطع:
یکی از عواملی که به تکرار و افزایش سرقت‌های خشن دامن می‌زند، درک عمومی از عدم قاطعیت یا سرعت کافی در برخورد با مجرمان است. به عقیده بسیاری از مردم و کارشناسان، صرف دستگیری سارقان و زورگیران کافی نیست و نیاز به برخوردهای عبرت‌آموز و مجازات‌های قاطع از سوی دستگاه قضائی است. 

برخی نیز معتقدند ضعف قانونی و عدم به‌روزرسانی قوانین متناسب با خشونت‌های جدید، باعث می‌شود مجرمان اطمینان داشته باشند که عواقب سنگینی در انتظارشان نیست و همین امر، ترس آنها را برای ارتکاب جرم در روز روشن از بین می‌برد.

۳. ناامنی ادراکی و تاثیر مخرب انتشار گسترده اخبار در رسانه‌ها:
علاوه بر ناامنی واقعی ناشی از آمار سرقت‌ها، پدیده‌ای به نام «احساس ناامنی» یا ناامنی ادراکی نیز بسیار پررنگ است. انتشار بی‌وقفه و مکرر فیلم‌ها و تصاویر خفت‌گیری و زورگیری در رسانه‌های جمعی و شبکه‌های اجتماعی، موجب می‌شود که مردم حتی در صورت عدم تجربه مستقیم قربانی شدن، مدام خود را در خطر ببینند. 


این امر سلامت روانی جامعه را به مخاطره انداخته و سبب می‌شود شهروندان برای حفظ امنیت خود، از حضور در اجتماع، استفاده از وسایل شخصی یا رفت و آمد در ساعات خاص پرهیز کنند، که این خود نشانه‌ای از فروپاشی اعتماد اجتماعی است.

۴. کمبود محسوس حضور پلیس و ضعف در زیرساخت‌های شهری:
حضور محسوس و فعال نیروهای انتظامی، به خصوص در محلات خلوت، معابر پرتردد، و پس‌کوچه‌ها، تأثیر مستقیمی بر پیشگیری از جرائم دارد. انتقادهایی وجود دارد مبنی بر اینکه نیروی انتظامی به اندازه کافی در میادین و نقاط جرم‌خیز حضور ندارد و تعداد کانکس‌های انتظامی یا گشت‌های پلیس در برابر وسعت شهر بزرگی مانند تهران اندک است. 

همچنین، نقاط ضعف کالبدی شهری از قبیل کمبود روشنایی کافی، فقدان دوربین‌های نظارتی، و وجود زیرگذرها یا فضاهای بی‌دفاع شهری، بستر را برای بزهکاران فراهم می‌کند و ناامنی فیزیکی را تشدید می‌نماید.

۵. سهم بزرگ سرقت‌های خرد همراه با خشونت:
با وجود اینکه مقامات انتظامی گاهی بر افزایش آمار کشف سرقت‌ها تأکید می‌کنند، اما آمار سرقت‌های خرد مانند موبایل‌قاپی و کیف‌قاپی که اغلب با اعمال خشونت یا تهدید با سلاح سرد همراه است، نه تنها کاهش نیافته بلکه روز به روز بر وخامت آن افزوده شده است. این نوع سرقت‌ها، به دلیل تکرار بالا و تماس مستقیم با شهروندان، بیشترین تأثیر را در ایجاد حس ناامنی دارند. 

تبدیل سرقت‌های خرد به سرقت‌های همراه با خشونت، باعث شده است که دیگر نتوان این جرائم را کم‌اهمیت شمرد و ترس از آسیب فیزیکی به دغدغه روزمره مردم تبدیل شود.

۶. ناکارآمدی ساختاری و تمرکز ناکافی بر امنیت شهروندان:
برخی ناظران و تحلیلگران ریشه ناامنی‌های اجتماعی را فراتر از عوامل اقتصادی صرف می‌دانند و آن را ناشی از ناکارآمدی کلان سیستم مدیریتی و تمرکز نادرست منابع می‌بینند. 

آنها استدلال می‌کنند که اگر نیروی انتظامی به جای افزایش تمرکز بر موضوعاتی مانند حجاب اجباری و سرکوب اعتراضات، تلاش و امکانات خود را صرف تأمین امنیت جانی و مالی شهروندان در برابر زورگیران و سارقان می‌کرد، وضعیت به مراتب بهتر بود. این نقد نشان می‌دهد که مردم انتظار دارند اولویت‌های امنیتی نظام، معطوف به حفظ امنیت عمومی و مدنی باشد.

۷. مهاجرت بی‌رویه و رشد حاشیه‌نشینی در کلانشهرها:
مهاجرت بی‌رویه و تمرکز بالای جمعیت، به خصوص در شهرهای بزرگ مانند تهران، بدون برنامه‌ریزی لازم برای اشتغال و اسکان، منجر به گسترش حاشیه‌نشینی و رشد مناطق کمتر توسعه‌یافته می‌شود. در این مناطق، فقر، بیکاری و عدم نظارت اجتماعی به هم گره می‌خورند و شرایط را برای توزیع مواد مخدر و سوءاستفاده سودجویان فراهم می‌کنند. 

این معضلات اجتماعی، هسته‌های اصلی تولید جرم و جنایت‌های خشن می‌شوند که پیامد آن تضعیف کلی امنیت در سراسر شهر و گسترش بزهکاری به مناطق دیگر است.