«مأموران حراست به مردم حمله کردند»: درگیری بر سر حجاب اجباری در «کاخ مرمر رامسر» - ویدیو

ویدئویی کوتاه در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده که تاریخ ضبط آن مشخص نیست، اما گفته می‌شود در کاخ مرمر رامسر گرفته شده و درگیری نیروهای حراست این مکان با تعدادی از بازدیدکنندگان را نشان می‌دهد.

این ویدئو که همزمان با سومین سالگرد جان باختن مهسا امینی در بازداشت گشت ارشاد منتشر شده با واکنش قابل توجه کاربران شبکه‌های اجتماعی مواجه شده است.

انتشار ویدئویی از درگیری نیروهای موسوم به «حراست» با بازدیدکنندگان بر سر حجاب اجباری در شبکه‌های اجتماعی با واکنش کاربران همراه شده است.

بر اساس مشاجره صورت‌گرفته به نظر می‌رسد که موضوع درگیری حجاب اجباری و پوشیدن شال بوده است.

در این ویدئو که تاریخ ضبط آن مشخص نیست هم‌چنین… pic.twitter.com/3xby8DPfiQ

— RadioFarda‌|‌رادیو فردا (@RadioFarda_) September 18, 2025

انتشار ویدئویی از درگیری نیروهای موسوم به «حراست» با بازدیدکنندگان بر سر حجاب اجباری در شبکه‌های اجتماعی با واکنش کاربران همراه شده است.

بر اساس مشاجره صورت‌گرفته به نظر می‌رسد که موضوع درگیری حجاب اجباری و پوشیدن شال بوده است.

در این ویدئو که تاریخ ضبط آن مشخص نیست هم‌چنین دیده می‌شود که یک مرد در حالی که خون‌آلود است بر زمین دراز کشیده شده است.

برخی کاربران محل این درگیری را «کاخ مرمر رامسر» اعلام کرده‌ و گفته‌اند که مأموران چند دختر بازدیدکننده را مورد ضرب‌وشتم قرار داده و از اسپری فلفل استفاده کرده‌اند. رادیوفردا به‌طور مستقل نمی‌تواند این موارد را تأیید کند.

استفاده از زور و خشونت برای تحمیل حجاب اجباری در ایران، تنها یک مسئله فرهنگی یا مذهبی نیست، بلکه ریشه در ماهیت ایدئولوژیک و سیاسی جمهوری اسلامی دارد. حجاب اجباری از همان آغاز انقلاب اسلامی به عنوان یکی از نمادهای اصلی هویت نظام تعریف شد.

 این پوشش نه تنها به عنوان یک حکم شرعی، بلکه به مثابه یک پرچم ایدئولوژیک به کار گرفته شد تا مرز میان حامیان و مخالفان نظام را مشخص کند. از این منظر، هرگونه مقاومت در برابر آن، به عنوان یک تهدید مستقیم علیه مشروعیت و اقتدار حکومت تلقی می‌شود. 

در واقع، حجاب اجباری به ابزاری برای نمایش قدرت و کنترل اجتماعی تبدیل شده است و عقب‌نشینی در این زمینه، از دیدگاه حاکمیت، می‌تواند به فروپاشی سایر اصول ایدئولوژیک منجر شود.

علاوه بر جنبه ایدئولوژیک، تحمیل حجاب اجباری کارکردی امنیتی نیز دارد. حکومت از طریق نظارت بر پوشش زنان، در واقع بر فضاهای عمومی و خصوصی جامعه کنترل اعمال می‌کند. گشت ارشاد و سایر نهادهای مرتبط، با برخورد فیزیکی و خشونت، به طور منظم به شهروندان یادآوری می‌کنند که فضای عمومی تحت کنترل دولت است. 

این خشونت، یک پیام روشن به جامعه می‌فرستد: هرگونه نافرمانی، حتی در کوچک‌ترین مسائل شخصی، با واکنش قاطع و خشن نظام روبرو خواهد شد. این مکانیسم نه تنها برای حفظ حجاب، بلکه برای سرکوب هرگونه حرکت اعتراضی و سازماندهی اجتماعی به کار می‌رود. از این منظر، حجاب اجباری به یک ابزار امنیتی برای مدیریت جامعه و جلوگیری از تشکیل هسته‌های مقاومت تبدیل شده است.

بحران مشروعیت، یکی دیگر از دلایل توسل به خشونت است. با افزایش نارضایتی‌های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی، حکومت برای جبران کاهش محبوبیت خود، به اصول بنیادین خود چنگ می‌زند. حجاب اجباری یکی از معدود موضوعاتی است که نظام از طریق آن می‌تواند پایگاه وفادار خود را بسیج کند و از آنها حمایت ایدئولوژیک بگیرد. 

در شرایطی که بسیاری از وعده‌های اقتصادی و اجتماعی محقق نشده، اصرار بر حجاب به عنوان یک «اصل انقلابی» بهانه‌ای برای نمایش قدرت و استحکام نظام می‌شود. خشونت در این مسیر، به عنوان نمادی از قاطعیت و عدم تسلیم نظام در برابر فشارهای داخلی و خارجی عمل می‌کند و تلاش می‌کند تا به حامیان خود اطمینان دهد که حکومت همچنان بر اصول خود پایبند است.

مقاومت زنان ایران در برابر حجاب اجباری، این موضوع را به یک چالش جدی برای حکومت تبدیل کرده است. جنبش «زن، زندگی، آزادی» نشان داد که حجاب نه تنها مسئله‌ای شخصی نیست، بلکه به نمادی از آزادی و حق انتخاب تبدیل شده است. پاسخ خشن حکومت به این مقاومت، نشان‌دهنده هراس از از دست دادن کنترل بر این نماد کلیدی است. 

هر زنی که بدون حجاب در خیابان ظاهر می‌شود، یک پرچم نافرمانی را برافراشته و به طور علنی اعتبار نظام را زیر سوال می‌برد. بنابراین، حکومت به جای عقب‌نشینی و شنیدن صدای جامعه، با تشدید خشونت سعی در مهار این مقاومت دارد. این چرخه خشونت و مقاومت نشان می‌دهد که حجاب اجباری به خط مقدم نبرد میان مردم و حکومت تبدیل شده و هر دو طرف حاضر به عقب‌نشینی نیستند.