(ویدیو) انتقام سرایدار افغانستانی از مردم ایران با باز گذاشتن عمدی شیرهای آب!

به تازگی ویدیویی در فضای مجازی وایرال شده که در آن یک جوان افغانستانی که سرایدار یک خانه است، شیرهای آب را عمداً باز می‌گذارد. او گفته که این کار را برای انتقام‌گیری از مردم ایران انجام می‌دهد.

این فرد دلیل رفتارش را برخوردهای صورت‌گرفته با هم‌وطنانش در ایران و اخراج اتباع غیرمجاز از کشور عنوان کرده است. انتشار این ویدیو واکنش‌های زیادی در شبکه‌های اجتماعی داشته و بسیاری از کاربران این رفتار را تخریب عمدی اموال و سوءاستفاده از اعتماد صاحب‌خانه دانسته‌اند.

نتیجه پیگیری پلیس

هدر دادن عمدی آب توسط مرد جوان افغان و توضیحات عجیب او pic.twitter.com/eYNuLpPKZG

— Iranian UK (@IranianUk) August 6, 2025

بحران مهاجران افغان در ایران وارد مرحله‌ای جدید و بسیار نگران‌کننده شده است. در ماه‌های اخیر، موج گسترده و بی‌سابقه‌ای از اخراج اجباری افغان‌ها از ایران آغاز شده که واکنش‌های زیادی را در سطح داخلی و بین‌المللی برانگیخته است. این روند، که پس از روی کار آمدن طالبان در افغانستان سرعت بیشتری گرفته، هزاران خانواده را که سال‌ها در ایران زندگی کرده‌اند، ناگهان در شرایطی دشوار و بلاتکلیف قرار داده است. گزارش‌ها حاکی از آن است که بسیاری از این افراد حتی فرصت جمع‌آوری وسایل و دارایی‌های خود را پیدا نکرده و با برخوردهای خشن و غیرانسانی روبرو شده‌اند.

این اخراج‌ها نه تنها زندگی پناهجویان فاقد مدرک را تحت تأثیر قرار داده، بلکه بسیاری از افرادی را که مدارک قانونی اقامت داشته‌اند نیز درگیر کرده است. شاهدان عینی و گزارش‌های نهادهای حقوق بشری نشان می‌دهد که مقامات ایرانی گاهی اوقات مدارک قانونی افراد را از بین برده و آنها را به زور سوار اتوبوس‌ها کرده‌اند تا به مرز افغانستان منتقل شوند. این اقدامات، که به گفته منتقدان، نقض فاحش حقوق بشر و کرامت انسانی است، با انتقاد گسترده‌ای از سوی سازمان‌های بین‌المللی مانند سازمان بین‌المللی مهاجرت (IOM) و کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل (UNHCR) مواجه شده است.

علل و انگیزه‌های این تصمیم دولت ایران بحث‌برانگیز است. برخی تحلیلگران بر این باورند که افزایش تعداد مهاجران جدید از افغانستان پس از تسلط طالبان و فشارهای اقتصادی و اجتماعی بر ایران، به اتخاذ چنین رویکردی منجر شده است. به نظر می‌رسد دولت ایران با این اقدام، در صدد کنترل جمعیت مهاجران و کاهش بار اقتصادی و امنیتی ناشی از حضور آنها است. از سوی دیگر، برخی منتقدان معتقدند که این اقدام در راستای سیاست‌های ملی‌گرایانه و ترویج گفتمان ضد مهاجرتی در داخل کشور صورت گرفته و هدف آن انحراف افکار عمومی از مشکلات داخلی ایران است.

شرایط بازگشت‌کنندگان به افغانستان نیز بسیار اسفناک است. بسیاری از این افراد، به ویژه نسل‌های دوم و سوم، افغانستان را نمی‌شناسند و هیچ خویشاوند یا سرپناهی در آنجا ندارند. این افراد در مرزهای افغانستان با گرمای طاقت‌فرسا، کمبود آب و غذا و فقدان امکانات اولیه مواجه می‌شوند. نهادهای امدادرسان بین‌المللی نیز به دلیل کمبود بودجه و منابع، قادر به پاسخگویی به این حجم از نیازها نیستند. این وضعیت یک بحران انسانی عمیق را در مرزهای مشترک دو کشور ایجاد کرده و جامعه جهانی را نسبت به سرنوشت این افراد نگران کرده است.

جامعه مدنی افغانستان و برخی فعالان اجتماعی در ایران تلاش‌هایی برای کمک به این افراد انجام داده‌اند. در ولایت هرات، مردم محلی و بازرگانان با راه‌اندازی کاروان‌های خودروهای شخصی، به انتقال رایگان اخراج‌شدگان از مرز کمک کرده و غذا و سرپناه موقت برای آنها فراهم آورده‌اند. این تلاش‌ها نشان‌دهنده همبستگی انسانی میان مردم دو کشور است، اما در مقیاس وسیع، نمی‌تواند جایگزین یک پاسخ جامع و هماهنگ از سوی دولت‌ها و نهادهای بین‌المللی شود.

در نهایت، سیاست اخراج اجباری پناهجویان افغان از ایران، پیامدهای انسانی و اجتماعی گسترده‌ای را به دنبال دارد. این سیاست نه تنها زندگی میلیون‌ها انسان را در معرض خطر قرار می‌دهد، بلکه روابط دیرینه فرهنگی و اجتماعی میان دو ملت را نیز خدشه‌دار می‌کند. ضروری است که دولت ایران با همکاری نهادهای بین‌المللی و با اتخاذ رویکردی انسانی و مسئولانه، به این وضعیت رسیدگی کند و راه‌حل‌های پایدار و مبتنی بر حقوق بشر را برای مدیریت بحران پناهجویان اتخاذ نماید.

در کنار این بحران انسانی، موضوعات قانونی و حقوقی نیز مطرح است. کارشناسان حقوقی معتقدند که اخراج‌های جمعی و بدون بررسی وضعیت فردی هر پناهجو، نقض قوانین بین‌المللی است. بسیاری از پناهجویان ممکن است در صورت بازگشت به افغانستان با خطرات جدی از جمله آزار و اذیت، شکنجه و تهدید از سوی طالبان روبرو شوند. بنابراین، بازگرداندن اجباری این افراد، اصل "عدم اخراج" را که یک اصل اساسی در حقوق بین‌الملل پناهندگان است، نقض می‌کند. این امر مسئولیت ایران را در قبال جامعه جهانی و حقوق بشر افزایش می‌دهد.