ببینید: نیکی کریمی از رابطه ۱۲ ساله خودش با عباس کیارستمی پرده برداشت!

نیکی کریمی، بازیگر، نویسنده و فیلم‌ساز سرشناس سینمای ایران، در گفت‌وگویی با هوشنگ گلمکانی در ماهنامه «فیلم امروز»، از ارتباط هنری و تأثیر متقابل خود و زنده‌یاد عباس کیارستمی سخن گفت. 

او این رابطه دوازده‌ساله را دوران مهمی در شکل‌گیری نگرش سینمایی و تقویت خلاقیت هنری هر دو هنرمند توصیف کرد؛ دورانی همراه با معاشرت، همکاری و همفکری که به باور کریمی، نقش پررنگی در مسیر حرفه‌ای‌اش داشته است.

نیکی کریمی، زاده سال ۱۳۵۰ در تهران، یکی از چهره‌های ماندگار و تأثیرگذار در تاریخ سینمای ایران است. او فعالیت هنری خود را از دهه ۱۳۶۰ با بازی در فیلم «وسوسه» آغاز کرد، اما نقطه عطف در کارنامه بازیگری او، بازی در فیلم «عروس» به کارگردانی بهروز افخمی بود. بازی درخشان او در این فیلم، او را به یکی از محبوب‌ترین بازیگران زن سینمای ایران تبدیل کرد و جوایز متعددی از جمله جایزه بهترین بازیگر زن از جشنواره فیلم فجر را برای او به ارمغان آورد.

نیکی کریمی از رابطه ۱۲ ساله خودش با عباس کیارستمی پرده برداشت! pic.twitter.com/CocfyahQGm

— Iranian UK (@IranianUk) August 26, 2025

نیکی کریمی تنها یک بازیگر نیست؛ او یکی از معدود هنرمندان زن ایرانی است که در زمینه‌های مختلفی از جمله کارگردانی، تهیه‌کنندگی، نویسندگی و عکاسی نیز فعالیت داشته است. او با ساخت فیلم‌های مستند و داستانی، توانایی‌های خود را در پشت دوربین نیز به اثبات رسانده است. اولین فیلم بلند سینمایی او، «چند روز بعد»، با استقبال منتقدان و تماشاگران مواجه شد و نام او را در میان کارگردانان موفق ایرانی ثبت کرد.

کریمی در طول دوران فعالیت خود با کارگردانان برجسته ایرانی و بین‌المللی همکاری کرده است. او در فیلم‌های کارگردانان بزرگی همچون داریوش مهرجویی، مسعود کیمیایی و عباس کیارستمی به ایفای نقش پرداخته و تجربه همکاری با کارگردانان خارجی را نیز در کارنامه خود دارد. این همکاری‌ها باعث شده است که او به عنوان یکی از بازیگران بین‌المللی سینمای ایران شناخته شود.

نیکی کریمی همواره به عنوان یکی از بازیگران پرکار و موفق سینمای ایران شناخته شده است. او با انتخاب هوشمندانه نقش‌های خود، توانسته است شخصیت‌های متفاوتی را به تصویر بکشد و دامنه وسیع توانایی‌های خود را به نمایش بگذارد. از بازی در نقش‌های عاشقانه گرفته تا بازی در نقش‌های اجتماعی و درام‌های پیچیده، او همواره با قدرت و ظرافت به شخصیت‌ها روح بخشیده است. او همچنین به عنوان یک چهره فرهنگی و اجتماعی، در رویدادها و فعالیت‌های مختلفی شرکت می‌کند و از جایگاه خود برای ترویج فرهنگ و هنر استفاده می‌کند.

نیکی کریمی در طول سال‌ها فعالیت هنری خود، جوایز و افتخارات متعددی را کسب کرده است. او علاوه بر جوایز داخلی، جوایز بین‌المللی را نیز از جشنواره‌های معتبر جهانی به دست آورده است. این جوایز نشان‌دهنده ارزش و اهمیت کار او در سطح جهانی است. او با تلاش و پشتکار خود، به یکی از موفق‌ترین و محبوب‌ترین هنرمندان ایرانی تبدیل شده است و نام او برای همیشه در تاریخ سینمای ایران ماندگار خواهد بود.

نیکی کریمی در دوران فعالیت خود، همواره با چالش‌ها و مشکلاتی نیز مواجه بوده است. او به عنوان یک هنرمند زن در جامعه‌ای سنتی، با محدودیت‌ها و فشارهای زیادی روبرو بوده است. با این حال، او هرگز تسلیم نشد و با اراده و پشتکار خود، به مسیر خود ادامه داد. او با ایجاد آثار هنری خلاقانه و تأثیرگذار، توانسته است صدای خود را به گوش جهان برساند و به عنوان یکی از هنرمندان برجسته و مستقل ایران شناخته شود.

عباس کیارستمی، کارگردان، فیلمنامه‌نویس، تهیه‌کننده و مدیر تولید برجسته سینمای ایران، یکی از تأثیرگذارترین چهره‌های فرهنگی و هنری معاصر به شمار می‌رود. او که کار خود را از اوایل دهه ۱۳۵۰ در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان آغاز کرد، خیلی زود سبک و زبان منحصر به فرد خود را در سینما بنیان نهاد. کیارستمی از همان ابتدا با ساخت فیلم‌های کوتاه و مستند، از جمله «نان و کوچه» و «مسافر»، نشان داد که نگاهی متفاوت به واقعیت دارد. او در آثارش مرزهای میان واقعیت و داستان را کمرنگ می‌کرد و مخاطب را به سفری فلسفی در اعماق زندگی روزمره دعوت می‌نمود. این رویکرد نوآورانه، او را از سایر فیلمسازان هم‌عصر خود متمایز ساخت و زمینه شهرت جهانی‌اش را فراهم آورد.

نقش کیارستمی به عنوان یک تهیه‌کننده و مدیر تولید، اغلب با کارگردانی درخشان او در هم تنیده است. در بسیاری از آثارش، این خود او بود که مسئولیت تهیه‌کنندگی را بر عهده می‌گرفت تا بتواند کنترل کامل هنری را حفظ کند. این استقلال به او اجازه می‌داد تا از ساختارها و قواعد مرسوم سینمای تجاری فاصله بگیرد و به سادگی و خلوص مورد نظر خود دست یابد. او به جای استفاده از دکورهای پرهزینه و بازیگران حرفه‌ای، به طبیعت و مردم عادی روی آورد و با بودجه‌های محدود، آثاری خلق کرد که از نظر محتوایی عمیق و از نظر بصری خیره‌کننده بودند. این رویکرد، به ویژه در فیلم‌هایی که با الهام از واقعیت ساخته می‌شدند، بسیار مؤثر بود و به آن‌ها حال و هوایی مستندگونه می‌بخشید.

سبک فیلمسازی کیارستمی بر مبنای سادگی و مینیمالیسم بنا شده است. او با استفاده از نماهای طولانی، فضاهای روستایی و گفتگوهای ساده، به دنبال کشف لایه‌های پنهان زندگی بود. یکی از ویژگی‌های بارز آثار او، استفاده از بازیگران غیرحرفه‌ای، به خصوص کودکان، بود که حس صداقت و طبیعی بودن را به فیلم‌ها تزریق می‌کرد. سینمای او سینمایی شاعرانه و فلسفی است که مفاهیم بزرگی همچون مرگ، زندگی، امید و جستجو را در دل یک داستان ساده و به ظاهر کوچک جای می‌دهد. این سبک تأثیر عمیقی بر سینمای ایران و جهان گذاشت و الهام‌بخش نسل جدیدی از فیلمسازان شد که به دنبال روایتی متفاوت و هنری‌تر از سینما بودند.

کیارستمی با ساخت سه‌گانه کوکر، که شامل فیلم‌های «خانه دوست کجاست؟»، «زندگی و دیگر هیچ» و «زیر درختان زیتون» است، به شهرتی جهانی رسید. اوج موفقیت بین‌المللی او با فیلم «طعم گیلاس» رقم خورد که در سال ۱۹۹۷ جایزه معتبر نخل طلای جشنواره کن را از آن خود کرد. این جایزه نه تنها افتخاری برای کیارستمی بود، بلکه به عنوان یک نقطه عطف در تاریخ سینمای ایران، جایگاه سینمای کشور را در سطح جهانی تثبیت کرد. فیلم‌های دیگر او مانند «کلوزآپ» و «باد ما را خواهد برد» نیز تحسین منتقدان را برانگیختند و جوایز متعدد دیگری را برای او به ارمغان آوردند.

میراث عباس کیارستمی فراتر از فیلم‌هایش است. او یک معلم و مربی بزرگ بود که با برگزاری کارگاه‌های آموزشی، دیدگاه خود را به نسل‌های آینده منتقل کرد. نگاه او به سینما به عنوان ابزاری برای تأمل در زندگی و پرداختن به مسائل انسانی، بر بسیاری از فیلمسازان بزرگ جهان، از جمله مارتین اسکورسیزی و ژان-لوک گدار، تأثیر گذاشت. کیارستمی سینما را از یک صنعت صرف به یک هنر خالص ارتقا داد و ثابت کرد که با حداقل امکانات می‌توان حداکثر تأثیر را خلق کرد. او با آثار جاودانه خود، نام ایران را در پهنه هنر جهانی درخشان نگه داشت و به عنوان یکی از پیشگامان سینمای موج نوی ایران، برای همیشه در تاریخ سینما ماندگار شد.