جاسوسان جمهوری اسلامی در بریتانیا؛ گزارش جدید از «تهدید جدی» و نفوذ تهران

ایران «تهدیدی جدی» برای بریتانیا؛ جاسوسان تهران، بریتانیا را در اولویت قرار داده‌اند

یک گزارش جدید نشان می‌دهد که ایران تهدیدی جدی برای بریتانیا محسوب می‌شود و جاسوسان تهران، بریتانیا را به عنوان یک اولویت هدف قرار داده‌اند. این گزارش همچنین فاش کرده است که سرویس‌های اطلاعاتی ایران «مایل و قادر» به تلاش برای ترور اهدافی در بریتانیا هستند. جولیا آترلی، خبرنگار امور داخلی، این خبر را منتشر کرده است.

به گفته رئیس کمیته اطلاعات و امنیت، جمهوری اسلامی قادر به حملات «گسترده، مداوم و غیرقابل پیش‌بینی» علیه بریتانیا است. تلاش‌های ترور عمدتاً متوجه مخالفانی است که در خاک بریتانیا زندگی می‌کنند. سِر کن مک‌کالوم، مدیر کل MI5، فاش کرده است که عملیات ایران بر «بقای رژیم، مخالفان و سازمان‌های رسانه‌ای» متمرکز است. آن‌ها هر کسی را که «برای رژیم مشکل‌ساز» تلقی کنند، هدف قرار می‌دهند.

اهداف بالقوه فهرست شده در این گزارش شامل مخالفان ایرانی، روزنامه‌نگاران، افراد محکوم شده به اتهامات تروریستی در ایران، فعالان، کارمندان سابق دولت، فعالان محیط زیست، پناهندگان، دانشجویان دانشگاه و کارمندان سازمان‌های غیردولتی بین‌المللی می‌شوند. همچنین، ایمیل‌های شخصی کارمندان دولتی بریتانیا هدف حملات سایبری ایران قرار گرفته‌اند تا اطلاعاتی در مورد دولت بریتانیا به دست آورند. تصور می‌شود تمامی تماس‌های ورودی و خروجی از ایران توسط سرویس‌های امنیتی این کشور برای «پشتیبانی از عملیات جاسوسی» شنود می‌شوند.

سِر کن فاش کرده است که ایرانی‌ها تلاش می‌کنند افراد تازه‌کار را که در حال حاضر به اطلاعات محرمانه دولتی دسترسی ندارند، اما ممکن است در آینده دسترسی پیدا کنند، استخدام کنند. او گفت: «آنها صبورند و برای انجام عملیات 'کاشتن بذر' تلاش می‌کنند؛ جایی که افرادی را که شاید کمی ساده‌لوح‌تر یا در ابتدای کار خود هستند، پرورش می‌دهند تا در بلندمدت به دارایی تبدیل شوند.» MI5 همچنین مشاهده کرده است که نهادهای اسرائیلی یا یهودی در بریتانیا هدف حملات احتمالی قرار گرفته‌اند.

سرویس‌های اطلاعاتی ایران «مایل و قادر» به تلاش برای ترور اهداف در بریتانیا هستند و حداقل ۱۵ مورد اقدام به قتل یا آدم‌ربایی از ابتدای سال ۲۰۲۲ تا اوت ۲۰۲۳ صورت گرفته است. در ماه مه، سه جاسوس ایرانی مظنون – که دو نفر از آنها با قایق کوچک به بریتانیا آمده بودند – متهم شدند که روزنامه‌نگاران مستقر در بریتانیا را هدف قرار داده‌اند تا «خشونت جدی» علیه آنها اعمال شود.

گمان می‌رود مصطفی سپاه‌وند (۳۹ ساله)، فرهاد جوادی منش (۴۴ ساله) و شاپور قلعه‌خالی نوری (۵۵ ساله)، افرادی را که در ایران اینترنشنال، یک سازمان رسانه‌ای مستقل مستقر در لندن، کار می‌کنند، هدف قرار داده‌اند. این گزارش ۲۴۶ صفحه‌ای توسط کمیته اطلاعات و امنیت، جمع‌آوری شواهد خود را در اوت ۲۰۲۳ متوقف کرده است – بنابراین حملات ۷ اکتبر حماس یا تهدیدات اخیرتر بازیگران دولتی ایران علیه بریتانیا را شامل نمی‌شود.

این گزارش همچنین به این نتیجه رسیده است که اگر برنامه تسلیحات هسته‌ای ایران اجازه رشد یابد، «تهدیدی برای اتباع بریتانیا در منطقه و سرزمین اصلی بریتانیا» خواهد بود. کمیته در اوت ۲۰۲۳ اعلام کرد که ایران هنوز برنامه تسلیحات هسته‌ای را توسعه نداده و تصمیمی برای تولید آن نگرفته است. در ماه ژوئن همین سال، دونالد ترامپ با ارسال ده‌ها بمب سنگرشکن برای هدف قرار دادن قلعه کوهستانی فردو، حمله‌ای برق‌آسا به سایت‌های هسته‌ای ایران را آغاز کرد.

آژانس بین‌المللی انرژی اتمی (IAEA)، نهاد ناظر هسته‌ای سازمان ملل، از آن زمان هشدار داده است که ایران می‌تواند غنی‌سازی اورانیوم را ظرف چند ماه دوباره آغاز کند. تهران اعتراف کرد که عملیات مشترک آمریکا و اسرائیل «خسارات بیش از حد و جدی» وارد کرده است. گفته می‌شود ایران به دنبال ایجاد «ائتلافی عمیق» با روسیه ولادیمیر پوتین است، علیرغم «سابقه بی‌اعتمادی و سوءظن».

رئیس ISC، لرد بیمیش، اظهار داشت: «ایران یک تهدید گسترده، مداوم و غیرقابل پیش‌بینی برای بریتانیا، شهروندان بریتانیایی و منافع بریتانیا ایجاد می‌کند.» او افزود: «ایران در انجام فعالیت‌های تهاجمی تمایل زیادی به ریسک‌پذیری دارد و سرویس‌های اطلاعاتی آن به شدت از منابع خوبی برخوردارند و دارای نقاط قوت نامتقارن قابل توجهی هستند.»

«این کشور این ضعف را با استفاده از گروه‌های نیابتی – از جمله شبکه‌های جنایتکار، سازمان‌های شبه‌نظامی و تروریستی، و بازیگران سایبری خصوصی – تکمیل می‌کند تا ابزاری قابل انکار برای حمله به دشمنان خود با حداقل خطر تلافی‌جویی فراهم آورد.» لرد بیمیش در ادامه گفت: «همانطور که به کمیته گفته شد، ایران در طیف کامل انواع تهدیداتی که ما باید نگران آن باشیم، حضور دارد.» این گزارش تأکید می‌کند که «افزایش شدیدی» در تهدید حملات فیزیکی علیه مخالفان و دیگر دشمنان رژیم در خاک بریتانیا وجود داشته است.

ایران «تمایل به استفاده از ترور به عنوان ابزاری برای سیاست دولتی» را دارد. او افزود: «ما همچنان نگرانیم که سیاست دولت در قبال ایران از تمرکز بر مدیریت بحران رنج برده و عمدتاً ناشی از نگرانی‌ها در مورد برنامه هسته‌ای ایران بوده است – با نادیده گرفتن سایر مسائل.» او گفت: «'اطفای حریق' مانع از درک واقعی ایران توسط دولت شده است، با کمبود تخصص ویژه ایران در سراسر دولت.»

«مانند تحقیقات قبلی ما در مورد چین و روسیه، ساختارهای حکومتی بیش از حد پیچیده هستند – با خطر همراهی با گفت‌وگوی زیاد به قیمت اقدام. دولت باید حرکت کند: تهدید امنیت ملی از سوی ایران نیازمند دیدگاهی بلندمدت است، و تخصیص منابع باید با آن تهدید مطابقت داشته باشد.»