شهرام همایون: قول می‌دهم جمهوری اسلامی سقوط نخواهد کرد

برای صد هزارمین بار است که مسلمانان متمدن که اصلا قمه کش نیستند همدیگر را سلاخی میکنند و صدا از کسی در نمی اید ولی امان اگر اسراییل برای دفاع از خودش در مقابل این وحشیان عکس العمل نشان دهد که فریاد حسین حسین به اسمان میرسد. بدتر از این ها چپول ها هستند که دوهزار عقده ی حسادت و پول پرستی خودشان را در قالب دفاع از حقوق بشر میریزند و بصورت مبارزه با استکبار جهانی بروز میدهند. اتفاقا اسراییل برای دفاع از دروزی ها وارد عمل شد وگرنه گروه های اسلامی ان ها را تا نفر اخر می کشتند و طرفه ان که باز جماعت چپول که تنها دردشان حسادت و پول پرستی هست خفه خون مرگ گرفتند و لام از کام باز نکردند

1:بالاخره بعد از بیانیه‌خوانی رجوی ، فهمیدیم که مولا را چه کسی می‌خواهد نابود کند و چه کسی هنوز دارد برای نظام آخوندی بندری می‌زند. نفر مورد نظر: شهرام همایون. کمی صبر کنید، ببینید سایبری‌ها چطور با تکه‌برداری از جملات ایشان، کینه‌ی خود را علیه خاندان پهلوی عیان می‌کنند؛ از آن‌سو، قشر ۵۷ (کودکان ابدی انقلاب) هم با استناد به همین جملات، مشغول کتک‌کاری با پادشاهی‌خواهان‌اند. نتیجه؟ اتحاد ملی علیه پهلوی، به رهبری یک سلطنت‌طلب ! شهرام همایون، مدیر شبکه‌ی کانال یک، سال‌هاست دارد روی مرز باریک بین توهم و تحلیل بندبازی می‌کند. یک روز سینه‌چاک پهلوی است، روز دیگر فریاد می‌زند: «سلطنت‌طلبان خیانت کردند!» خب جناب همایون، بالاخره یا آن موقع اشتباه بود، یا حالا. قطار پیشگویی‌های فانتزی‌ . قول داده‌اند جمهوری اسلامی سقوط نخواهد کرد! این از دهان کسی بیرون آمده که ۲۰ سال است با شعار «سرنگونی نزدیک است» روز و شب بیننده را تهییج می‌کند. این جمله اگر از دهان سردبیر روزنامه‌ی اطلاعات در دهه‌ی ۶۰ در می‌آمد، عجیب نبود.تحلیل‌های ایشان گاهی بیشتر به پیشگویی‌های پیرزن فال‌گیر میدان انقلاب شباهت دارد:

2:تحلیل‌های ایشان گاهی بیشتر به پیشگویی‌های پیرزن فال‌گیر میدان انقلاب شباهت دارد:جمهوری اسلامی سقوط نمی‌کند، چون اپوزیسیون خیانت کرده! سقوط می‌کند؟ کار خودش بوده! اگر رضا پهلوی سکوت کند: خائن است. اگر حرف بزند: دیر حرف زده. اسرائیل حمله کند: سلطنت‌طلب‌ها خائن‌اند اسرائیل حمله نکند: باز هم تقصیر اپوزیسیون است! یعنی کل ساختار ولایت فقیه، به نظر ایشان با خیانت اپوزیسیون بالا می‌ماند. لابد خامنه‌ای هم هر شب شمع روشن می‌کند برای اینکه اپوزیسیون یک جا خیانت کند و اکسیژن نظام تأمین شود! در واقع، «منطقِ شهرام‌نامه» این‌طور کار می‌کند: اگر واقعیت با تحلیل من جور نیست: تقصیر واقعیت است. اگر مخاطب نفهمید منظورم چه بود: او در حد تحلیل من نیست.اگر همه گفتند حرفم بی‌ربط است: سندی بر «توهم تئوری توطئه» است که خودم افشا کرده‌ام! شهرام همایون مثل یک جعبه جادویی‌ست: هر بار که بازش می‌کنی، یک حرف تازه درمی‌آید؛ ولی هر بار اصرار دارد که "همین بود که همیشه می‌گفتم!" حافظه‌ی تاریخی مخاطب را هم با قدرت خاصی ری‌ست می‌کند،

3: حافظه‌ی تاریخی مخاطب را هم با قدرت خاصی ری‌ست می‌کند، طوری که انگار دیروز نگفته بود "سلطنت‌طلبان تنها راه نجات ایران‌اند" و امروز نمی‌گوید "سلطنت‌طلبان ایران را به قهقرا بردند". جمع‌بندی؟. شهرام همایون یک «شومن سیاسی» است، نه تحلیلگر. کسی که با تکیه بر ترکیب معجون‌گونه‌ای از شعار، مظلوم‌نمایی، تئوری توطئه، و نورپردازی آبی، خودش را جدی گرفته - هرچند تحلیل‌هایش بیشتر به شعار پشت وانت‌های انتخاباتی شبیه است تا نگاه استراتژیک. در دنیای او، «حرف مفت» نه‌تنها رایگان است، بلکه با امضای شخصی ایشان عرضه می‌شود. تنها چیزی که در سخنان او ثابت است، نوسان بی‌پایان از "باید"ها به "نباید"هاست. گویی سیاست یک کنسرت درخواستی‌ست، و ایشان هم خواننده‌