پرواز به سوی مرگ در لایو: چهره مشهور قربانی عطش شهرت در مقابل ۱۰۰۰ بیننده

این بار نیز ماجرای مرگ دلخراش تانگ فیجی، چهره مشهور شبکه‌های اجتماعی چینی، در جریان یک پخش زنده اینترنتی، بیش از یک تراژدی فردی، یک زنگ خطر جدی برای جامعه مجازی و فرهنگ به اشتراک‌گذاری لحظه‌ای زندگی است. 

حادثه‌ای که در روز ۲۷ سپتامبر (اواسط مهر ماه) و در مقابل دیدگان بیش از ۱۰۰۰ دنبال‌کننده‌ای رخ داد که به تماشای ماجراجویی‌های هوایی او نشسته بودند. این مرد ۵۵ ساله حین پرواز با جایروکوپتر (هلیکوپتر سبک دو موتوره) شخصی خود، ناگهان کنترل را در منطقه جیانگه از دست داد. 

پرواز به سوی مرگ در لایو: چهره مشهور قربانی عطش شهرت در مقابل ۱۰۰۰ بیننده pic.twitter.com/X5P2MA6Rck

— Iranian UK (@IranianUk) October 2, 2025

تصاویر پخش زنده نشان می‌داد که پرنده سبک، پیش از برخورد با زمین به شکلی هولناک شروع به چرخش کرد و پس از سقوط، بلافاصله آتش گرفت. تانگ فیجی که در هنگام پرواز نه کلاه ایمنی بر سر داشت و نه چتر نجات، در صحنه حادثه جان باخت و فاجعه جلوی چشمان بینندگان رقم خورد.

بی‌احتیاطی مرگبار: کمبود آموزش و غفلت از ایمنی
جزئیات منتشر شده درباره پیش‌زمینه پروازهای تانگ فیجی، ابعاد هولناک‌تری به این حادثه می‌بخشد. او مدعی شده بود که تنها با یک هفته مطالعه تئوری و شش ساعت تمرین عملی، پرواز با این هواگرد شخصی را فرا گرفته است. 

چنین ادعایی، که شاید برای افزودن بر جذابیت محتوای او مطرح شده باشد، نشان‌دهنده یک بی‌احتیاطی مفرط و اعتمادبه‌نفس کاذب در مواجهه با یک فعالیت به‌شدت فنی و پرخطر است. پروازی با تجهیزات سبک و شخصی، بدون حداقل آموزش‌های حرفه‌ای و با نادیده گرفتن ابتدایی‌ترین اصول ایمنی، خودکشی تدریجی برای جلب توجه بیشتر بود. این اقدام، عواقب تلخ نادیده گرفتن قوانین فیزیک و پروتکل‌های فنی را، به تلخ‌ترین شکل ممکن، اثبات کرد.
زنده دیدن مرگ: کابوس تماشاگران و بی‌رحمی پلتفرم‌ها
آنچه این فاجعه را به یک کابوس تمام‌عیار تبدیل کرد، خصلت «زنده» بودن این اتفاق بود. بینندگان وحشت‌زده، لحظه به لحظه چرخش جنون‌آمیز هواگرد و سپس سقوط و شعله‌ور شدن آن را مشاهده کردند. پیام‌های هولناک "نجاتش دهید" و "با اورژانس تماس بگیرید" در فضای چت، عمق اضطراب مخاطبانی را نشان می‌داد که از پشت صفحه‌های نمایش، شاهد مرگ یک انسان بودند. 

این روایت غم‌انگیز، ماهیت متناقض و بی‌رحم پلتفرم‌های پخش زنده را به رخ می‌کشد؛ جایی که فاصله بین سرگرمی و فاجعه تنها یک لحظه است. تبدیل شدن مرگ به یک نمایش، حتی با نیت خیرخواهانه ارسال پیام‌های کمک، یک معضل اخلاقی جدی در عصر دیجیتال است.
هشدارهای نادیده گرفته شده: تکرار سوانح و عطش شهرت
این مرد برای اشتراک‌گذاری کلیپ‌های پرواز خود در فضای مجازی شهرت داشت و نکته هشداردهنده این است که او پیش از این نیز از دو سانحه هوایی ناشی از نقص فنی جان سالم به در برده بود. 

این سوابق، هشدارهای مکرری بودند که متأسفانه نادیده گرفته شدند. تکرار این حوادث، زنگ خطری را به صدا درمی‌آورد که نه فقط متوجه فرد، بلکه متوجه تولید محتوای پرخطر در فضای مجازی است. عطش سیری‌ناپذیر برای محتوای جدید، هیجان‌انگیز و منحصربه‌فرد، گاهی اوقات افراد را به سمت انجام اعمالی سوق می‌دهد که فراتر از توانایی، تجهیزات یا مقررات ایمنی است؛ رفتاری که در نهایت می‌تواند منجر به فجایعی شود که در این ماجرا شاهد بودیم.

این حادثه بار دیگر پرسش‌های جدی درباره مسئولیت‌پذیری در فضای مجازی را مطرح می‌کند. آیا صرفاً تولیدکننده محتوا مقصر است؟ پلتفرم‌های پخش زنده تا کجا باید بر محتوای پرخطر نظارت کنند؟ آیا بینندگان که با تماشای خود، این فرد را به تکرار رفتارهای پرریسک تشویق می‌کردند، سهمی در این تراژدی دارند؟ 

این تراژدی باید درسی باشد برای همه نهادهای ناظر، پلتفرم‌های آنلاین و حتی خود مخاطبان که مصرف‌کننده محتوایی نباشند که سلامت و جان افراد را قربانی می‌کند.

در حال حاضر، مقامات چینی تحقیقات خود را برای یافتن علت دقیق این سانحه آغاز کرده‌اند. امید می‌رود نتایج این بررسی‌ها صرفاً به نقص فنی محدود نشود و به عنوان یک الگو برای قانون‌گذاری جدی‌تر درباره فعالیت‌های پرخطر در فضای مجازی و لزوم نظارت بر آموزش‌های پروازی شخصی مورد استفاده قرار گیرد. 

جایروکوپترها، هرچند سبک و شخصی، نیازمند آموزش جدی و گواهی‌نامه‌های معتبر هستند. سهل‌انگاری در یادگیری و نادیده گرفتن پروتکل‌های ایمنی برای پرواز، فرقی با بازی با آتش ندارد و لازم است که قانون، به شکل قاطع، مانع از چنین نمایش‌های مرگباری شود.

مرگ تلخ تانگ فیجی، فراتر از یک خبر حاشیه‌ای، باید به یک نماد آموزشی تبدیل شود. نمادی از اینکه شهرت و دیده شدن در فضای مجازی، ارزش به خطر انداختن جان را ندارد. این فاجعه یک هشدار جدی برای تولیدکنندگان محتوا است که به جای نمایش ریسک‌های مرگبار، بر خلاقیت و ایمنی تمرکز کنند و یک هشدار برای بینندگان است تا مرزهای اخلاقی و انسانی را در هیجان تماشای محتوای آنلاین، گم نکنند. 

حقیقت این است که زندگی واقعی یک نمایش نیست؛ جایی که دکمه توقف یا تکرار وجود ندارد و عواقب بی‌احتیاطی در آسمان، حتی در مقابل هزاران چشم، ابدی است. آیا جامعه مجازی سرانجام از این فاجعه درس خواهد گرفت و از این پس، ایمنی را بر هیجان مقدم خواهد شمرد؟