تجاوز چهار نفره به یک دختر در محله سرچشمه تهران
⚠️هشدار: حاوی محتوای آزار دهنده⚠️استیصال یک دختر بیپناه که چهار پسر با خیال راحت و بدون ترس به او تجاوز میکنند و از خودشان در حال تجاوز فیلم میگیرند هولناک است. ویدیوی تجاوز حتی به صورت سانسور شده قابل انتشار در اینستاگرام نبود. اما چهره این افراد باید منتشر شود تا شناسایی شوند.
در روزهای اخیر، خبری تکاندهنده از محله سرچشمه تهران منتشر شد که جامعه را در بهت و خشم فرو برد. براساس گزارشهای موجود، چهار پسر جوان به یک زن حمله کرده و او را مورد تجاوز قرار دادهاند. شدت فاجعه به حدی بوده که حتی فیلم این حادثه، به دلیل خشونت بالا، قابل انتشار در شبکههای اجتماعی نبوده است. این اتفاق نه تنها زنگ خطری جدی برای امنیت زنان در جامعه محسوب میشود، بلکه دوباره مسئله ناتوانی نهادهای مسئول در پیشگیری از خشونت جنسی را به صدر بحثهای عمومی آورده است.
گفته میشود مهاجمان با بیپروایی تمام اقدام به فیلمبرداری از عمل خود کردهاند؛ رفتاری که نشان از نبود ترس از مجازات و ضعف بازدارندگی قوانین دارد. هویت قربانی همچنان پنهان مانده، اما همین پنهانماندن نیز خود بازتابی از فضای سنگین اجتماعی است که در آن بسیاری از زنان، حتی پس از تجربه چنین حوادثی، از آشکار شدن هویتشان به دلیل قضاوتهای ناعادلانه و بیمهری عمومی بیم دارند.
انتشار خبر این رویداد واکنشهای گستردهای را در جامعه و فضای مجازی برانگیخت. بسیاری از فعالان حقوق زن و کاربران شبکههای اجتماعی، خواستار معرفی و محاکمه فوری عاملان این جنایت شدهاند. در کنار آن، مردم نیز با پرسشهای جدی در خصوص امنیت فردی و عمومی مواجهاند: چگونه در یکی از مناطق مرکزی پایتخت چنین فاجعهای میتواند به راحتی رخ دهد و عاملان آن حتی به خود جرئت دهند از این اقدام شنیع فیلم تهیه کنند؟
در چنین شرایطی انتظار میرود دستگاه قضایی و انتظامی کشور به سرعت وارد عمل شود. شناسایی و دستگیری مهاجمان، محاکمه علنی آنان و حمایت روانی و حقوقی از قربانی، از اقداماتی است که میتواند تا حدی اعتماد از دست رفته مردم را بازگرداند. در کنار آن، لازم است سیاستهای پیشگیرانه جدیتری در زمینه مقابله با خشونت جنسی و حمایت از زنان اجرا شود؛ از جمله آموزشهای عمومی، تقویت قوانین بازدارنده و افزایش دسترسی زنان به سازوکارهای حمایتی.
این حادثه تلخ بار دیگر نشان داد که امنیت و کرامت زنان همچنان در معرض تهدیدهای جدی قرار دارد. جامعهای که نتواند برای زنانش محیطی امن فراهم کند، در تحقق عدالت و سلامت اجتماعی نیز ناکام خواهد بود. امید آن میرود که این فاجعه، به جای آنکه تنها زخمی دیگر بر حافظه جمعی باشد، به نقطه آغازی برای اصلاحات عمیقتر و تلاشهای جدیتر در مسیر حفاظت از حقوق و امنیت زنان تبدیل شود.

























