لالایی توماج برای مهسا؛ انتشار اثر جدید خواننده معترض در سالگرد «زن، زندگی، آزادی»

همزمان با سالگرد جان‌باختن مهسا (ژینا) امینی و آغاز اعتراضات «زن، زندگی، آزادی»، توماج صالحی، خواننده و رپر اعتراضی، تازه‌ترین اثر خود با عنوان «لالایی» را منتشر کرد.

این قطعه بر پایه‌ی یکی از سمپل‌های ماندگار گوگوش ساخته شده و با شعر و اجرای توماج، به خانواده‌هایی تقدیم شده است که در مسیر آزادی‌خواهی و عدالت‌جویی، عزیزانشان را از دست داده‌اند.

توماج در توضیح این اثر تأکید کرده است که انتقام چرخه‌ای بی‌پایان از خشونت ایجاد می‌کند، اما حس انتقام‌جویی می‌تواند با دستیابی به عدالت فروکش کند.

او افزود: پوزش از هزارن خانواده‌ای که از تصویر عزیزان از دست رفته‌شان استفاده نکردیم.

تقدیم به تمام خواهرها و برادرهایی که در راه عدالت‌خواهی و آزادی جان عزیزشان را فدا کردند.

«زن، زندگی، آزادی»

#توماج_صالحی در سالگرد جنبش مهسا #لالایی را به خانواده‌های داغداری که عزیزانشان را در مسیر عدالت‌خواهی و آزادی از دست داده‌اند تقدیم کرد #زن_زندگی_آزادی #مهساامینی pic.twitter.com/fwoSNacn6k

— Kamran Mehrpour (@KamranMehrpour) September 15, 2025

موسیقی توماج صالحی از همان ابتدا فراتر از یک هنر صرف بود؛ او با اشعار خود به بازتاب صدای جامعه‌ای پرداخت که سال‌ها از شنیدن آن محروم بود. ترانه‌های او، نه تنها بیانگر درد و رنج طبقات فرودست جامعه بود، بلکه به طور مستقیم به فساد، تبعیض و بی‌عدالتی اعتراض می‌کرد. این رویکرد، او را به سرعت از یک خواننده رپ زیرزمینی به یک نماد مقاومت تبدیل کرد. 

او با شجاعت بی‌نظیر، از خط قرمزها عبور کرد و از پشت میله‌های سانسور، واقعیت‌های تلخ جامعه ایران را فریاد زد. همین جسارت و تعهد بود که او را به قلب جنبش آزادی‌خواهی گره زد.

جنبش «زن، زندگی، آزادی» نقطه‌ی عطفی در تاریخ مبارزات مدنی ایران بود و توماج صالحی به یکی از پررنگ‌ترین صداهای آن تبدیل شد. او با انتشار آثار جدیدی در حمایت از این جنبش، نشان داد که هنرمند نمی‌تواند از تحولات اجتماعی جامعه خود جدا باشد. 

ترانه‌های او، با تمرکز بر حقوق زنان، آزادی‌های فردی و اعتراض به خشونت حکومتی، به سرودهای غیررسمی این جنبش تبدیل شدند. صدای او، نه تنها در خیابان‌های ایران، بلکه در سراسر جهان طنین‌انداز شد و به نمادی از همبستگی بین‌المللی با مردم ایران تبدیل گردید.

تعهد توماج به آزادی‌خواهی، او را بهای سنگینی داد. دستگیری‌های مکرر، شکنجه و حبس‌های طولانی‌مدت، هرگز نتوانستند او را از مسیر خود منصرف کنند. او در نامه‌ها و پیام‌های خود از زندان، همچنان به امید به آزادی و مبارزه تا رسیدن به هدف تاکید می‌کرد.

 این مقاومت بی‌نظیر، جایگاه او را به عنوان یک هنرمند متعهد و یک فعال حقوق بشر تثبیت کرد. توماج نشان داد که برای یک هنرمند واقعی، هنر وسیله‌ای برای بیان حقیقت و ایستادگی در برابر ظلم است، حتی اگر به قیمت از دست دادن آزادی‌اش باشد.

جنبش «زن، زندگی، آزادی» با سه شعار اصلی خود، فراتر از یک اعتراض ساده خیابانی عمل کرد. «زن» بر حقوق برابر زنان و مردان و آزادی‌های فردی تاکید داشت. «زندگی» به معنای حق داشتن یک زندگی با کرامت، بدون فقر و سرکوب بود. و «آزادی» نیز خواسته اصلی برای تغییرات بنیادین سیاسی و اجتماعی بود. 

این جنبش، کلیت جامعه ایران را از گروه‌های قومی و مذهبی مختلف تا نسل‌های متفاوت را در بر گرفت و برای اولین بار در سال‌های اخیر، یک صدای واحد و قدرتمند را علیه حکومت بلند کرد.

اهمیت توماج صالحی در این جنبش، نه فقط به دلیل موسیقی او، بلکه به خاطر شخصیت و مقاومت بی‌بدیل اوست. او با نپذیرفتن سازش و ایستادگی در برابر فشارها، به الگویی برای جوانان معترض تبدیل شد. 

توماج، در عمل نشان داد که می‌توان از تمام امکانات هنری برای مبارزه استفاده کرد و در برابر تهدید و ترس تسلیم نشد. او صدای بی‌صدای کسانی شد که سال‌ها در سکوت رنج می‌بردند و با هنر خود، به آن‌ها شجاعت بخشید.

در نهایت، می‌توان گفت که توماج صالحی و جنبش «زن، زندگی، آزادی»، دو روی یک سکه هستند. توماج، به عنوان یک هنرمند، صدای این جنبش بود و جنبش نیز، به او فرصت داد تا پیام خود را به گوش جهانیان برساند. 

این پیوند عمیق میان هنر و مبارزات اجتماعی، نشان‌دهنده این حقیقت است که هنر می‌تواند قدرتمندترین ابزار برای تغییرات اجتماعی و سیاسی باشد. مبارزه توماج صالحی و جنبش «زن، زندگی، آزادی» در تاریخ ایران ماندگار خواهد شد.

این مقاومت هنرمندانه و اجتماعی، نشان می‌دهد که مبارزه برای آزادی در ایران از راه‌های مختلفی ادامه دارد. توماج صالحی با شجاعت خود ثابت کرد که هنرمندان می‌توانند در خط مقدم این مبارزه قرار بگیرند و با صدای خود، امید به تغییر را در دل مردم زنده نگه دارند. 

میراث او، نه تنها مجموعه‌ای از ترانه‌های اعتراضی، بلکه نمادی از پایداری و اراده‌ای است که هرگز تسلیم نمی‌شود.