ببینید: سکانس پرحرف و حدیث «برادران لیلا» که از فیلم حذف شده بود

سعید روستایی، کارگردان فیلم برادران لیلا، در اینستاگرام خود سکانسی دیده نشده از این فیلم را منتشر کرد که در ادامه مشاهده می‌کنید.

فیلم «برادران لیلا» به کارگردانی سعید روستایی، اثری عمیق و پرچالش است که با نمایش دقیق یک خانواده ایرانی، به واکاوی مسائل اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جامعه می‌پردازد. این فیلم نه تنها یک داستان خانوادگی را روایت می‌کند، بلکه به مثابه آینه‌ای عمل می‌کند که فساد، فقر و فروپاشی ارزش‌های اخلاقی را در دل جامعه به تصویر می‌کشد.

«برادران لیلا» با بازی‌های درخشان و کارگردانی خیره‌کننده، توانست در جشنواره کن مورد توجه قرار گیرد و بحث‌های زیادی را برانگیزد. این فیلم، داستانی است از تلاش نافرجام برای بقا و رهایی در سیستمی فاسد و بی‌رحم.

داستان فیلم بر محوریت لیلا، تنها دختر خانواده‌ای پرجمعیت و فقیر می‌چرخد که با برادران خود در یک خانه کوچک زندگی می‌کند. لیلا، شخصیتی قوی و مدبر است که سعی دارد با نقشه‌کشی و مدیریت مالی، برادرانش را از فقر نجات دهد. او پیشنهاد می‌دهد که سرمایه‌های اندک برادران جمع‌آوری شود تا یک مغازه بزرگ خریداری کنند و از این طریق وضعیت اقتصادی خانواده بهبود یابد. اما در مقابل، پدر خانواده، اسماعیل، مردی سنتی و مستبد است که تمام سرمایه‌اش را در یک رسم بی‌معنی و منسوخ صرف می‌کند: تلاش برای رسیدن به جایگاه بزرگ‌تری در میان فامیل. این دوگانگی در تفکر، تضاد اصلی درام را شکل می‌دهد؛ تضاد میان عقلانیت و سنت، آینده‌نگری و گذشته‌گرایی.

یکی از نقاط قوت اصلی فیلم، شخصیت‌پردازی دقیق و چندلایه آن است. لیلا با بازی ترانه علیدوستی، نمادی از زنی است که در تلاش برای نجات خانواده‌اش، بار سنگینی را به دوش می‌کشد و در برابر مردان سنتی و بی‌کفایت مقاومت می‌کند. چهار برادر او، با ویژگی‌های متفاوت، هر یک نماینده‌ای از قشرهای مختلف جامعه هستند. علیرضا، برادر بزرگتر با بازی نوید محمدزاده، مردی که به دنبال یک زندگی آرام و به دور از دردسر است، اما ناخواسته درگیر مشکلات می‌شود.



پرویز، برادری که با بازی فرهاد اصلانی، نمادی از شخصیت‌های منفعل و بی‌انگیزه است. سعید و فرهاد نیز هر کدام با مشکلات و ضعف‌های خاص خود، تصویر کاملی از فروپاشی درونی یک خانواده ارائه می‌دهند. بازی سعید پورصمیمی در نقش پدر، اوج هنرنمایی در فیلم است؛ شخصیتی که نماد سنت‌گرایی کور، غرور بی‌جا و خودخواهی است و تمام بدبختی‌های خانواده از تصمیمات او سرچشمه می‌گیرد.

فیلم «برادران لیلا» از نمادهای بسیاری برای بیان پیام‌های خود استفاده می‌کند. مهم‌ترین نماد، مراسم عروسی و هدیه دادن سکه‌هاست که نمادی از ثروت، قدرت و جایگاه اجتماعی است. پدر خانواده، اسماعیل، حاضر است تمام دارایی خود را فدا کند تا در این مراسم‌ها، جایگاه بزرگ‌تری کسب کند، غافل از اینکه این جایگاه، پوچ و بی‌ارزش است و تنها منجر به فقر بیشتر می‌شود.

این نماد به خوبی نشان می‌دهد که چگونه برخی ارزش‌های اجتماعی و سنتی، مانعی بزرگ در برابر پیشرفت و توسعه می‌شوند. فیلم همچنین به مسئله فساد سیستماتیک می‌پردازد؛ جایی که یکی از برادران به راحتی به فساد مالی روی می‌آورد و دیگری در تلاش برای فرار از یک ساختار فاسد است.

سعید روستایی با کارگردانی دقیق و پرجزییات خود، موفق به خلق فضایی پرتنش شده است. پلان‌های بلند و دوربین روی دست، حس اضطراب و درگیری دائمی خانواده را به مخاطب منتقل می‌کند. فضاهای بسته و شلوغ خانه، استعاره‌ای از زندان ذهنی و فیزیکی است که شخصیت‌ها در آن گرفتار شده‌اند.

روستایی به خوبی از نور و رنگ برای فضاسازی استفاده می‌کند؛ نورهای کم‌رنگ و فضاهای تیره، حس یأس و ناامیدی را تشدید می‌کنند، در حالی که سکانس‌های معدود در فضای باز، نویدی از رهایی را می‌دهند که اغلب دست‌نیافتنی باقی می‌ماند.

«برادران لیلا» یک اثر سینمایی قدرتمند و تاثیرگذار است که فراتر از یک درام خانوادگی عمل می‌کند. این فیلم نقدی صریح بر جامعه‌ای است که در آن، ارزش‌های سنتی ناکارآمد، فساد اقتصادی و فقر، خانواده‌ها را به ورطه نابودی می‌کشاند.

فیلم با پایان‌بندی تلخ و کوبنده‌اش، مخاطب را به تفکر وامی‌دارد و سؤالات مهمی درباره آینده‌نگری، سنت و نقش هر فرد در جامعه مطرح می‌کند. «برادران لیلا» نه تنها یک فیلم دیدنی، بلکه یک تجربه فکری عمیق است که هر بیننده‌ای را به تأمل وا می‌دارد.