موساد؛ پشیمان از نکشتن خمینی، در فکر کشتن خامنهای
+46
رأی دهید
-5
روزنامه جروزالم پست اخیراً گزارشی منتشر کرده که به نظر میرسد نهتنها یک روایت تاریخی از تصمیم موساد در سال ۱۳۵۷ است، بلکه میتواند حامل پیامی برای تصمیمگیران امروز اسرائیل هم باشد.
این گزارش اشاره دارد به اینکه اسرائیل در آن سال اشتباه بزرگی مرتکب شد: نپذیرفتن پیشنهاد شاپور بختیار، نخستوزیر وقت ایران، برای ترور روحالله خمینی در پاریس، تصمیمی که به باور این رسانه، اگر اجرا میشد، ممکن بود مانع شکلگیری جمهوری اسلامی و تهدیدات امروزی آن برای منطقه و اسرائیل شود.
نویسنده گزارش بر این باور است که تحلیل اشتباه موساد و نادیده گرفتن خطر واقعی روحانیون، یکی از تصمیمات پرهزینه تاریخ اسرائیل بوده است.
جروزالم پست در شرایطی این بحث تاریخی را مطرح کرده که فضای منطقه در آستانه تحولی بزرگ است. زمزمهها درباره احتمال آغاز دومین جنگ بین اسرائیل و جمهوری اسلامی بالا گرفته و به نظر میرسد این گزارش، گذشته را بهعنوان مقدمهای برای توجیه تصمیمات احتمالی آینده بازخوانی میکند.
سوال مهمی که اینجا مطرح میشود این است که چرا اکنون، در زمانی که نه سالگرد انقلاب ۵۷ است و نه مناسبتی مرتبط با این موضوع پیش آمده، چنین گزارشی منتشر شده است؟ آیا این صرفاً یک گزارش پژوهشی درباره یک خطای راهبردی در سال ۵۷ است یا حامل پیامی استراتژیک برای امروز؟
به نظر میرسد این گزارش در کنار روایت گذشته، حامل این پیام نیز هست: «اشتباه سال ۵۷ را تکرار نکنیم.»
به عبارت دیگر، اگر موساد آن زمان خمینی را ترور نکرد، شاید امروز اسرائیل باید گزینه کشتن رهبر فعلی جمهوری اسلامی، علی خامنهای، را جدیتر بررسی کند؛ بهویژه با توجه به اینکه تهدید جمهوری اسلامی ممکن است در آینده از سطح موشکی متعارف به سطح تسلیحات هستهای ارتقاء پیدا کند.
آنچه این فرضیه را تقویت میکند، این است که چنین دیدگاههایی تنها محدود به رسانههایی مانند جروزالم پست نیست. برخی مقامات ارشد اسرائیلی نیز صراحتاً اعلام کردهاند که خامنهای نباید زنده بماند.
بازخوانی یک تصمیم تاریخی
براساس روایت جروزالم پست، در واپسین هفتههای پیش از پیروزی انقلاب ایران، موساد پیامی از سوی شاپور بختیار دریافت میکند که طی آن از اسرائیل خواسته شده خمینی را که در آن زمان در پاریس اقامت داشت، ترور کند.
ساواک، از طریق رییس وقت موساد در تهران، این درخواست را منتقل کرده بود. در آن زمان، خمینی از پاریس بهشدت در حال هدایت انقلاب ایران بود و بختیار نگران بازگشت او به کشور بود.
این درخواست منجر به تشکیل جلسهای اضطراری در موساد با حضور اسحاق حوفی، رییس وقت سازمان، و چند تن از افسران و تحلیلگران ارشد آن میشود. یکی از افسران واحد عملیاتی موساد تاکید کرده بود که انجام عملیات در پاریس از نظر فنی آسان است.
اما مخالفتهایی هم وجود داشت. اسحاق حوفی، بهدلایل اخلاقی، با ترور رهبران سیاسی در خارج از اسرائیل مخالف بود. دیگر تحلیلگران موساد هم معتقد بودند اطلاعات کافی درباره اهداف و میزان نفوذ خمینی ندارند و حتی برخی معتقد بودند حکومت شاه قادر به مهار خمینی خواهد بود. آنچه نادیده گرفته شد، این بود که تهدید اصلی نه از جانب مارکسیستها بلکه از سوی روحانیون بود.
در نهایت، موساد درخواست بختیار را رد میکند. دو هفته بعد، خمینی به تهران بازمیگردد و ده روز بعد، حکومت پهلوی سقوط میکند. جمهوری اسلامی بهسرعت سیاستی ضداسرائیلی در پیش میگیرد؛ دفتر اسرائیل در تهران تعطیل و به عنوان سفارت فلسطین به عرفات تحویل داده میشود و حکومت ایران به یکی از بازیگران اصلی ضداسرائیل در منطقه بدل میشود.
یوسی آلفر، تحلیلگر ارشد موساد که در آن جلسه حضور داشت، میگوید اگر زمان به عقب برمیگشت، مشاورهاش در قبال درخواست بختیار متفاوت میبود. شافیر نیز سالها بعد با حسرت گفته بود: «اگر خمینی را میکشتیم، دنیا آیا میفهمید که از چه خطری نجاتش داده بودیم؟»
آیا اشتباه نکشتن خمینی در مورد خامنهای تکرار میشود؟
گزارش جروزالم پست فقط به بازخوانی یک واقعه تاریخی نمیپردازد، بلکه تلاش میکند به مخاطب امروز اسرائیلی این پیام را بدهد که نباید تهدید جمهوری اسلامی را دستکم گرفت. بهویژه در شرایطی که احتمال میرود جمهوری اسلامی برای مقابله با ضعف منطقهایاش بهسوی تسلیحات پیشرفتهتر از جمله بمب اتمی حرکت کند، حمله به رهبران جمهوری اسلامی، از جمله خامنهای، بهعنوان گزینهای جدی در حال مطرحشدن است.
جمهوری اسلامی در جنگ اخیر ۱۲ روزه نتوانست حمایت نظامی از چین یا روسیه دریافت کند. برعکس، اسرائیل توانست با حمایت آمریکا، بریتانیا، فرانسه و حتی اردن، حملات موشکی و پهپادی جمهوری اسلامی را دفع کند.
از نگاه اسرائیل، جمهوری اسلامی اکنون بیش از همیشه در انزوا قرار دارد؛ نه در منطقه متحدی دارد، نه در جامعه جهانی. حتی چین و روسیه نیز در عمل از جمهوری اسلامی فاصله گرفتهاند. جمهوری اسلامی در حال حاضر در تامین سامانههای پدافندی و تسلیحات پیشرفته با بنبست مواجه شده، چرا که چین و روسیه مایل به فروش این تجهیزات نیستند. چین با وجود روابط نفتی گسترده با ایران، تمایلی به تضعیف روابطش با کشورهای عربی حوزه خلیج فارس یا اسرائیل و آمریکا ندارد.
از سوی دیگر، نارضایتی گسترده مردم ایران از شرایط اقتصادی، تحریمهای گستردهتر پیش رو، بحران آب و برق و فساد داخلی، احتمال شکنندگی نظام را افزایش داده است. اسرائیل این شکاف میان نظام و مردم را بهخوبی رصد میکند.
در این شرایط، اگرچه هنوز حملهای مجدد قطعی نیست، اما به نظر میرسد اسرائیل بیش از گذشته برای حملهای احتمالی، با هدف براندازی، آماده میشود.
این گزارش اشاره دارد به اینکه اسرائیل در آن سال اشتباه بزرگی مرتکب شد: نپذیرفتن پیشنهاد شاپور بختیار، نخستوزیر وقت ایران، برای ترور روحالله خمینی در پاریس، تصمیمی که به باور این رسانه، اگر اجرا میشد، ممکن بود مانع شکلگیری جمهوری اسلامی و تهدیدات امروزی آن برای منطقه و اسرائیل شود.
نویسنده گزارش بر این باور است که تحلیل اشتباه موساد و نادیده گرفتن خطر واقعی روحانیون، یکی از تصمیمات پرهزینه تاریخ اسرائیل بوده است.
جروزالم پست در شرایطی این بحث تاریخی را مطرح کرده که فضای منطقه در آستانه تحولی بزرگ است. زمزمهها درباره احتمال آغاز دومین جنگ بین اسرائیل و جمهوری اسلامی بالا گرفته و به نظر میرسد این گزارش، گذشته را بهعنوان مقدمهای برای توجیه تصمیمات احتمالی آینده بازخوانی میکند.
سوال مهمی که اینجا مطرح میشود این است که چرا اکنون، در زمانی که نه سالگرد انقلاب ۵۷ است و نه مناسبتی مرتبط با این موضوع پیش آمده، چنین گزارشی منتشر شده است؟ آیا این صرفاً یک گزارش پژوهشی درباره یک خطای راهبردی در سال ۵۷ است یا حامل پیامی استراتژیک برای امروز؟
به نظر میرسد این گزارش در کنار روایت گذشته، حامل این پیام نیز هست: «اشتباه سال ۵۷ را تکرار نکنیم.»
به عبارت دیگر، اگر موساد آن زمان خمینی را ترور نکرد، شاید امروز اسرائیل باید گزینه کشتن رهبر فعلی جمهوری اسلامی، علی خامنهای، را جدیتر بررسی کند؛ بهویژه با توجه به اینکه تهدید جمهوری اسلامی ممکن است در آینده از سطح موشکی متعارف به سطح تسلیحات هستهای ارتقاء پیدا کند.
آنچه این فرضیه را تقویت میکند، این است که چنین دیدگاههایی تنها محدود به رسانههایی مانند جروزالم پست نیست. برخی مقامات ارشد اسرائیلی نیز صراحتاً اعلام کردهاند که خامنهای نباید زنده بماند.
بازخوانی یک تصمیم تاریخی
براساس روایت جروزالم پست، در واپسین هفتههای پیش از پیروزی انقلاب ایران، موساد پیامی از سوی شاپور بختیار دریافت میکند که طی آن از اسرائیل خواسته شده خمینی را که در آن زمان در پاریس اقامت داشت، ترور کند.
ساواک، از طریق رییس وقت موساد در تهران، این درخواست را منتقل کرده بود. در آن زمان، خمینی از پاریس بهشدت در حال هدایت انقلاب ایران بود و بختیار نگران بازگشت او به کشور بود.
این درخواست منجر به تشکیل جلسهای اضطراری در موساد با حضور اسحاق حوفی، رییس وقت سازمان، و چند تن از افسران و تحلیلگران ارشد آن میشود. یکی از افسران واحد عملیاتی موساد تاکید کرده بود که انجام عملیات در پاریس از نظر فنی آسان است.
اما مخالفتهایی هم وجود داشت. اسحاق حوفی، بهدلایل اخلاقی، با ترور رهبران سیاسی در خارج از اسرائیل مخالف بود. دیگر تحلیلگران موساد هم معتقد بودند اطلاعات کافی درباره اهداف و میزان نفوذ خمینی ندارند و حتی برخی معتقد بودند حکومت شاه قادر به مهار خمینی خواهد بود. آنچه نادیده گرفته شد، این بود که تهدید اصلی نه از جانب مارکسیستها بلکه از سوی روحانیون بود.
در نهایت، موساد درخواست بختیار را رد میکند. دو هفته بعد، خمینی به تهران بازمیگردد و ده روز بعد، حکومت پهلوی سقوط میکند. جمهوری اسلامی بهسرعت سیاستی ضداسرائیلی در پیش میگیرد؛ دفتر اسرائیل در تهران تعطیل و به عنوان سفارت فلسطین به عرفات تحویل داده میشود و حکومت ایران به یکی از بازیگران اصلی ضداسرائیل در منطقه بدل میشود.
یوسی آلفر، تحلیلگر ارشد موساد که در آن جلسه حضور داشت، میگوید اگر زمان به عقب برمیگشت، مشاورهاش در قبال درخواست بختیار متفاوت میبود. شافیر نیز سالها بعد با حسرت گفته بود: «اگر خمینی را میکشتیم، دنیا آیا میفهمید که از چه خطری نجاتش داده بودیم؟»
آیا اشتباه نکشتن خمینی در مورد خامنهای تکرار میشود؟
گزارش جروزالم پست فقط به بازخوانی یک واقعه تاریخی نمیپردازد، بلکه تلاش میکند به مخاطب امروز اسرائیلی این پیام را بدهد که نباید تهدید جمهوری اسلامی را دستکم گرفت. بهویژه در شرایطی که احتمال میرود جمهوری اسلامی برای مقابله با ضعف منطقهایاش بهسوی تسلیحات پیشرفتهتر از جمله بمب اتمی حرکت کند، حمله به رهبران جمهوری اسلامی، از جمله خامنهای، بهعنوان گزینهای جدی در حال مطرحشدن است.
جمهوری اسلامی در جنگ اخیر ۱۲ روزه نتوانست حمایت نظامی از چین یا روسیه دریافت کند. برعکس، اسرائیل توانست با حمایت آمریکا، بریتانیا، فرانسه و حتی اردن، حملات موشکی و پهپادی جمهوری اسلامی را دفع کند.
از نگاه اسرائیل، جمهوری اسلامی اکنون بیش از همیشه در انزوا قرار دارد؛ نه در منطقه متحدی دارد، نه در جامعه جهانی. حتی چین و روسیه نیز در عمل از جمهوری اسلامی فاصله گرفتهاند. جمهوری اسلامی در حال حاضر در تامین سامانههای پدافندی و تسلیحات پیشرفته با بنبست مواجه شده، چرا که چین و روسیه مایل به فروش این تجهیزات نیستند. چین با وجود روابط نفتی گسترده با ایران، تمایلی به تضعیف روابطش با کشورهای عربی حوزه خلیج فارس یا اسرائیل و آمریکا ندارد.
از سوی دیگر، نارضایتی گسترده مردم ایران از شرایط اقتصادی، تحریمهای گستردهتر پیش رو، بحران آب و برق و فساد داخلی، احتمال شکنندگی نظام را افزایش داده است. اسرائیل این شکاف میان نظام و مردم را بهخوبی رصد میکند.
در این شرایط، اگرچه هنوز حملهای مجدد قطعی نیست، اما به نظر میرسد اسرائیل بیش از گذشته برای حملهای احتمالی، با هدف براندازی، آماده میشود.
۵۵
به امید فردایی بهتر - تهران، ایران
خامنه ای مفعول، حتی ما هم، روز مرگ تو را میدانیم. چه بروی زیر زمین چه لای زمین، موساد کنارت هست، بای بای
4
28
دوشنبه ۱۳ مرداد ۱۴۰۴ - ۰۱:۰۶
۵۵
hamid411 - لس آنجلس، ایالات متحده امریکا
بیایم یه مقدار دور بایستیم و تصویر بزرگتر رو ببینیم. اگر موساد خمینی رو میکشت هنوز ملت قیمه خور میگفتن اگر این سید حسینی میامد ایران بهشت میشد. این ۵۰ سال جلوی عمر ایران ثانیه ای بیش نیست، ولی جدایی دین از سیاست رو گارانتی کرد و بیست سال دیگه کلا دین میره تو باقالی ها. و مهمتر اینکه کسی نمیتونه بگه اون اسلام از این اسلام بهتره. طالبان و داعش و ملا به هر نوع اسلامی ری..ن 😂
1
15
دوشنبه ۱۳ مرداد ۱۴۰۴ - ۰۴:۴۱
پاسخ شما چیست؟
0%
ارسال پاسخ
۳۰
گشتاسپ - عمان، عمان
hamid411 - لس آنجلس، ایالات متحده امریکا
دوست عزیز تحلیل شما شبیه گفته منتسب و برگرفته از کسروی فقید هست،نمی ارزید به از دست رفتن آب و اقلیم و ذخائر ایران تحت حکومت مفعولان شیعه،مهم نبود که عوام چه می اندیشیدند،اگر سر خمینی ضحاک ملعون را میزدند،احتمالا مسیر تاریخ به این شرایط اسف ناک ختم نمیشد1
6
دوشنبه ۱۳ مرداد ۱۴۰۴ - ۰۷:۱۷
پاسخ شما چیست؟
0%
ارسال پاسخ
۳۰
گشتاسپ - عمان، عمان
کشتن و حذف فیزیکی این مفعولان شیعه الانم رخ بده ،غنیمته،ماهی رو هر وقت از آب بگیری تازه است،اما دیگر آبی نمانده
1
8
دوشنبه ۱۳ مرداد ۱۴۰۴ - ۰۷:۱۹
پاسخ شما چیست؟
0%
ارسال پاسخ
۶۵
zarduscht1 - فرانکفورت، آلمان
1:به راستی چه میشد ؟ اگر موساد خمینی را کشته بود.فرض کنیم.فقط یک گلوله.فقط یک شلیک دقیق وسط آن عمامهی متورم.چه میشد؟ فقط همهچیز.همه چیز. ملت ایران، نسل ۵۷، با خاک بر سر و کفن بر تن، به خیابانها میریخت. نه برای اعتراض.برای تقدیس. «او کشته شد چون فقط برای خدا سخن میگفت!».«موساد طاقت نور چهرهاش را نداشت!». «آخرین کلامش "یاحسین" بود، عمامهاش هنوز گرم بود. «در خواب دیده بود که با امام زمان قهوه میخورد. صداوسیمای آینده ویژهبرنامه میساخت: «از از کربلا تا بهشت: مردی که حتی گلوله از او شرم کرد». کتاب فارسی دبستان:. درس هشتم: شهید خمینی، از تبعید تا تجلی. متن تمرین:«شهید خمینی شهید شد. شهید خمینی مهربان بود. بچهها عکس او را در ماه دیدند. موساد بد است.». دانشجویان مبارز (همانهایی که بعدها برای وام ازدواج به بسیج مراجعه کردند) فریاد میزدند:«اگرچه امام شهید شد، راهش ادامه دارد!». «خون خمینی، در رگهای ما جاریست!».«مرگ بر اسرائیل! زنده باد شهید . روحانیت انقلابی یکییکی از سایه بیرون میآمد: منتظری: «من جانشین شرعیاش هستم.»
1
4
دوشنبه ۱۳ مرداد ۱۴۰۴ - ۰۸:۴۹
پاسخ شما چیست؟
0%
ارسال پاسخ
۶۵
zarduscht1 - فرانکفورت، آلمان
2:بهشتی: «وصیتنامهاش را من نوشتم؛ با دستخط خودم.». طالقانی: «او در خواب، مرا به جای خود انتخاب کرده بود.».هاشمی: «وقتی گلوله شلیک شد، من آنجا بودم. صداش مثل اذان صبح بود. امروز:نوهاش در لندن .میگوید:«پدربزرگ من قربانی خشونت صهیونیسم شد، اما ما همچنان راه "اسلام دموکراتیک" را ادامه میدهیم. اینجا در هایدپارک، هر جمعه چادر میزنیم. برای آزادی حجاب و بازگشت عدالت انقلابی!». تیترهای رسانهها:«شهید قرن، شهید جهان اسلام، شهید تبعید»-«او اگر میماند، ایران بهشت میشد. «مرگ او، زندگی را از ما گرفت.» و مردم؟ همچنان در صف شکر، دنبال تحقق وعدههایی بودند که:«اگر زنده میماند، حتماً عملی میکرد. حالا چپها چه میکردند؟.
1
3
دوشنبه ۱۳ مرداد ۱۴۰۴ - ۰۸:۵۱
پاسخ شما چیست؟
0%
ارسال پاسخ
۶۵
zarduscht1 - فرانکفورت، آلمان
3: فرخ نگهدار (سخنرانی در مراسم بزرگداشت شهید امام، تهران ۵۸): «رفقا! من سالها در سلول انفرادی فکر کردم. امروز میگویم: خمینی، پارهی تن خلق بود. او همان کاری را کرد که لنین در ۱۹۱۷ کرد؛ فقط به زبان سوره ناس. به جرئت میگویم: خمینی، همان چهگوارای مشرقزمین است.فقط بهجای سیگار، با تسبیح!».🟥 فرج سرکوهی (در تبعید فرهنگی، هامبورگ، سالها بعد): «ما در نشریهی ادبیات مقاومت، سه روز سکوت کردیم.بعد ویژهنامه زدیم:خمینی مثل لوکاچ بود. اما به جای ماتریالیسم، فقه. اگر زنده میماند، شاید با هم دربارهی هگل گپ میزدیم.به هر حال، تاریخ با خون نوشته میشود.». مسعود رجوی (، کنار جسد امام):«ما همیشه گفتیم: امپریالیسم از اتحاد اسلام انقلابی و خلق میترسد!. ترور امام، سند حقانیت خط ماست.ما راه او را ادامه میدهیم - اما بدون عمامه!جمهوری اسلامی خلقی، نه حوزهای، نه سلطنتی!». مقایسههای تاریخی در بروشورهای چپ:با چهگوارا:«او در بولیوی شهید شد، این یکی در پاریس.هر دو با ریش، هر دو با رؤیا. یکی کلاشینکف، یکی رساله.».
0
4
دوشنبه ۱۳ مرداد ۱۴۰۴ - ۰۸:۵۴
پاسخ شما چیست؟
0%
ارسال پاسخ
۶۵
zarduscht1 - فرانکفورت، آلمان
4:با لنین:«هر دو در تبعید نوشتند. هر دو برگشتند.فقط یکی را قطار آورد، یکی را تابوت.».با تروتسکی:. «قربانی خیانت، روشنبین پیش از موعد.ترورش، خیانت به انقلاب جهانی بود.». و در پایان:و ما، نسلبهنسل، همچنان در حسرت جملهی محبوب خاورمیانه زندگی میکردیم:اگر زنده بود ؟ حالا درک میکنید چرا نکشت.یهودیها ما را از خودمان بهتر میشناختند.
0
4
دوشنبه ۱۳ مرداد ۱۴۰۴ - ۰۸:۵۶
پاسخ شما چیست؟
0%
ارسال پاسخ